Studiereis Finland van Zorgnetwerk Nederland & Cure Care Network België

Van 24 t/m 26 april 2024 gingen 38 leden van Zorgnetwerk Nederland en Cure Care Network België op studiereis naar Finland. Tijdens deze reis leerden we niet alleen elkaar beter kennen, maar ook het Finse zorg- en overheidssysteem en diverse zorgorganisaties. We bezochten onder andere Mehiläinen, Reaktor, het HUS New Children’s Hospital, de HUS Psychiatric Clinic en Kotisatama. Bovendien maakten we nader kennis met Guido Nuijten, Alexander Benders en Annelies Van Tieghem, die ons vertelden over het wonen, werken en leven in Finland. Ook maakten we een uitstapje naar Tallinn, Estland, om ons verder te verdiepen in de koploper van Europa op het gebied van overheidsdigitalisering. Hier bezochten we e-Estonia en het Tehnopol Science & Business Park. Al met al was het een zeer interessante reis. We zijn allemaal met veel nieuwe inzichten en inspiratie teruggekeerd naar Nederland en België.

(15) Post | LinkedIn

Een van onze oudste leden, misschien wel de oudste, is dit voorjaar gestorven, vrij plotseling. Hij was wel af en toe ziek, maar zo ziek, dat wist ik jammergenoeg niet! Hij is gestorven in februari van dit jaar 2024 en is begraven in maart naast zijn zus Carry en zijn moeke, mamma Ekering, die hem allebei zijn voorgegaan. Robert was toch een welbekend lid van de NViF, trouw bij de feesten, met name de vroegere koninginnedag onder Juliana en Beatrix, nu uiteraard met Willem-Alexander als koning, al meer dan tien jaar, de koningsdag. Dat soort feesten vieren we graag en samen, dat zijn onze gelegenheden, weer eens met elkaar kontakt op te nemen als Nederlanders onder mekaar. Verder was Robert een vrolijke en praatgrage gast bij de vieringen van het Ontzet van Leiden, ieder jaar in oktober of november, en uiteraard bij de nieuwjaarsontvangst aan het begin van ieder jaar. Daarom verwonderde het me, dat hij dit jaar er niet bij was, maar niemand kon me toen verder informatie geven. Dit jaar met de koningsdag kwam Nosje wat later naar binnen, gaf me een hand en zei dan opeens: heb je dat niet gehoord? Ik zei nee en ik wist niet wat ze bedoelde. Toen zei ze wat bedeesd: weet je dan niet dat Robert Ekering kort geleden gestorven is na een korte ziekte en al begraven is. Dat was voor mij helemaal nieuw, en heeft me diep geraakt, Robert was zo’n lieve man en trouw lid van de vereniging, en ik had hem terecht gemist bij de nieuwjaarsontvangst van dit jaar in het gezellige Aleksis Kivihuis in Helsinki. Daarom schrijf ik graag wat over hem en vertel wat me heeft geboeid bij Robert, telkens maar weer.

Ik herinner het me nog goed uit de jaren negentig van de vorige eeuw (?1996?), toen de Nederlandse ambassade niet vrij was vanwege een ‘putkiremonti’ (buizenvernieuwing), waar ze in Finland de laatste jaren zo gek op zijn. Onze geliefde ambassadeur van toen, Bart de Bruijn Ouboter, huurde zonder aarzelen de enorme restaurantzaal van Puistokatu om toch het feest samen te kunnen vieren. Het was een geslaagd feest.
En wie zit daar aan het raam op een van de weinige stoelen? Mamma Ekering, vrij oud maar met een borreltje in de hand, met naast haar haar dochter Carry, die tot mamma’s dood goed voor haar gezorgd heeft, en uiteraard de zoon, wat te laat gekomen zoals meestal, keurig gekleed in een chique donker pak met stropdas, onze vriend Robert, de gentleman, die een vriendelijk wakend oog op zijn zus en zijn moeder gericht hield. Robert ten voete uit: zorgzaam, attent, vrolijk, en in zijn hart optimistisch; op en top in de goede zin van het woord een echte gentleman. Zij, de Ekerings, waren altijd samen, konden het goed met elkaar vinden, zorgden voor elkaar, maar vooral voor mamma, die volop spraakzaam (met haar diepe stem) en erbij, echt aanwezig was; uiteraard bij haar geliefden, maar ook bij vele leden van de NViF, die graag een praatje met hen maakten. Wat denk ik graag aan hen terug, aan alle drie, met liefde en genegenheid. Ze waren oprecht zo vriendelijk en zagen en bespraken de wereld wel reëel maar ook relatief, positief vooral waar mogelijk, dus optimistisch. En communicatief!

Robert en Carry waren beiden aan het werk bij Finnair. Robert voelde zich op zijn plaats in de lounge voor passagiers, die uren wachten moesten op een volgende vlucht en behoefte hadden aan een rustige omgeving, waar ze wat eten of drinken en vooral wat praten konden over van alles en nog wat; small talk uiteraard, maar ook over de politiek en de wereld, waarin ze leefden.
Daar was de communicatieve Robert op zijn plaats, met zijn talenkennis, met zijn algemene wijsheid en zijn verlangen, om de anderen te dienen (te ‘bedienen’ is misschien beter gezegd), niet slaafs, maar graag en bereidwillig, zoals zijn werk het hem voorschreef. Ik heb begrepen, dat Robert zich daar gelukkig voelde en goede kontakten had met de mensen, die daar langs kwamen maar ook met zijn collega’s en zijn bazen. Dat kan ik alleen maar prijzen en waarderen!

Omdat ze bij Finnair werkten, konden ze ook regelmatig en goedkoper ergens naartoe reizen, naar Nederland bijvoorbeeld om daar falilieleden en vrienden te ontmoeten, naar elders om daar vacantie te houden of ook vrienden op te zoeken. Daar maakte Robert uitgebreid gebruik van. Hij was een reiziger ‘pur sang’! Vaker was hij bij vrienden in Zuid-Frankrijk, vooral in het voorjaar als het in Finland nog donker en besneeuwd of modderig was. Daar in zuidelijker streken kon hij de natuur zien openbloeien en ervan genieten, want dat kon hij echt ook! Tevens was hij vaker langere tijd in Thailand, vanwege vrienden, maar ook vanwege de zon en de warmte, en dat zal hem zeker goed gedaan hebben.

Voordat ik het vergeet: Robert was een groot bewonderaar van de Oranjes. Hij las het mooie tijdschrift Vorsten van voren tot achteren door, en deed anderen een plezier, doordat hij oude exemplaren met veel foto’s en tekst op feesten meebracht en meegaf, als iemand er grote interesse voor toonde.

Robert hield ook van stilte en teruggetrokkenheid, werkte veel met de pc, dacht na en hield ervan. Dat kunnen we alleen maar prijzen! Ik herinner me nog de regelmatige terugreis na een geslaagd feest, lopend naar metro, bus of trein. Wat vertelde hij dan graag over zijn leven, zijn plannen, zijn werk, een genot om ’s avonds in de het donker zo persoonlijk met hem te praten. Dat maakte het lopen gemakkelijker, concentreerde de tijd en legde een band, die een volgend keer weer verdiept kon worden. Dat is ware vriendschap, niet dag in dag uit, maar meer in de zin van kameraadschap, af en toe en op z’n tijd, maar echt gemeend. Dat houdt mensen bij elkaar en stimuleert om verder te leven.

Een kant van hem, waar ik een beetje voorzichtig mee ben, want daar ben ik niet persoonlijk bij betrokken: hij was een zeer actief lid van de Oud-Katholieke kerk in Finland, een kleine maar actieve sekte, waar ik het fijne niet vanaf weet, maar dat hoeft ook niet! Hij was in hun liturgie een wezenlijk lid, als priester of als lector. Dat tekent hem ook: actief zijn in de formele en liturgische omgang met anderen, lidmaatschapsgenoten. Waarom niet? En zij, zijn medeleden, hebben hem ook wel eerlijk gesteund in zijn laatste tijd, bij zijn ziekte en sterven, en ze hebben ook zijn begrafenisdienst, zijn crematie en graf verzorgd. Daar kunnen we hen alleen maar voor danken en dat doe ik bij deze. Robert, je was een goede vriend en kameraad, en zeker een goed en actief lid van de NViF. Dank ervoor.

Peter Starmans

NViF Koningsdag 2024

WimLex was al halverwege toen ze op Koningsdag zelf naar Emmen in het hoge noorden van Nederland waren afgereisd. We hadden hier speciaal Koningsdag een dag later gepland, jammer dat ze niet even doorgereden zijn … misschien volgend jaar? Hun afwezigheid mocht de pret niet drukken want de NViF Koningsdag 2024 was UITVERKOCHT!

Voor degenen die er niet bij waren, het nog een keer willen herleven — bijvoorbeeld die bitterbal weer even in je mond voelen smelten — en voor degenen die overgehaald moeten worden om volgend jaar gewoon te komen (op tijd aanmelden!), hieronder een kort verslag.

Koningsdag vierde we dit jaar op zondag 28 april, in ons vaste stekje: Villa Kivi, gelegen aan het prachtige meer in Töölönlähti.

Oranjebitters en champagne stonden klaar om eenieder te ontvangen.

Niets ontbrak aan de sfeer, mede dankzij de inspirerende toespraken van Govert Jan Bijl de Vroe, de ambassadeur van het Koninkrijk der Nederlanden in Finland en onze voorzitter Wim Havinga.

In termen van eten werden we verwend met een borrelplank vooraf, Tiina’s vers gebakken pizza’s, heerlijke sushi en als toetje genoten we de bruine fruitschaal.

Nagenoeg het hele gezelschap was te vinden op het balkon, en hoewel het een heerlijk zonnige lente dag was, kunnen jullie ook vast wel raden waar de frituurpan stond …

Genoeg bitterballen zijn er voor dit publiek volgens mij nooit.

Speciale drankjes, fris, Salama Brewery-biertjes, (alcoholvrije) cocktails en wijn vloeiden in overvloeden over de bar.

Deze dag was geweldig, maar we moeten niet vergeten wat een topteam er achter de organisatie zit! De grote organisator (en frituurkoning) Guido Nuijten, het bestuur, alle extra hulp en veel dank aan het fototeam die onze vaste fotograaf, Arie Oudman, verving.

Als dat nog niet genoeg was, was de spontane afterborrel in Bar Rotterdam een groot succes.

Gewoon komen volgend jaar om samen met jong en oud, Finnen en Nederlanders, niet alleen Willem-Alexander zijn verjaardag, maar ook het Nederlander zijn te vieren.

Tot de volgende!

Willemijn Weterings

1. Ontdek jij als eerste de geheime boodschap? Win dan volgend jaar de eer voor het eten van de eerste bitterbal! Stuur je antwoord naar doemijdiebitterbal@nederlandsevereniging.fi.

1) Wanneer zijn jullie met het bedrijf in Finland begonnen en wat doen jullie precies?

We zijn in 1995 begonnen. We waren in het begin allebei nog student maar mijn vrouw Leena was al een bouwkundig architect (rakennusarkkitekti) en studeerde interieurarchitectuur (sisustusarkkitektuuri) en meubelvormgeving op/aan TAIK. Leena had al wat jaren ervaring bij architectuurbureaus voordat ze de studie interieurarchitectuur ernaast oppakte. Tijdens haar studie ontwierp zo ook het interieur van bijvoorbeeld hotels of maakte ze bouwtekeningen voor musea. Je hebt hier in Finland een duidelijke scheiding tussen sisustussuunnittelia (interieur-planner en dit kan een 1 week cursus zijn), sisustusarkkitekti, rakennusarkkitekti en arkkitekti. Leena mag bijvoorbeeld ook grote verbouwingen doen. We hebben ook best veel gewerkt met kantoormeubelfabrikanten in Finland. Ze doet momenteel vooral verbouwingen, waaronder ook landgoederen van bekende mensen, en heeft voorheen ook het best bekende interieurprogramma voor Yle gepresenteerd: Kodin Kääntöpiiri en Muuttohaukantie. In die tijd was het vooral privéhuizen, maar daarna kwamen er grotere projecten.

Ik kom van de Rietveldacademie en studeerde industriële vormgeving. Ik houd me tegenwoordig vooral bezig met een ondersteunde rol binnen het bedrijf. Voorheen heb ik veel lesgegeven en mij onder andere ook beziggehouden met het op basis van patenten op de markt brengen van producten voor bedrijven als Nokia en Metso. Ik houd me nu als kunstenaar vooral bezig met onderzoek, schrijven en schilderen. Onze kinderen zijn ook betrokken bij het bedrijf en die hebben in dezelfde richting gestudeerd, daar ben ik wel blij mee.

2) Zou je dit bedrijf of iets soortgelijks ook in Nederland begonnen zijn?

Op zich wel denk ik. In Nederland had ik een flink netwerk en onder andere een grote competitie gewonnen, en verscheen in publicaties in allerlei nationale kranten. Toen ik naar Finland kwam moest ik alles opnieuw uitvinden en een nieuw leven opbouwen, en nam ik geen geschiedenis met me mee. Een andere wereld met andere kansen.

3) Wat vind je van het ondernemersklimaat in Finland?

Ik ben gekomen in een nieuw netwerk en heb een bestaand netwerk abrupt achter me gelaten. In elk land heb je mogelijkheden en onmogelijkheden. Je moet roeien met de riemen die je hebt en ik heb er verder geen sterke mening over.

4) In hoeverre denk je dat je Nederlanderschap helpt of niet helpt bij je activiteiten?

Het is totaal irrelevant. We hebben hier meer last van de EU dan we er profijt van hebben. De hele bouwsector zit vol met regels. Er zijn soms dingen die voor andere landen en situaties gelden, maar niet voor privéhuizen in Finland.

5) Wat zijn je plannen voor de toekomst?

Ik ben me al jaren aan het voorbereiden en heb nu sinds enige tijd wat te pakken en weet welke richting ik op wil met mijn kunst. Leena en de kinderen gaan verder met architectuur, daar hebben ze de komende jaren genoeg klanten voor. We produceren en gaan gewoon lekker verder met werken.

Websites: https://carelse.com/ en https://jeroencarelse.com

Dit keer geen schrijven van mij over de Koningsdag in Finland. Ik was er niet bij en gelukkig heeft iemand anders een mooi verhaal daarover geschreven. Een familiereünie deed mij in april afreizen naar Nederland. Veel miste ik niet qua weer, begreep ik, want het bleef koud in een grijs grauw Finland met zelfs — zo ik had gehoord — een korte winterperiode. Het was een mooie ervaring om al reizend door Zweden, Denemarken het voorjaar in rap tempo te zien ontwikkelen van een lichtelijk groene tint in de bomen bij Stockholm tot bloeiende seringen en appelbomen in Noord-Duitsland en volop in blad zijnde bomen in Nederland.

Maar daarover wil ik het verder niet hebben. Het is een mooi decor voor een Koningsdag in Nederland waarvan de toegevoegde illustraties bewijs leveren. Veel tijd om dat te beleven was er niet, want middernacht na de Koningsdag vertrok onze boot vanuit Travemünde weer richting Finland en we weten nooit hoelang het duurt om Hamburg voorbij te komen met zijn eeuwigdurende files. De Koningsdag was dit jaar in Emmen en we waren in de buurt. Het leek dus een mooi idee om daar eerst naartoe te gaan alvorens aan onze terugreis te beginnen. Maar … om daar te komen, auto te parkeren en misschien met veel geluk de koninklijke familie niet al te ver aan ons voorbij te zien gaan in een overvolle omgeving trok ons niet zo aan. Bovendien zou het worden verslagen door tv en andere media en kan ik weinig daaraan toevoegen.

Dus is het interessanter om dat op lokaal niveau te vieren. In de gemeente Westerwolde hebben we dat plaatselijk gevierd op het plein voor het gemeentehuis in Sellingen. De lokale fanfarekorps Jeduthun gaf daar een Koningsdagconcert. Tot ons geluk was het een zonnige dag. Het vieren met de inwoners was kleinschalig maar wel gezellig. Iedereen kent iedereen. Voor de ouderen waren een aantal stoelen geplaatst en de rest mocht staande de toespraak van de waarnemend burgemeester Leendert Klaassen aanhoren en vervolgens naar het optreden van Jeduthun luisteren. En een glaasje oranjebitter ontbrak niet en werd aangeboden door een plaatselijk restaurant. Anders dan in Finland werd het zingen van Wilhelmus van Nassouwe muzikaal ondersteund door natuurlijk het fanfarekorps. Wat wel opviel dat het minder welluidend werd meegezongen, misschien komt dat doordat het buiten werd gezongen. Dus een pluim voor de Nederlanders in Finland. Misschien moeten ze daar in Sellingen ook de tekst van de meest gebruikte coupletten 1 en 6 van het Wilhelmus uitdelen om mee te zingen. Natuurlijk werd er behoorlijk gevlagd wat hier in Finland niet gebeurt met Koningsdag. Helaas moesten we kort daarop vertrekken om zeker te zijn dat we de boot naar Finland zouden halen.

Arie Oudman

Uitnodiging Zomerkamp 2024 van 2 t/m 4 augustus in Kristinestad

Het zomerkamp van de Nederlandse Vereniging in Finland wordt dit jaar georganiseerd in Kristinestad (Kristiinankaupunki). Kristinestad ligt aan de westkust van Finland, zowel een uur en een kwartier van Vaasa als van Pori.

We overnachten op Bockholmen Camping Pukinsaari: https://www.pukinsaaricamping.fi/fi

Er zijn plekken voor tenten, caravans, campers en er zijn veel verschillende huisjes te huur.

Het voorlopige programma ziet er als volgt uit:

Vrijdag 2 augustus:

Aankomst

Avondeten op eigen gelegenheid

Avondprogramma in het thema Piraten  met spelletjes en versnaperingen om elkaar te leren kennen gevolgd door een avondspel ter voorbereiding op de activiteit van

Zaterdag 3 augustus:

Ontbijt op eigen gelegenheid

Lunch klaarmaken

Ochtend en middagactiviteit in het thema Piraten (gesponsord door de vereniging)

OF

Programma op eigen gelegenheid in de omgeving, bijv.:

• Minigolf
• fietsen
• kanovaren
• beachvolleybal
• (Kinder) stadstour
• museumbezoek

Gezamenlijke BBQ

Sauna

Zondag 4 augustus:

Ontbijt op eigen gelegenheid

Knock out Quiz

Gezamenlijke lunch

Vertrek

Het programma begint vrijdag om 19.00 uur. De lunch op zaterdag en zondag, de BBQ en de sauna-avond worden verzorgd door de Nederlandse Vereniging in Finland en zijn gratis voor leden.

De overnachting op de camping is voor eigen rekening en moet ook zelf gereserveerd worden door te kijken naar de gewenste campingplaats of accommodatie op de website  https://www.pukinsaaricamping.fi/fi en een  e-mail te sturen naar pukinsaari@elisanet.fi.

Natuurlijk mag je ook al eerder naar de camping komen, laat dit vooral vooraf weten in onderstaand formulier, zodat we met elkaar kunnen afspreken om samen nog wat te ondernemen in de omgeving.

Het programma wordt aangepast aan de leeftijd van de deelnemers, dus iedereen is welkom, van jong tot oud, met en zonder kinderen!

Voor alle door de NViF georganiseerde activiteiten geldt dat de NViF geen verantwoordelijkheid draagt voor letsel bij deelnemers of derden noch voor schade aan eigendom van de deelnemers of van de locatie. Iedere deelnemer is hoofdelijk verantwoordelijk voor door hen toegebracht(e) letsel en schade.

Meld je vóór 1 juli 2024 aan via het formulier op de website: https://www.nederlandsevereniging.fi/event/zomerkamp-2024-in-kristinestad/

Suzanne van der Linden-Kleikers

Op maandagmorgen 13 mei bereikte ons op de Europese School van Helsinki het tragische bericht dat onze oud-student, Tom Arent van de Plassche, de dag ervoor vroeg in de ochtend om het leven was gekomen door een vreselijk skiongeluk in de bergen van Italië. De ontreddering was groot, zowel bij de leraren als leerlingen. Tom was pas 24 jaar oud.

Ik had het voorrecht om Tom Nederlands te geven tot en met het eindexamen VWO. Tom was iemand die je maar zelden tegenkomt in je leven. Hij was slim, grappig, zag er goed uit en was een populaire leerling bij docenten en klasgenoten. Tom wist ook precies wat hij wilde met zijn leven na het eindexamen: hij wilde terug naar zijn geliefde bergen in Italië waar hij ook deels was opgegroeid. Hij sprak en schreef eigenlijk nergens anders over.

Na zijn eindexamen ging hij dan ook meteen terug naar Italië. Hij hield van het beoefenen van een groot aantal soorten bergsporten, en kreeg veel belangstelling voor sporten als trailrunning en skyrunning (op hoogtes van 2.000 meter of meer). Hij nam zelfs deel aan de Youth World Championships Skyrunning in 2021 en 2022, waar hij vijfde van de wereld werd. Tom blogde en vlogde veel over zijn activiteiten en zijn rapportages en foto’s zien er zeer indrukwekkend en mooi uit. Maar uiteindelijk stopte Tom met het deelnemen aan de wedstrijden, deels omdat hij niet zo vaak wilde vliegen, en deels omdat hij zich op zijn andere bergavonturen wilde concentreren. Een van zijn voormalige coaches zei dat Tom bij alles wat hij ondernam altijd uitstekend was voorbereid en tot in de puntjes georganiseerd. Hij nam geen onnodige risico’s.

Volgens diverse Nederlandse en Italiaanse kanten schreef Tom op die fatale zondagnacht over ‘going on a nightly off-piste ski session’ op de berg de Ortler, de hoogste berg in de oostelijke Alpen, bijna 4 kilometer hoog. Hij skiede met een partner 9 kilometer in 5 uur, waarbij ze 2100 meter afdaalden. Dit bleek later een record te zijn. Toen ze de beruchte  Minnigerode-kloof bereikten ging het echter helaas vreselijk fout.  Wat er precies gebeurde weten we niet, sommige kranten spreken over een plotseling opkomende mist, maar Tom gleed uit en viel 500 meter naar beneden. Aanwezige bergbeklimmers belden snel de hulpdiensten inclusief een helikopter, maar helaas was er niets meer wat ze voor Tom konden doen. Een tragisch einde van een jong en veelbelovend leven.

Het zal misschien enige troost bieden dat Tom overleed terwijl hij bezig was met het volgen van zijn droom, maar hij was pas 24 en had nog een lang avontuurlijk leven voor zich. Zijn ouders besloten later dat Tom in Italië zal blijven.

Mijn, en ik ga ervanuit onze, gedachten zijn bij Toms vriendin, zijn ouders Irma en Erik en zijn jongere broer Harm, die ook een (mijn) leerling was van de Europese school. Het is een vreselijk groot verlies. Op de Europese School zullen we hem nooit vergeten, en we zullen ons Tom altijd blijven herinneren als de leuke, vrolijke en grappige jongen met een grote droom.

Rust zacht, lieve Tom. Jouw geliefde bergen zullen nu voor altijd je thuis zijn.

Suzanne Buurman, docent Nederlands als eerste taal aan de European School of Helsinki