Noorderlicht

Even een kort stukje in deze editie van het Noorderlicht over de fietstocht die door Bert en Ronald op 4 juni werd georganiseerd. Om 13.00 uur verzamelden we op metrostation Hertoniemmi en de opkomst van acht man (ja, de vrouwen lieten het afweten) sterk was volgens bovengenoemde organisatoren, gebaseerd op vorige edities, redelijk gemiddeld te noemen.

Op 16 januari van dit jaar (2023) is op 81-jarige leeftijd mijn vriend Antero Helasvuo overleden. Hij was, zoals ik in het bovenschrift ook vermeld, een goede vertaler, iemand die dus in de Finse taal uit een andere taal, in ons geval het Nederlands, het een en ander duidelijk maakt, wat voor de lezer(es) interessant kan zijn en een andere kijk kan geven op bepaalde zaken die tussen deze landen spelen. Het gaat dus heel duidelijk over de relatie tussen onze twee landen, Finland en (de) Nederland(en), iets waar we al jaren over denken en schrijven.

In deze editie het verhaal van ondernemer Aaltje Bos

Graag houden wij u op de hoogte van nieuws en activiteiten van de Nederlandse ambassade in Finland.

Het optimale moment om iets van oranje gekleurde kleding te dragen is de jaarlijkse Koningsdag: stropdas, jurk, sjaal of hoed. Het was weer zover op 23 april in Villa Kivi in Helsinki. De ontvangst begon om 15.00 uur maar buiten stonden er al een aantal te trappelen om naar binnen te gaan. Dat lag niet aan het weer, want het was een prachtige zonnige voorjaarsdag. De knoppen in de bomen gaven aan dat we weer een mooie tijd tegemoet gaan, na een lange ‘sombere (?)’ wintertijd.

Het is winter, zo’n zeventienhonderd meter en twintig graden boven nul. Vlinders fladderen op een licht briesje tussen de bomen door die gezien de droogte onwaarschijnlijk groen zijn. Het heeft al een maand niet meer gerekend en die droogte houdt nog wel een paar maanden aan. Van El Niño, die zich elders doet gelden, hebben wij in Mbeya geen last.

Een muzikale expressie van de lustrumreis van de NviF

Graag houden wij u op de hoogte van nieuws en activiteiten van de Nederlandse ambassade in Finland.

Op zaterdag 25 maart stond het jaarlijkse schaatsevenement in Kuopio weer op het programma. Er komt altijd een plukje Nederlanders op af en dit jaar, misschien doordat mensen na corona weer volop willen reizen, kon de noordelijke Finse plaats ook talloze internationaliteiten begroeten, van Engeland en Ierland tot Amerika en Japan. Het blijft echter kleinschalig en de glorietijden, toen het voor vooral de Nederlanders bekenstond als dé alternatieve elfstedentocht (nu op de Weissensee in Oostenrijk), liggen hier al lang achter ons. Het gevolg daarvan is ook dat de organisatie dit jaar voor het eerst had besloten om de 200 km te schrappen, omdat het organiseren ervan te veel vergde en de hoeveelheid deelnemers (en niet te vergeten finishers) niet in verhouding stond tot al deze inspanningen.

Ondanks het hevig schudden van de kar over de gesmolten en opnieuw opgevroren drab, waar voeten en wielen een grillig reliëf in hebben aangebracht, is onze kleine Aleksis in slaap gevallen, met zijn hoofd rechtop. Zijn nekspieren vangen de schokken op. Het is eind februari, de rivier is opnieuw in ijs verpakt, maar de oevers zijn zo goed als sneeuwvrij. In Turku is de winter als NEC in de eredivisie: een enkele keer denk je dat het wat wordt, maar het wordt het nooit helemaal.

In deze editie het verhaal van ondernemers Sirpa Vänttinen-van Rij en Sanja van Rij

Vóór de ALV in 2022 hadden we een videoconferentie met elkaar over twee boeken, waarvan het tweede nu vooral mijn belangstelling heeft. Het ging over poolreizigers, daar heb ik al jong aandacht aan besteed en veel over gelezen, over Shackleton, Amundsen en Scott bijvoorbeeld. Boeiend bleef het altijd. Het boek waar ik op doel is geschreven door Adwin de Kluyver. Het heet 'Niemandsland' en heeft als ondertitel: 'Een antarctische ontdekkingsreis'. Niet dat De Kluyver zelf een ontdekkingsreiziger is, althans niet in de directe betekenis van het woord, want het de Noordpool en de Zuidpool met het gebied er omheen zijn al meer dan een eeuw geleden ontdekt en worden uiteraard nog steeds door groepen vakmensen bestudeerd en beschreven. Ook politici hebben er meer dan normale interesse voor, zoals ook wel te verwachten is, want zulke belangrijke zaken worden meteen een belangrijk onderdeel van de politiek van vele landen. Want de mens wil niet alleen maar steeds meer weten, maar vooral ook de wereld beheersen, vaak politiek en economisch, maar niet alleen!

Op die oude buizenradio's stond altijd Hilversum aan en juist dat is de plaats waar ik mijn eerste levenslicht mocht zien, eind 1950. Onze kinderrijke familie moet maar op een bepaalde manier dankbaar zijn aan ene heer Stalin ...Vader Jan Schepel vertrok namelijk tijdens de Finse winteroorlog naar Finland met het Hollandse Rode Kruis en opereerde er, als teamchirurg, talloze gewonde soldaten. Moeder Rauha werkte als hoofdverpleegster en al in juni 1940 trouwden zij in de kerk van Töölö. 

Dit jaar een late receptie in Villa Kivi aan de rand van de Töölö-baai in Helsinki. Eindelijk kunnen we met voorzichtigheid het mondkapje achterwege laten. Het kan weer hopen we.

Als chauffeur, op de vertrekdag het huurbusje gehaald, en bij de verzamelplek was het meteen raak. Opeens zat mijn bus vol met jongelui. Voor hen was het natuurlijk een kleine ramp om 4 dagen bij hun ‘saaie’ ouders in een busje te zitten, dus bezetten zij gezamenlijk mijn busje! Teija kon er nog maar net bij. Maar ja, die had een plaats gereserveerd. Toen ik mijn wifi deelde was het feest helemaal compleet. En ik, ik mocht vier lange reisdagen genieten van jullie kinderen. En genoten heb ik, van alle kinderen in mijn bus. Hoe is het mogelijk dat zij vier reisdagen zonder te klagen samen liedjes hebben geluisterd, filmpjes hebben gekeken en enorm veel hebben gekletst. ‘Zoek de zeep’ van Ernie en Bert werd onze hit die luid meegezongen werd.

Ruim vijftig Nederlandse ondernemers runnen een bedrijf in Finland. Van Ivalo waar Marctica Aviation Advisory is gevestigd tot de hoofdstad Helsinki en Björkholm Mökit Oy in de archipel van Turku, we hebben het hier over een afstand van negenhonderdtweeënvijftig kilometer, zijn Nederlanders actief in onder meer toerisme, catering, architectuur, grafisch ontwerp, mode, software, welzijn, luchtvaart en andere diensten en creatieve sectoren.

Graag houden wij u op de hoogte van nieuws en activiteiten van de Nederlandse ambassade in Finland.

Het licht valt vanaf het raam aan de noordkant van het huis via de open kamerdeur over de tafel. Dit is het mooiste moment van de avond, zegt Johanna, met haar jurk oplichtend in de avondzon. Mijn glas water werpt een wonderlijke schaduw over het houten tafelblad. Ook licht is breekbaar. Ook midzomerlicht. Ook hier in Jämsä, bij de twee lichtkunstenaars.

De laatste jaren is er in Nederland en Vlaanderen een talige discussie op gang gekomen, die heel goed gespiegeld kan worden aan feiten van de Finse taal. Het gaat bijvoorbeeld om de persoonlijke voornaamwoorden hij/zij, verder over het gender (= sekse) bij titels of beroepsnamen en tenslotte ging het tussendoor ook over de uitspraak van het Fins, vergeleken met die van het Nederlands. Over de eerste twee zaken wilde ik nu het een en ander zeggen. Over het derde misschien een volgend keer.

Dit gaat niet over een recept om hutspot te maken. Nee, het gaat om het gebruik ervan, dat wil zeggen het nuttigen van hutspot, haringen, berenburg en jenever. U leest het goed, geen echte korenwijn – een speciale soort jenever dat niet door Alko wordt verkocht, alhoewel het volgens de traditie er wel bij hoort als Leidens Ontzet gevierd wordt. Bij de Nederlandse Vereniging is het inmiddels traditioneel geworden om de algemene ledenvergadering te combineren met het Leidens Ontzet. Al sinds de negentiger jaren wordt dit naar mijn weten zo geregeld om het nuttige met het aangename samen te voegen. De locatie is ook dit jaar weer in een zaal van de vrijwillige brandweerkazerne in Espoo.

In deze editie het verhaal van ondernemer Ronald Kneppers

Graag houden wij u op de hoogte van nieuws en activiteiten van de Nederlandse ambassade in Finland.

In 2019 won ik in Stockholm op de Supermarket Art Fair een prijs: exposeren in Galleria Huuto in Helsinki. Het werd door corona steeds uitgesteld maar nu is het zover. Huuto is een non-profitgalerie gerund door meer dan 100 professionele kunstenaars. Ze bestaan 20 jaar en staan op het punt om te verhuizen naar een nieuwe plek. Ik vond het een kans om Helsinki en de kunstwereld hier te ontdekken en boekte een appartement voor een maand. In Nederland werk ik behalve in mijn atelier ook in mijn galerie, waar ik onder andere werk met kunst uit andere culturen, zoals Afrikaanse kunst uit oude verzamelingen. Ik kwam daarmee in aanraking door mijn ouders die allebei kunstenaar zijn. Mijn vader had in het verleden Picasso nog ontmoet en had gezien hoe westerse kunstenaars door deze kunstvormen zijn geïnspireerd en beïnvloed. Wij groeiden op met de beelden en maskers om ons heen.

Ik ben in 2018 vanuit Zwitserland verhuisd naar Finland en vrij snel daarna ben ik met Quintus begonnen. Daarmee adviseer ik andere start-ups en nu in die vier jaar heb ik ook in een stuk of acht bedrijven geïnvesteerd. Dit zijn jonge start-ups en in een domein waar ik wat aan bij kan dragen.

De laatste jaren is er in Nederland en Vlaanderen een talige discussie op gang gekomen, die heel goed gespiegeld kan worden aan feiten van de Finse taal. Het gaat bijvoorbeeld om de persoonlijke voornaamwoorden hij/zij, verder over het gender (= sekse) bij titels of beroepsnamen en tenslotte ging het tussendoor ook over de uitspraak van het Fins, vergeleken met die van het Nederlands. Over de eerste twee zaken wilde ik nu het een en ander zeggen. Over het derde misschien een volgend keer.

Al decennialang voert Veilig Verkeer Nederland aan het begin van het schooljaar de slogan ´De scholen zijn weer begonnen´. Wanneer ik als kind voorbij die slogan liep, vond ik het altijd een open deur, want dat was mijn wereld, dus dat wist toch iedereen wel? Inmiddels als ouder en leerkracht weet ik hoe belangrijk het is dat onze kinderen veilig naar school kunnen. Niet alleen door het verkeer heen, maar ook dat ze zich fysiek en mentaal veilig voelen.

Onze zonnebloemen zijn meters hoog maar dragen nog altijd knoppen. Om eerlijk te zijn, betwijfel ik of ze nog gaan bloeien. Net als enkele rozen lijken ze geen besef te hebben van het seizoen. Rap lengen de nachten, het regent bijna iedere dag en als de zon af en toe doorbreekt, doet hij dat met meer gratie dan kracht. Voor een kort moment tekenen schaduwen zich dan af op de grond en schitteren de fijne druppels die zich vastklampen aan spinnenwebben of aan het groen van mossen en bladeren om maar niet door de grond te worden opgezogen. Het is het seizoen van de eindigheid, en dat moeten ook die druppels aanvoelen. Met Elias op zijn houten scooter en jou, Aleksis, in de draagzak, loop ik over het bospad waaraan we wonen. De varens zijn okergeel, maar verder is het bos nog verrassend groen.

Met de Noorderzon naar het Noorderlicht. Dat zeiden wij altijd als iemand vroeg waar wij naartoe gingen verhuizen. En dan volgt natuurlijk de vraag waarom. En waarom niet! Soms moet je gewoon je hart volgen en de stap wagen. Wij wisten altijd al dat wij niet in Nederland zouden blijven, maar ja, welk land dan wel? In het verleden hebben wij gekeken naar Griekenland maar een kredietcrisis is ook niet alles. Het moet wel haalbaar zijn. Maar waarom dan Finland?

Het licht valt vanaf het raam aan de noordkant van het huis via de open kamerdeur over de tafel. Dit is het mooiste moment van de avond, zegt Johanna, met haar jurk oplichtend in de avondzon. Mijn glas water werpt een wonderlijke schaduw over het houten tafelblad. Ook licht is breekbaar. Ook midzomerlicht. Ook hier in Jämsä, bij de twee lichtkunstenaars.

Eind april vlak na Koningsdag is eindelijk ook in Lahti een nieuw kunstmuseum geopend, genaamd Malva. Voor de openingsceremonie waren zowel de Nederlandse ambassade als de Nederlandse Vereniging in Finland uitgenodigd. De opening van het museum is mede speciaal, omdat als eerste de tentoonstelling van de Nederlandse kunstenaar Maarten Baas in het museum te zien is

Maart jongsleden was onze “virtuele” lente-ALV in combinatie met wederom een zeer geslaagde boekbespreking vanuit de Broese boekhandel in Utrecht.

Koningsdag in Helsinki
Eindelijk kan het weer. Iedereen die de beschikking heeft over oranje textiel in welke vorm dan ook kan het weer uit de kast halen. Omdat de verwachte opkomst groot is moeten we reserveren. Meer dan toegestaan, maximaal 120, willen komen en belanden dus op de reservelijst. Gelukkig voor degenen die op de reservelijst staan, want er vallen een aantal bezoekers af en die mensen kunnen dus toch deelnemen. Het weer zit mee. Zonnig en misschien een beetje voorjaarsfrisheid

Deze keer gingen we fietsen in Vantaa en daar de mooie plekjes opzoeken. De start was bij station Tikkurila in Oost-Vantaa en het einde bij station Vantaankoski in West-Vantaa. Onderweg zoveel mogelijk weg van de snelweg. Hierbij een sfeerimpressie van een leuke droge en zonnige dag in Vantaa. De route was 27 km in lengte.

Een kleine 20 jaar geleden hadden we in het Noorderlicht af en toe stukjes over de Finse taal en noemde we dat de taalhoek. Laatst zat ik met een collega in de auto op weg naar een bouwplaats en moesten we in zijn woorden een uukkari maken. Dat was weer zo’n typisch verfinste uitdrukking, dat ik er wat mee moest. Vraag derhalve aan de lezer of er interesse is weer stukjes over de Finse taal in het Noorderlicht te plaatsen. Feedback is welkom en verzoekjes of ideeën kan je sturen naar voorzitter@nederlandsevereniging.fi.

Mkb’er in de spotlight:
Deze editie het verhaal van Jefunne Gimpel

Omdat ik (met vrouw uiteraard) begin mei naar Nederland wilde gaan om mijn familie aldaar eindelijk eens na meer dan twee jaar weer te zien , moest ik de o zo mooie, prille en uiterst voorzichtig beginnende lente in Kerava met zijn alom bekende prachtige wilde-kersenbloesem de hele stad door achter me laten; om dan na twee weken weggeweest te zijn te moeten constateren, dat ook hier de lente al zomer begint te worden; dus vooral fris groen overal rondom ons heen en veel bloesem al uitgebloeid is (behalve dan uiteraard de ook frisse appelbloesem, de fraaie rododendrons en de kleurrijke sering).

Graag houden wij u op de hoogte van nieuws en activiteiten van de Nederlandse ambassade in Finland.

Mkb’er in de spotlight: Ronald Eveleens

Aino zit in de rolstoel met haar rug naar de deur en kijkt nauwelijks om als ik binnenkom. Een infuus met een antibioticum druppelt even sereen in de centrale lijn als de sneeuw buiten naar beneden dwarrelt. Ik trek een krukje onder de tafel vandaan en open het gesprek. Aino ligt al weken in het ziekenhuis van Turku in Finland. Met een ernstige corona-infectie in haar longen lag ze op sterven, maar ze herstelde merkwaardigerwijs. Ineens daalden de afweercellen in haar bloed echter, en de medicijnen daartegen slaan na een week nog altijd niet aan. Het is hoogste tijd om ons te bezinnen. Verrichten we nader onderzoek of gaan we voor symptoombestrijding? Haar lichaam is vierentachtig jaar oud, we moeten het hebben over de dood.

It’s almost the end of the year and this month I’ve been living 20 year in Finland. It feels like a lifetime ago, when on the shortest day of 2001, as a 4th year Communication student, I stepped on the plane from the Netherlands to this for me rather unknown country called Finland. It was only a few months after the 11 September attacks. The Finnish ‘Markka’ was in its last 1,5 week as currency, the Nobel prizes were celebrating its 100th year and Tarja Halonen was still president. That day, I arrived to Helsinki and travelled to Jyväskylä by train, where snow was plenty and it was -28°C. I did not know much about Finland as a country but my first impression was that it’s beautiful.

Eind maart staat het boek ‘Niemandsland’ van Adwin de Kluyver centraal in onze leesclub in samenwerking met Grietje Braaksma van Boekhandel Broese in Utrecht. Om iedereen alvast kennis te laten maken met het werk van deze schrijver van literaire non-fictie publiceren we hier een Fins verhaal uit zijn eerdere boek ‘Het gedroomde Noorden – een atlas’.

In ‘Het gedroomde Noorden’ volgt De Kluyver met een vinger over de kaart de fascinerende verhalen van ontdekkingsreizigers en gelukzoekers, wetenschappers en fantasten, doeners en denkers, van idealisten en charlatans. Allemaal verlangden zij op geheel eigen wijze naar het Noorden en speelden ze een rol in hoe wij in de loop der eeuwen naar de bovenkant van de aarde zijn gaan kijken.

In een eigenzinnig mengsel van reisverslag, atlas en tragikomische geschiedschrijving neemt De Kluyver de lezer mee op een enerverende, literaire leunstoelreis langs mythes, legendes, overleveringen, wetenschappelijke ontdekkingen, verdichtsels, utopieën en hersenschimmen. Verplichte literatuur voor iedereen die in het Noorden woont. Of van het Noorden droomt.

Grietje Braaksma riep ‘Het gedroomde Noorden’ al eens uit tot Boek van de Week op Radio 4. ‘’Het is non-fictie maar het is heel erg mooi opgeschreven. Het is anders en verrassend, heel erg aanstekelijk. Die Adwin de Kluyver is gewoon een fantastische, smeuïge verteller!’’

Het boek is te bestellen via de boekbespreking d.d. 27 maart a.s. [via de vereniging bij Broese].

Wederom werd dit jaar de Nieuwjaarsborrel van de NviF digitaal gehouden met als hoogtepunt de NieuwjaarsQuiz waar mooie prijzen te winnen waren.

Graag houden wij u op de hoogte van nieuws en activiteiten van de Nederlandse ambassade in Finland.

In 2002 werd er in de Finse Golf voor Porvoo een goed bewaard scheepswrak gevonden. Het was het overblijfsel van een oorlogsschip, dat op een diepte van meer dan 6o meter verborgen lag, verder in uitstekende staat verkeerde, tenminste voor een wrak van meer dan driehonderd jaar geleden. Het gezonken fregat is weinig aangetast door de houtworm, die in de Oostzee vanwege het minder zoutgehalte een niet welkom milieu voor hen is en die de meeste wrakken ter wereld onder water ernstig aantasten; voorts ligt het schip min of meer rechtop en is niet uiteengeslagen of onder zand bedolven, misschien wel zo snel gezonken als de Estonia op 28 september 1996. Voordelig voor het conserveren van het schip is ook de temperatuur daarbeneden, iets boven het vriespunt, en uiteraard ook de rust van het water op zulke diepte, minder gestoord door stroming of visserij.

Oktober jongstleden was onze deels “virtuele” en deels normale herfst-ALV in combinatie met de viering van het Leidens Ontzet (zie ook: LINK NAAR ARIE’S VERHAAL). Belangrijkste besluit op de ALV was de tussentijdse installatie van twee nieuwe bestuursleden, te weten Suzanne van der Linden-Kleikers en Kasper De Ruyck.

Scheepswrakken rond Zuid-Finland (1)

DE OOSTZEE

De laatste tijd is er in de Finse media nogal veel aandacht voor de Oostzee. De Oostzee is zoals iedereen wel weet (via media of hoe dan ook) in groot gevaar om te kiepen, het water wordt aan alle kanten vervuild, de temperatuur en de gelaagdheid van het water verandert, de flora (de vis bv.) en fauna (het wier bv.) dus ook. Wat betekent dit voor onze toekomst, voor de toekomst van onze kinderen, dus voor de komende generaties? Niemand weet het precies, maar gelukkig is dit verder geen duidelijk taboe meer, waar weinig over gesproken wordt, maar wordt er nu veel en diep over nagedacht. Hoe kunnen of moeten we onze houding tegenover dit pijnlijk fenomeen, hoe dus ons (ook gewone) doen en laten aanpassen aan de noden van onze omgeving, van het milieu, waarin we leven? Wat kunnen we eraan doen, om de Oostzee te redden en dit onderdeel van onze eigen omgeving weer gezond kunnen maken?

Graag houden wij u op de hoogte van nieuws en activiteiten van de Nederlandse ambassade in Finland.

Op zondag zes oktober waren we welkom in restaurant Rupla, waar eerst de herfst-ALV gehouden werd – waarover direct meer – en het daarna de beurt was aan de heerlijke haringen met ui en de hutspot in twee versies: een schaal met en een schaal zonder vlees, dus … zoals u wel begrijpt; al of niet een vega- of vege- of vegetarische maaltijd.

Vanuit geneeskundig opzicht mogen we niet ontevreden zijn. Hij is een week beademd en werd gisteren gewekt uit zijn kunstmatige slaap maar heeft nu al bijna geen extra zuurstof meer nodig. Hij kan nog niet staan, maar de kracht in zijn armen en benen zal gauw verbeteren, daar twijfel ik niet over. Het is echter duidelijk dat hij nog lang niet toe is aan mijn voorzichtig optimisme. In het bed ligt een man die nog aan het verwerken is wat hem is overkomen. De tattoo in zijn nek, zijn kale hoofd en wat stevig figuur ten spijt, want hij ziet eruit als iemand die niet gauw klein te krijgen is.

Mkb’er in de spotlight: Matthijs Admiraal

Ruim vijftig Nederlandse ondernemers runnen een bedrijf in Finland. Van Ivalo waar Marctica Aviation Advisory is gevestigd tot de hoofdstad Helsinki en Björkholm in de archipel van Turku, we hebben het hier over een afstand van negenhonderdtweeënvijftig kilometer, zijn Nederlanders actief in onder meer toerisme, catering, architectuur, grafisch ontwerp, mode, software, welzijn, luchtvaart en andere diensten en creatieve sectoren.

Tijdens het eerste ondernemerscafé, een online gebeuren, praten we met een twintigtal ondernemers en vragen we naar hun motivatie, hindernissen en successen in Finland.

Verslag van het zomerkamp van de Nederlandse vereniging 2021 door Loes van Dorp

Op zaterdag 7 augustus tijdens zomerkamp 2021 in Sastamala bij Tampere mogen we als eersten onze lunch voorbereiden, want we gaan als eerste beginnen aan onze tocht. Johan staat ons op de parkeerplaats al op te wachten en we krijgen de uitgeprinte route en uitleg van de kerken en een tijdschema waar we ons bijna aan hebben kunnen houden 😊

Van de winter hoorde ik van de Kalottireitti of Nordkalottleden . Dit is een wandelroute met een lengte van 800 km in de noordelijkste delen van Noorwegen, Zweden en Finland. In Finland loopt de route van het drielandenpunt met Zweden en Finland via Kilpisjärvi richting Halti en dan verder weer Noorwegen in. Deze route wilde ik heel graag lopen. Net over de grens in Noorwegen is ook een hele mooie bungee midden in een heel smal ravijn

Mkb’er in de spotlight: Rutger Veerman

Vakantie verslag door Peter Starmans

Deze zomer mijn eerste buitenlandse reis gemaakt met de Tesla. We kozen om met Finnlines naar Duitsland te gaan en van daaruit Nederland te bezoeken. De hopeloze diversiteit van laadpaalaanbieders in Europa omzeil je met Shell Recharge, een app waarmee je toegang hebt tot wel 200.000 Europese oplaadpunten.

Graag houden wij u op de hoogte van nieuws en activiteiten van de Nederlandse ambassade in Finland.

30 mei 2021 – klimbos – ‘een activiteit op hoogte’

Een bal en een veld door Thijs_Feuth

Mkb’er in de spotlight: Michel Faas

Expositie Vapaan Ekat door Katinka van der Jagt

Sfeerimpressie van de klimbosactiviteit door Geert Van Moer

Achtergrond en teksten behorende bij de uitgevoerde werken. Variatiewerken uit de Republiek der 7 Verenigde Nederlanden (1588-1795).

Op dinsdag 27 april vierde koning Willem Alexander met gezin zijn verjaardag in het zonnige Eindhoven. Origineel, maar toch op afstand vanwege corona.

Stephan Vermeulen heeft in het vorige Noorderlicht al een kort artikel geschreven over Sint-Petersburg en ondergetekende heeft in het Noorderlicht 2017/4 geschreven over de banden tussen Nederland en Rusland.

Vóór de ALV 2021 sprak de auteur Pauline Terreehorst via Teams over haar werk met ons, en aansluitend was er een korte discussie.

Graag houden wij u op de hoogte van nieuws en activiteiten van de Nederlandse ambassade in Finland.