Leidens Ontzet in coronatijd

Eindelijk kan het weer, Leidens Ontzet “life” vieren, na de algemene ledenvergadering (ALV) in hybride formaat. Het bleef spannend, kon het weer, of niet. Maar enkele weken voor het feest wordt het besluit genomen dat de haringen besteld kunnen worden. En dat is gelukt. De Nederlandse ambassade heeft wederom de kosten voor de haringen op zich genomen, waarvoor hartelijke dank. Gewoonlijk vieren we het Leidens Ontzet rond 4 oktober in het weekend. Helaas moet de datum verschoven worden omdat op 2 of 3 oktober geen locatie te vinden is tegen een betaalbare huur en die tegelijk genoeg ruimte heeft met een te gebruiken keuken. De haringen blijven dus een week langer in de vriezer.

Het is 10 oktober en we gaan op tijd vertrekken want ons erelid Peter en Kaisa moeten van station Tikkurila opgehaald worden. We zijn vóór 3 uur ter plekke in de sociale ruimte van de vrijwillige brandweer in Espoo, aan de oever van de Espoonjoki, en op loopafstand van treinstation Espoon Keskus. We zijn op tijd, want we willen ook aan de ALV deelnemen. Rond 4 uur beginnen we met het ontspannende deel: het Leidens Ontzet. Het inspannende deel, oftewel het voorbereidend werk, is door Guido, Mirjam en Joyce gedaan: hutspot maken, de verse en ontdooide haringen uitpakken en andere dingen klaarzetten. Het zijn echte Nederlandse haringen, door Urker vissers gevangen volgens het etiket op de doos. Langzamerhand komen er meer gasten binnen die voor de gezelligheid, de haringen en de hutspot komen. Na een eerste drankje wordt de hutspot opgediend, en er zijn voldoende haringen met ui aanwezig voor ieder die dat wil, en dat is een opluchting voor een aantal leden. Het blijkt namelijk dat een welvertrouwde haringboer in de binnenstad geen matjes haringen meer verkoopt. Haringschaarste dus, laat het daarom extra lekker smaken. Het is gezellig, jong en oud zijn aanwezig, er wordt gelachen en smakelijke anekdotes verteld die aan Nederlanders wel toevertrouwd zijn.

Ondanks de corona, en de wat ver-weg-locatie voor sommigen, zijn er ongeveer 30 aanwezigen. Helaas smaken “hybride” haringen wat minder goed. Na ongeveer 2 uur zijn we verzadigd, en moet worden opgeruimd.

Rest mij het bestuur en de actieve vrijwilligers, die met de voorbereidingen en het opruimen hebben geholpen, te bedanken voor deze geslaagde ontmoeting. Met een aantal interessante verhalen rijker vertrekken we weer, en brengen we Peter en Kaisa weer terug naar station Tikkurila. Hopelijk geven de foto’s een goede indruk van de sfeer en kunnen we volgend jaar met minder belemmeringen komen.

Blijf gezond,

Arie Oudman