Hallo allemaal,
Zoals velen van jullie was ik ook op de nieuwjaarsreceptie. We konden weer terecht in Villa Kivi en Guido leidde de organisatie in goede banen. Zelfs de ambassadeur had ook weer tijd vrijgemaakt. Dat geeft de receptie toch wel net dat extraatje. Dank voor iedereen die hielp met de organisatie en dank voor iedereen die langskwam. In ieder geval heb ik genoten van de vele ontmoetingen en verhalen.
Zo langzamerhand ontmoet ik meer en meer leden. Soms kletsen we verder waar we gebleven waren en soms is er nieuw contact. Maar altijd komen er verhalen.
Sommige verhalen over moeilijke situaties als buitenlander in Finland herken ik zeer goed. Hoe vaak werd ikzelf niet ook slecht behandeld bij een balie …
Laatst in Nederland sprak ik in een gestreste situatie kort met een advocaat die mij met een sterk buitenlands accent probeerde iets te vertellen. Zij snapte mij niet en dat maakte mij nog gestrester. Ik dacht: “Ga toch eerst Nederlands leren. Wat moet ik nu met jou beginnen.” Toen ik haar een dag later terugbelde, was ik niet gestrest en herkende ik wel het sterke accent, maar hoorde tegelijkertijd dat haar Nederlands best correct was. Het gesprek liep nu wel vlot en vriendelijk. Wat had ik mij vergist in haar!
Terug in Finland moest ik weer aan alle lastige ’baliegesprekken’ in Finland denken. Daar ben ik meestal zelf ook al gestrest. Trouwens, nu ik er nog dieper over nadenk … de meeste Finse mensen zijn juist vaak heel aardig en behulpzaam tegenover mij als Nederlander.
Toen ik laatst weer eens in mijn gebroken Fins een gebouwontwerp moest verdedigen in een zaal vol Finse burgers, bijvoorbeeld. Na afloop kwam er een oud vrouwtje op mij af: “Jullie Nederlanders kunnen dit, wat fijn om te snappen hoe de gemeente dit gebouw heeft opgezet.” Dat was weer een warme douche voor mij.
Als ik mij nu hieraan vasthoud, kan ik er wel weer tegen als een paar mensen mij niet meteen begrijpen. Misschien is dat omdat zij of ik op dat moment vol stress zitten, en vaak ook omdat mijn Fins na 20 jaar nog steeds veel te wensen overlaat.
En ja, die enkeling die niet beter weet … daar probeer ik me maar niets meer van aan te trekken. Dat vind ik erg moeilijk, maar dat is wel mijn goede voornemen voor dit jaar.
Oh ja en dan nog wat. De Finse vrouwen (of mannen) waar we vaak een relatie mee hebben, kozen toch maar zonder vooroordeel voor een Nederlander!
De volgende ALV komt eraan, met activiteiten en zoals ik begrijp, lekker eten. Ik moet wel komen, want ik heb aan Teake uit Jyväskylä al min of meer een lift aangeboden. Tijdens het jeugdweekend zijn er blijkbaar contacten gelegd waardoor ook hij mee wil naar de ALV.
Trouwens, Bonnie, de secretaris, wil het secretarisstokje doorgeven. Daar schrok ik van. Bonnie, wat heb je secuur, correct en met volle inzet deze taak vervuld. We snappen dat je tijd voor curling en andere zaken zoekt. Fijn dat je nog betrokken blijft en wilt blijven helpen met activiteiten. Zeer bedankt alvast.
En voor iedereen: hopelijk tot ziens en sprekens op zondag de 24e, ter plekke of via Teams.
Tot dan!
Wim Havinga
Voorzitter NViF
