Hallo allemaal,

De viering van het Leidens ontzet, de ledenvergadering en het jeugdweekend lijken alweer lang geleden. De verlate herfstwandeling, een mkb-café, de kerstviering en de nieuwjaarsreceptie, ze komen er alweer aan. Op het moment dat ik dit schrijf, bezoekt de Sint de Nederlandse school in Helsinki. Ook is hij afgelopen week al langsgeweest in Tampere en was die goedheiligman gisteren in Jyväskylä. Daar heb ik nog wel iets over te vertellen.

Afgelopen week appte onze penningmeester of ik er zaterdag ook bij zou zijn. Ja hoor, antwoordde ik. In het verleden was Willem met zijn dochters uit Lapinlahti vaak van de feestpartij in Jyväskylä bij de Sinterklaasviering, zoals Joanneke (cs) die weer op zaterdag organiseerde.

Mijn partner Teija had ook ons opgegeven, omdat haar tienerdochters toch nog een kadootje wilden van de Sint. Dus ik kwam ook mee naar de viering, maar de penningmeester of zijn dochters kon ik nergens bespeuren …

De kleine en grote kinderen zaten in spanning te wachten, en jawel hoor, de Sint en zijn pieten waren ook naar Jyväskylä gekomen. Alle kleintjes zaten aan zijn voeten te luisteren en wachtten vrolijk vol verwachting wanneer zij een pakje met een praatje kregen. Alle kinderen moesten wachten met het uitpakken van hun pakjes, totdat iedereen zijn of haar pakje gekregen had. De pieten controleerden of iedereen zich hieraan hield. Een klein jongetje naast mij liet mij vol spanning, fluisterend, een heel klein gaatje in zijn pakje zien, dat hij met zijn vinger gemaakt had … hij fluisterde met een gelukkige blik: ‘Ik denk dat ik precies krijg wat ik wil!’

Het gaf mij een heerlijk gevoel dat hij mij dit durfde toe te vertrouwen, nog wel met het risico door de pieten betrapt te worden.

Enfin, na de ’123 uitpakken maar!’ zijn de Sint en zijn pieterbazen weer vertrokken naar het volgende adres en iedereen kon komen eten van het buffet met allerlei lekkernijen dat onder leiding van Joanneke goed gevuld was. Gedurende de maaltijd zag ik opeens onze penningmeester en zijn dochters. Wat fijn, zij waren tòch gekomen, maar hadden helaas de Sint en zijn pieten gemist.

Omdat het best moeilijk is gebleken om iets (wat hen aantrekt) voor de Nederlandstalige tienerjeugd te organiseren, hadden we met het bestuur bedacht om de tieners te laten weten dat er ook budget voor hen is. Verzin zelf maar iets. Jullie mogen bijvoorbeeld mijn huis een weekend gebruiken om in te logeren, had ik de tieners die ik ken al gezegd. Ook kan de vereniging jullie vervoer naar Midden-Finland sponsoren. Zelf kunnen jullie via sociale media met elkaar overleggen hoe het programma eruit moet gaan zien.

 Voorzichtige positieve reacties volgden. Toen hebben we binnen het bestuur besloten de knoop door te hakken, een datum geprikt en de jeugd uitgenodigd. We vernamen dat men wilde lasergamen. Ook onze suggestie, het gezamenlijk boodschappen doen en koken, leek hen wel een leuk idee. Van het één kwam het ander en het jeugdweekend van de NViF was geboren. Kinderen kwamen met slaapzak en matje uit regio Helsinki, Tampere, Kuopio en Jyväskylä. Een aantal kwam zonder ouders met de trein. Suzanne had alle treinkaartjes zo geregeld dat men bij elkaar kwam te zitten. Ook had zij met de ouders alles kortgesloten. Ik pikte hen van het station Jyväskylä op.

Ze hebben naast lasergamen allerlei spelletjes gedaan, gezamenlijk boodschappen gedaan en heerlijk gekookt. Ook konden ze twee dagen non-stop Nederlands met elkaar spreken, iets wat voor sommigen met een Finse vader of moeder niet zo alledaags is.

De lange tafel werd door hen supermooi gedekt voor 13 personen en we hebben heerlijk gedineerd. Willem heeft geleerd hoe je moet weerwolven, want dat was toch wel het favoriete spelletje. Ik weet niet meer of ik een jager of het spiekende meisje was, maar zelfs ik ontkwam er niet aan en moest meedoen.

Tijdens het diner kreeg ik een appje van de penningmeester, die aan de andere kant van de lange tafel zat. Hij vond dat de kinderen iets vergeten waren te kopen. Het toetje. Hij stelde dat er nog budget beschikbaar was voor een ijsje bij de Mac. Toen ik aan de kinderen meldde dat ze iets vergeten waren en vroeg of ze het voorstel van Willem wel zagen zitten, steeg er gejuich op. Na 45 minuten zingend door de vrieskou lopen naar de dichtstbijzijnde McDonald’s, een ijsje en 45 minuten teruglopen, hadden we meteen ook een succesvolle avondwandeling gemaakt.

Bij het sinterklaasfeest gisteren hoorde ik een iemand trots vertellen dat ze bijna niet geslapen hadden. Toch stonden twee jongens de volgende ochtend vrolijk de eitjes te bakken of te koken, zacht of hard. Precies zoals eenieder zijn of haar ei bij het ontbijt besteld had. Aan het eind van de ochtend toen de ouders hun kroost weer kwamen oppikken, meldde een meegekomen jonger broertje mij dat hij volgend jaar zeker ook meekomt.

Een traditie lijkt gestart en wij proberen als bestuur zo de Nederlandssprekende jeugd met elkaar in contact te brengen en betrokken te houden. Ook hopen we dat volgend jaar de jeugd wederom zelf meedenkt en natuurlijk meedoet. En geloof me, dat kunnen ze erg goed. Zij zijn de (bestuurs)leden van de toekomst.

Bedankt ouders, ik heb een weekend enorm genoten om jullie lieve jeugd mee te maken.

Bedankt ook Teija en Willem voor de begeleiding ter plaatse en Suzanne vanuit Helsinki voor de organisatie.

Nu waren dit activiteiten met een Nederlands tintje waarbij ik aanwezig was. Maar er gebeurt nog veel meer. Mensen komen samen op allerlei plaatsen in Finland om bijvoorbeeld Nederlandse les te geven en te krijgen, om samen te kletsen, of men organiseert iets anders. Wat dacht u van het zomerkamp bijvoorbeeld. Al die inzet vind ik gewoon super en wordt door velen gewaardeerd.

Aan alle mede-organisatoren en actieve leden: mocht de penningmeester ooit zeggen ’Ik ben toch zeker Sinterklaas niet!’ als jullie budget ergens voor nodig hebben, dan moet hij er nog maar eens een nachtje over slapen.

Ik wens jullie namens het hele bestuur een fijne kerst, een mooi uiteinde en een goed begin van het nieuwe jaar toe. Kortom, een fijne feestmaand met gezellige ontmoetingen. Hopelijk zien en/of spreken we elkaar op de nieuwjaarsreceptie of eerder bij een van de andere activiteiten.

Tot dan!

Wim Havinga

Voorzitter NViF