Als je de fietsers in Nederland gewend bent en je komt voor het eerst in Finland, dan kijk je raar op. Neem nou Helsinki. Ten eerste zie je haast geen fietsers. Maar als ze er zijn, hebben ze altijd enorme haast, alsof ze bang zijn voor het verkeer dat ze achter zich laten. Gelukkig zijn er tegenwoordig in Helsinki enkele fietspaden, maar dat is lang niet overal. Waar ze niet zijn, maken fietsers gebruik van de gecombineerde fiets-loopbaan, aan één of beide kanten van de autoweg. Als voetganger moet je dan ook erg op je hoede zijn, want wanneer dan ook kan er zo iemand langs je heen scheuren, alleen geconcentreerd op z´n voorwiel. Wat het nog onzekerder maakt, is dat je niet weet of ze je links of rechts passeren, en soms komen ze van achter én van voren. Waar fietsers gewoon tussen auto’s en stoep rijden, kunnen ook verwarrende situaties ontstaan want vaak slaan ze af zonder eerst achterom te kijken en een hand uit te steken. Bovendien fietsen ze geregeld gewoon op de stoep. Kortom, ontspannen drentelen in Helsinki is er niet bij.
Buiten de stad is de situatie natuurlijk heel anders. Ook daar zie je heel weinig fietsers, maar dat maakt het niet veiliger. Auto’s zijn niet aan fietsers gewend en scheren soms dicht langs ze heen. Fietsers zijn vaak onzeker en bang voor auto’s, zodat sommige zelfs aan de linkerkant gaan rijden om de auto’s te zien aankomen, maar dat maakt het natuurlijk extra gevaarlijk.
Er gebeuren in Finland relatief veel fietsongelukken. De meeste fietsers, tenminste in Helsinki, gebruiken een fietshelm. Dat lijkt veiliger, en is het misschien ook, maar ik heb óók zo’n idee dat het een vals veiligheidsgevoel kan geven, zodat men minder op het andere verkeer let.
Tenminste één goede manier om het veiliger te maken is het bevorderen van het fietsverkeer.
Jan Hoogesteger
