Op 11 augustus was het dan eindelijk zover, en kon de fietstocht die eerst stond gepland op 9 juni eindelijk van start gaan. Wat stond er op het programma? Een rondje Tuusulanjärvi met een afstand van zo’n 24 kilometer. Er werd verzameld bij station Järvenpää, maar voordat het zo ver was, moesten er nog allerlei dingen worden afgesproken over de tocht daarnaartoe. Verschillende geoefende fietsers uit Espoo en Helsinki besloten om de trein te laten staan en naar het beginpunt te fietsen. Uiteindelijk werd er besloten om in twee groepjes te gaan, waarbij we elkaar zo’n beetje halverwege ontmoetten bij Aktia Areena. Gelijk ook een prima plek om even te pauzeren bij de plaatselijke snackbar.
Vanaf daar gingen we met z’n zessen verder, maar toen alles op rolletjes leek te verlopen en ook het weer meezat, sloeg het noodlot toe. Een kleine accu in de derailleur van de fiets van René, bedoeld voor draadloos schakelen, was leeg. Normaal gesproken hoef je zo’n element maar een keer per jaar op te laden, dus hoe dat kon gebeuren, bleef enigszins een raadsel. Hartstikke mooi de nieuwe techniek van fietsen van tegenwoordig, maar net als bij een Tesla zorgt het bij problemen vaak wel voor wat complicaties. Rob Verbeek, in het dagelijks leven AI-specialist, wierp zich op als probleemoplosser. Maar dat viel nog niet mee. Het was lastig om de versnelling handmatig in een lagere stand te zetten en natuurlijk had René net niet het benodigde kabeltje mee. Afijn, zijn vrouw moest uiteindelijk redding brengen, dus terwijl wij doorfietsten naar station Järvenpää om niet te laat op het afgesproken vertrekpunt aan te komen, bracht zij in allerijl het laadkabeltje. Het mocht de pret niet drukken, en we waren nog op tijd ook.
En toen waren we met z’n tienen. We besloten eerst voor een bakje koffie te gaan bij het plaatselijke winkelcentrum, aangeboden door de vereniging in de persoon van Willemijn. Mark Potze, een Nederlandse local, had ondertussen een bericht gestuurd met de vraag of het leuk was als hij even meefietste. Maar daar bleef het niet bij, want bij gebrek aan een gids wierp hij zich bekwaam op deze taak, en dat nog wel op een heuse professionele triatlonfiets mét zijn twee zoontjes in een karretje erachter gekoppeld. Die zaten heerlijk, maar Mark moest ze wel een ijsje beloven voordat ze meewilden.
De tocht, met wat culturele bezienswaardigheden onderweg, was eigenlijk heel snel voltooid. De stops bestonden onder andere uit de mökki waar de schrijver Aleksis Kivi (1834-1872) is overleden en het huis Ainola, waar de nu (wereld)beroemde componist Jean Sibelius (1865-1957) en zijn vrouw Aino woonden. Ze liggen er nu ook begraven (zie afbeelding hier rechtsonder). Het ligt in de wijk Lepola in Järvenpää, langs de oever van Tuusulanjärvi. Het gebouw, ontworpen door architect Lars Sonck, werd voltooid in 1904 en maakte deel uit van de plaatselijke kunstenaarsgemeenschap.
Verdere mankementen bleven ons tijdens de tocht gelukkig bespaard, maar het tempo was niet van belang en gepraat werd er des te meer. Na afloop belandden we op een terras aan het meer, op een steenworp afstand van het station. Het is zoals altijd een wat ludiek gezicht, en een bekend fenomeen voor mensen die weleens de maandelijkse borrels in Helsinki bezoeken. De altijd wat luidruchtige Nederlanders met verder onopvallende, timide terrasgasten, die af en toe wat vervreemde blikken onze kant opsturen. Iedereen ging vervolgens hun eigen weg. Sommigen namen de trein terug, met nog een laatste korte etappe naar huis, anderen besloten terug te fietsen en in totaal meer dan 100 km af te leggen. Nederland Fietsland, daar deden wij deze dag zeker eer aan. Al was het dan in Finland.
Hieronder kun je de korte video bekijken die Jefunne Gimpel heeft gemaakt.
