Leids Ontzet
Door Peter Starmans
Een (ingekort) verhaal uit 'Altijd roomboter' (2005) van Nelleke Noordervliet, een levensverhaal over haar overgrootmoeder Engelbertha, die geboren was in 1856. Ze had als dienstmeisje gewoond in Arnhem, maar was verhuisd naar Leiden. ”Aanvankelijk had Engelbertha het niet makkelijk gehad in de vreemde stad … De volkrijke buurt bij het Galgewater keek niet op van een Arnhems meisje met een onwettig kind.”
”Leidens Ontzet. Een feest voor het volk. Voor mijn moeder was het elk jaar de aanleiding het eerste maaltje hutspot met klapstuk van het seizoen te koken. Mijn oudtante Toos … ging op 3 oktober steevast naar de feestelijke uitdeling van haring en wittebrood op het stadhuis.
In 1878 maakt Engelbertha haar eerste 3-oktoberfeest mee. Ze is dan tweeëntwintig, haar dochtertje is bijna vier maanden oud. Er is kermis. Niemand werkt. Al vroeg verzamelt het volk zich bij het stadhuis. Er wordt een aubade (= een ochtendhulde met muziek) gegeven door dankbare schoolkinderen aan wie het verhaal is verteld over de honger die het door de Spanjool omsingelde Leiden trof, zo erg dat er geen hond of kat meer te vinden was en burgemeester Van der Werff zijn eigen arm ter consumptie aanbood. Jonge meiden gaan gearmd over straat, gevolgd door kerels met hun handen in hun zakken, hun pet zwierig op één oor. Er wordt al vroeg gedronken, maar de ware dronkenschap wordt uitgesteld tot de avond. Eerst moet er nog volop worden genoten en geflirt en gevreeën en gevochten.
(…)
Ze (Engelbertha) had zich net als haar vriendinnen aangemeld voor de uitdeling van haring en wittebrood door de studenten en ze mocht komen. Ze was kennelijk armlastig genoeg bevonden.
'Het is maar één sneetje en een halve haring, hoor,' waarschuwden ze haar. 'Rijkelui zijn vrekkig, hoe denk je anders dat ze zo rijk zijn geworden.'
(…)
De notabelen en heren studenten stonden achter een tafel en controleerden de namen. Het tafellaken klapperde in de wind. Engelbertha rook de haring. Ze haalden allemaal een bord of een kom uit hun schort en vingen daarin hun portie op zodra ze aan de beurt waren. Er werd goedmoedig gekankerd op de hoeveelheden. Er werd geroepen om meer. De burgemeester had zijn zilveren ambtsketen om en stond te blinken in de zon. Zijn haar woei van de kale plek op zijn hoofd af. Het was een bespottelijk gezicht. Af en toe schudde hij iemand de hand en maakte een praatje. Achter hem stonden gewichtige lieden. Aan de gevende kant van de tafel: in het gelid, buikig, ernstig, plechtig. De armen aan de ontvangende kant: een roerige menigte met uitschieters van vloeken en lachen. Engelbertha nam haar stuk brood en haar vis in ontvangst.
'Was Jezus maar een Leienaar,' zei een man, 'die zou dat ene broodje en die halve vis wonderbaar weten te vermenigvuldigen.' Iedereen in zijn buurt lachte. Onder het afdak van de Vismarkt aten ze. Haar vingers roken naar haring. Ze veegde ze af aan haar schort. Leiden was anders dan Arnhem. Drukker. Levendiger. Armer.
Nieuwjaarsborrel 2020 Uusimaa
Villa Kivi was het toneel van de 1e nieuwjaarsborrel in 2020. Met een mooie opkomst van c. 80 man/vrouw en een hoop activiteiten zoals het afscheid van onze ambassadeur Cees Bansema en een live optreden van onze eigen leden !
Nagenietend van een gezellige borrel inclusief (vega) bitterballen, oliebollen en champagne, wens ik iedereen een mooi nieuwjaar en tot ziens op 1 van de vele activiteiten!
Groetjes Tineke
Nieuwjaarsborrel Turku en omgeving
Het afgelopen jaar stond in het teken van een poging tot hernieuwde activiteit onder de Nederlanders in de omgeving van Turku. Rein Strikwerda heeft daartoe het initiatief genomen en van bijvoorbeeld koningsdag een mooie dag gemaakt met een opkomst van 20 mensen. Om 2020 in te luiden organiseerde Rein een nieuwjaarsborrel op zaterdag 25 januari. Omdat het qua opkomst bij activiteiten nogal varieert, gewoon bij hem thuis in Paimio.
Dat 2020 een jaar moet worden waarin we gewoon moeten blijven nadenken, blijkt wel uit het feit er meerdere Nederlanders, waaronder ik, bij een verkeerd huis stonden aan te bellen. De Googlemaps zou het immers wel juist hebben toch? Met een beetje Nederlandse samenwerking kwamen we toch nog samen.
Het klinkt niet veel, maar met een opkomst van 6 Nederlanders met hun partners en kinderen, was het een geslaagde borrel. Rein had zelf oliebollen gebakken (daar wilde zijn vrouw absoluut niets mee te maken hebben, dat was zijn project) en voor hapjes gezorgd. De heerlijke chocolade kwam van Joy4Food. Mocht je Turku eens bezoeken dit jaar en om een Nederlandse praatje verlegen zitten, bezoek Rene in zijn chocolaterie in de Turun Kauppahalli.
Het fijne aan de borrel was het feit dat er naast de bekende gezichten, ook nieuwe gezichten waren. Dat belooft goeds voor de toekomstige activiteiten. Turku en omgeving kan zich dit jaar onder andere weer opmaken voor een koningsdag en in augustus zal de Turku Archipelago verschillende gezinnen verwelkomen voor het zomerkamp.
Namens Turku en omgeving een goed 2020 met geslaagde activiteiten.
Vanaf Björkholm in de archipel,
Matthijs Admiraal
Welkomstwoord nieuwe ambassadeur
Beste lezer,
Begin februari ben ik aangekomen in Finland en met groot enthousiasme aan de slag gegaan als ambassadeur voor Nederland.
Graag pakte ik de mogelijkheid aan om naar dit prachtige land te komen met een rijke cultuur en fijne mensen met een mentaliteit die niet heel anders is dan de Nederlandse. Nu brexit een feit is, zien we dat binnen de Europese Unie en daarbuiten, wij nog meer kijken dan voorheen naar de Nordics, landen die dicht bij Nederland staan en waar we belangrijke waarden mee delen.
Juist in deze tijden van voortdurende onrust aan de grenzen van Europa, voelbare klimaatproblemen en de noodzaak om onze economie innovatief en circulair in te richten, is het temeer belangrijk dat wij de samenwerking zoeken en verstevigen onder landen die gelijkgezind zijn. Synergie is het sleutelwoord voor de komende jaren; wat kunnen Nederland en Finland van elkaar leren en op welke gebieden kunnen we de samenwerking intensiveren.
De Nederlandse ambassade blijft zich hiervoor inzetten, op allerhande mogelijke manieren. Zo zoeken wij meer samenwerking met de Finse ambassade in Nederland, gaan op pad in Finland om economische en commerciële mogelijkheden te verkennen en stimuleren contacten en samenwerking tussen overheden, ngo’s en bedrijfsleven, inclusief start-ups en universiteiten.
Daartoe beschikken we naast ons team over een netwerk van honoraire consuls in Finland die u en ons ook op consulair gebied bijstaan. Natuurlijk blijft de ambassade het centrale punt voor onder meer de afgifte van paspoorten en identiteitskaarten aan Nederlanders. U vindt ons in het centrum van Helsinki en op de website en sociale media, waar we ook informatie plaatsen over onze bezigheden en nationale Nederlandse informatie wanneer dat nodig is, zoals nu recent met het coronavirus.
Natuurlijk hoop ik Finland en u die hier woont en werkt te leren kennen. Daarom gaan we ook het land in op bedrijvenbezoeken, organiseren pop-upambassades om u te helpen en zijn er verschillende activiteiten om Nederland en Nederlands beleid onder de aandacht te brengen. Zelf ben ik een natuurliefhebber en zie uit naar de vele mogelijkheden om juist ook het Finland van buiten Helsinki te ontdekken en de natuur in te trekken, in gezelschap van mijn honden.
Met vriendelijke groet,
Desirée Kopmels
Nederlandse ambassadeur in Finland
Gert-Jan Hendriks: mkb’er in de spotlight
door Michel de Ruyter
1) Wanneer ben je met je bedrijf in Finland begonnen en wat doe je precies?
In 2012 ben ik begonnen en we zijn inmiddels dé bakfietsenspecialist van Finland. We importeren de bakfietsen uit Nederland en Denemarken en verkopen niet alleen in de omgeving Helsinki, maar heel Finland. Daarnaast hebben we ook gehandicapten-, senioren- en vouwfietsen. De bakfietsen zijn vooral voor gezinnen met kinderen, maar we leveren ook B2B aan kinderdagverblijven, kleine restaurants die bijvoorbeeld koffie of pizza’s verkopen, hoveniers en bijvoorbeeld koeriersbedrijven.
2) Zou je dit bedrijf of iets soortgelijks ook in Nederland begonnen zijn?
Waarschijnlijk niet. De reden is dat ik van origine landbouwingenieur ben en afgestudeerd in Wageningen. Ik werkte voorheen in de export van agrarische producten en reisde voor het Finse bedrijf Kekkilä de hele wereld over. Ik ergerde me aan het vele reizen en was heel veel weg van m’n gezin. Mijn eerste idee was om bijvoorbeeld blokhutten of sauna’s naar Nederland te exporteren. Bij de geboorte van onze zoon negen jaar geleden, heb ik voor onszelf in Nederland een bakfiets gekocht en tijdens het bezoek aan de fabriek in Nederland ontstond het idee om deze bakfietsen te promoten en te verkopen in Finland. Ik ben trouwens ook bij het Finse bedrijf weggegaan vanwege de Finse werkcultuur, die heel anders is dan in Nederland. Het is heel hiërarchisch en niet zo klant- en servicegericht. Ook qua werkuren nemen ze het niet zo nauw, soms kwamen ze om 09.30 uur binnen en gingen ze om 15.00 uur weer weg. Ook al begin ik die balans in werk-privé nu meer te waarderen.
3) Wat vind je van het ondernemersklimaat in Finland?
De marktpotentie in Finland is veel kleiner dan in Nederland, wat centraal gelegen is in Europa. Finland is een heel kleine markt, met weinig inwoners op een grote oppervlakte, en met een extreem klimaat. Als je dat bijvoorbeeld vergelijkt met Duitsland, grote steden, veel inwoners, veel koopkracht, dat is heel anders. Ook is de Finse consument geen impulsaankoper, is mijn ervaring, dus dat is soms moeilijk en vergt vooral extra tijd. Je kunt daarnaast zeggen dat de Finnen heel veel regels hebben, maar toch staat de Finse overheid wel positief tegenover ondernemers, met veel subsidies en programma’s om ze financieel en met knowhow te ondersteunen. Er zijn veel initiatieven.
4) In hoeverre denk je dat je Nederlanderschap helpt of niet helpt bij je activiteiten?
Dat helpt niet (lacht). Wat helpt is dat ik een Nederlandse agressiviteit heb en klant- en servicegericht ben, omdat we communiceren, open en duidelijk zijn. De Finnen waarderen de servicegerichtheid en open communicatie en terugkoppeling over leveringen bijvoorbeeld. De concurrenten waarderen niet dat ik zo agressief ben, zij vinden een Nederlandse ondernemer in hun achtertuin vervelend. Ik spreek weinig tot geen Fins. Verbazingwekkend is dat dit meer een probleem is in de B2B dan in de consumentenmarkt. Daar vinden ze het Engels praten wel leuk en kunnen ze een Nederlandse bakfietsenman wel waarderen. In onze contacten bij B2B vindt men het blijkbaar wel lastig om in het Engels te communiceren. We hebben daarom ook Fins personeel aangenomen, zodat zij dat voor hun rekening kunnen nemen, terwijl ik deze grote B2B-projecten het liefste zelf doe. Ik heb hier bovendien niet echt een netwerk, daar hebben Finnen echt een voordeel.
5) Wat zijn je plannen voor de toekomst?
We zitten nu in een groeifase, waar we personeel hebben aangenomen en onze winkel hebben uitgebreid. Het plan is om een stabiel en autonoom bedrijf te worden, waar mijn personeel de toko kan runnen en dat ik niet meer 24/7 hoef te werken en wat meer aan de zijlijn kan staan.
Voor meer informatie over Gert-Jan’s bedrijf en onze andere MKB’ers, zie onze MKB-pagina.
De vereniging organiseert deze zomer een fietstocht met start bij Gert-Jan’s winkel. Hierover later meer.
