Op zondag zes oktober waren we welkom in restaurant Rupla, waar eerst de herfst-ALV gehouden werd – waarover direct meer – en het daarna de beurt was aan de heerlijke haringen met ui en de hutspot in twee versies: een schaal met en een schaal zonder vlees, dus … zoals u wel begrijpt; al of niet een vega- of vege- of vegetarische maaltijd.
De avond was goed bezocht, er waren wel een man/vrouw of vijftig aanwezig, de haringen (ons door de Nederlandse ambassade aangeboden; ook dit keer door onze ‘hoffotograaf’ Arie besteld en verzorgd) die Hollandse haringen met uitjes waren vet en voortreffelijk, de hutspot zelf was heel smakelijk, de koffie of thee erna waren fijn. Dat alles heeft de prettige sfeer zeer zeker positief beïnvloed.
Het was dus gewoon als vanouds gezellig, en het voelde heerlijk aan, weer eens met allerhand Nederlanders of aangetrouwden bij te kletsen, fijn zo. En de afdeling drankjes (bier, sap, water, limonade etc.) was welverzorgd, en Guido had zelfs via Schiphol ervoor gezorgd, dat er na lange tijd weer eens een voortreffelijk borreltje heel oude jenever aanwezig was. Zalig en tot de laatste druppel leeggedronken (maar niet alleen door mij hoor).
Omdat de ALV vóór het hutspotfestijn plaatsvond, heb ik begrepen, dat er ook in de regio gevierd werd, in Jyväskylä, in Oulu, in Turku en in Tampere. Ook daar zal het wel gezellig geweest zijn. Voorts was het min of meer nieuw (tenminste voor mij), dat de ALV via skype op vijf plaatsen tegelijk gehouden werd, zonder al te veel technische problemen. De reacties van elders naar Rupla waren eventueel wat traag, maar wel duidelijk en meelevend. Een pluim voor Guido en zijn bestuur, dat het zover is gekomen. De regio hoort er meer en meer bij, goed zo!
De ALV verliep verder rustig en goed. Daarom wil ik er graag nog even op terugkomen.
Mirjan en Sanne hebben er de afgelopen tijd effectief voor gezorgd, dat de ledenlijst eindelijk eens bijgewerkt is. En verder dat slechts 7% de contributie voor 2019 nog niet betaald heeft. Dat is zonder meer verheugend. Sanne legde voor ons op een heldere manier de baten en kosten tegenover elkaar, ook via de duidelijke beelden met de nieuwe en voortreffelijke beamer van de NViF ondersteund.
De evenementen in 2019 waren ruim bezocht en er waren vooral ook meer bijeenkomsten, in Uusimaa, de kernregio, maar klaarblijkelijk ook in de regio. Sinterklaas overal, de ontvangst bij Nieuwjaar overal, het Koningsfeest overal, het Leidens Ontzet overal; tevens waren er nieuwe initiatieven zoals het (jammer genoeg wat minder goed bezochte) bezoek aan de museumfabriek Werla, en verder de mosselmaaltijd en regelmatige borrelavonden. Heel fijn zo, en vrijwel allemaal dus ruim bezocht door leden en geïnteresseerden, zodat we echt kunnen zien, dat de NViF weer volop levend is en een gezonde toekomst tegemoet gaat.
De digitalisering van onze vereniging is veelbelovend op gang gekomen, Dave en Michel zorgen er goed voor, maar hopen wel op meer bijstand, zowel technische als inhoudelijke hulp. Bij dat laatste wil ondergetekende wel graag zoals tot nu toe een rol spelen, bij dat eerste laat ik echter het initiatief graag aan jongere leden over, die de elektronica met de paplepel ingegoten gekregen hebben. De digitalisering heeft uiteraard alles te maken met de site, die er overigens nu al prompt uitziet, maar ook wel met de facebookpresentatie, met het Noorderlicht en andere publicaties. Bij die laatste twee zouden zonder meer leden hun steentje kunnen bijdragen, want een goede inhoud van de site en Noorderlicht is belangrijk voor een vereniging als de NViF. De afdeling foto’s is al goed verzorgd en zal zeer zeker verder ontwikkeld en gestroomlijnd worden door Arie, Dave en anderen.
Bas pleitte voor een deelname van het mkb (midden- en kleinbedrijf), in zoverre het Nederlanders in Finland betreft, aan de site, aan het Noorderlicht en wellicht ook aan de evenementen. Dat lijkt me fijn en effectief ook, want zo kunnen beginnende of al lopende kleinere firma’s (door Nederlanders gerund) tevens onder Nederlanders bekend worden en zorgen voor eventueel contact met hen of wederzijdse diensten. Dat zou ik een nieuw initiatief willen noemen en is zeker iets anders dan het zoeken van sponsors voor de vereniging. Die zijn goed verder, ook voor ons, maar dit is iets anders.
Sanna bracht naar voren dat het goed zou zijn wat meer voor de jeugd binnen het kader van de NViF te organiseren. Sinterklaas is al zoiets, maar zij dacht hierbij bijvoorbeeld aan filmmiddagen of -avonden. Uit het publiek kwam meteen de reactie (ook vanuit de Nederlandse school) dat de zaterdagschool al het een en ander doet. Dus toen werd het meteen duidelijk dat hechte samenwerking tussen de NViF en de Nederlandse school niet alleen te wensen is, maar ook gestimuleerd moet worden. Is de zaterdagschool toch ooit eind jaren tachtig uit de NViF ontstaan, nog wel onder mijn voorzitterschap! Een probleempje ontstond wel, omdat het begrip ‘jeugd’ (door Sanna geopperd) wat onduidelijk is: de jeugd van de zaterdagschool bijvoorbeeld of ook de jonge mensen, die daar al niet meer op zitten, de jongeren dus? Bovendien zitten niet alle Nederlandse kinderen in Finland op deze school. Daar zou de NViF een rol kunnen spelen. De discussie bleef wat vaag, maar dit idee is zeker voor ontwikkeling vatbaar.
Opvallend was ook de wens uit het publiek, meer aan gezamenlijke sport te doen. De NViF heeft al meerdere malen ijsloopwedstrijden mede georganiseerd, bijvoorbeeld door het meedoen met de Finse ‘Elfstedentocht’ in Kuopio of op het meer van Tuusula. Ik ben benieuwd wat hieruit voortkomt, sporten is uiteraard gezond en bindt samen, dus waarom niet ook binnen de NViF?
Met groet,
Peter Starmans
