Spelletjes, speurtocht, sauna en show in Sysmä

Vrijdagmiddag 2 augustus. De afgelopen anderhalve week had de kofferinhoud van drie vrolijk gekleurde kleine koffers en twee grote koffers haar weg door het huis net weer gevonden, via de wasmachine voornamelijk. Op dit moment staan er alweer twee koffers klaar bij de voordeur, met alles wat je nodig hebt als gezin van vijf voor een weekendje Nederlands kamp. Onze eerste activiteit met de Nederlandse vereniging, een jaar nadat Finland ons nieuwe thuisland is geworden.

We verlaten om 16:00 uur ons zogenaamde hoofdstedelijk gebied. Twee uur later en een luisterboek verder belanden we in het koffiehuis van de camping in Sysmä om de sleutel op te halen voor ons houten hutje van 15m² met twee stapelbedden en een sofa. Dit is ons verblijf voor de komende twee nachtjes. De camping ligt heerlijk aan het water, Majutvesi, en aan die waterkant zien we de tent met beloofde oranje t-shirt als herkenningsteken al staan. Andere Nederlandse gezinnen zijn ook al aangekomen en hebben zich verzameld, leuk!

Nadat onze spullen in onze tijdelijke mökki zijn gezet en de voorgesmeerde broodjes zijn gegeten, zoeken we de picknickbanken bij de gezamenlijke campingkeuken op. Daar kunnen we de eerste Nederlanders of NederFinnen de handen schudden. Omdat ik altijd beter ben in gezichten dan in namen, zijn de kennismakingsspelletjes die Joanneke vanuit de NViF in Jyväskylä verzorgd heeft, heel welkom. Als je grabbelt in een zak M&M’s, wordt aan de hand van één getrokken M&M kleur bepaald wat voor vraag je over jezelf moet beantwoorden. De kleinste van de groep, die nog niet zoveel te kletsen heeft, weet wel raad met de hele zak M&M’s en pakt er niet één, maar graait natuurlijk een lekker handje vol uit de zak om in één keer in zijn mond te stoppen. Aangenaam kennismaken, dat willen we stiekem allemaal wel! In de loop van het volgende spel, de namenbingo, komen we er onder andere achter wie graag op klompen loopt, wie goed piano kan spelen, wiens naam met een ‘h’ erin is, wie van nasi houdt, wie kan zeilen, wie broers en zussen heeft en wie er les geeft. Ik geloof niet dat ik iemand ‘Bingo’ heb horen roepen, het was een mooie uitdaging om de hokjes voor 21 kinderen en hun ouders in te vullen, maar er ontstaan leuke gesprekken en het kamp is zo gezellig en speels begonnen.

Na een mooi weekje met zomers weer van rond de 30 graden is het dit weekend in de omgeving van Sysmä een stukje koeler en winderiger met rond de 12 graden. ’s Avonds kruipen we dan ook diep onder onze dekens en ik ben blij met een extra slaapzak aan het voeteneind. Op zaterdagochtend eten we onze boterhammen met kaas, jam en pindakaas, lekker warm in de campingkeuken. Dit is onze eerste ervaring met een Finse camping, geweldig om te zien dat er zoveel keukenspullen in de keuken aanwezig zijn en dat je binnen je eigen eten kan maken en verorberen. Geen overbodige luxe wanneer het zo frisjes is buiten.

Zaterdagochtend na ieders ontbijt verzamelen we achter een schuurtje met barbecueplekken voor een spelletje Levend Ganzenbord. Met in mijn team drie volwassenen en twee kinderen proberen we op een plastic zak te staan en deze om te draaien, terwijl we erop blijven staan. Ook leggen we op het dekzeil van een boot op de kant in grassprietjes het woord ‘grassprietjes’. Bedankt voor de uitdagingen, wind! We maken een papieren hoedje en zingen ‘1, 2, 3, 4, hoedje van papier’, terwijl dit hoedje natuurlijk gedragen wordt door een van onze teamkinderen. We blazen bellen en bewijzen aan Joanneke op een foto dat we er zes tegelijk hebben gemaakt. En we maken een heus zandkasteel, compleet met torens, grachten en brug. Ons hoogtepunt is duidelijk dat wij wel zeventien pogingen doen om twee minuten volgepraat te krijgen over bananen zonder ‘Uh’ te zeggen. We bedenken complete fruitsalades en andere heerlijke recepten bij elkaar. Mijn team gaat duidelijk niet voor snelheid, maar voor kwaliteit. En daar zijn we trots op!

Daarna is er ruimte voor iedereen om zelf te spelen, boodschappen te doen of, hoewel het dan Finse koffie is, koffie te drinken.

Terug bij de picknickbanken achter het schuurtje met de barbecueplekken hebben we een lekkere lunch met allerlei soorten brood, komkommer, paprika, tomaat en natuurlijk vooral hagelslag, fruithagel, feestelijkheden met funnies en pindakaas. De ruim 20 kinderen van dit weekend weten daar wel raad mee en allerlei combinaties vooral in het zoete spectrum worden, gecombineerd en wel, op het brood gestrooid. En intussen wordt er gezellig gekletst.

Zo hebben we een goede Nederlandse bodem gelegd om de Finse grond hier verder te gaan verkennen. Het organiserende gezin heeft gistermiddag een speurtocht naar de overkant van het meer voor ons uitgezet. In een aantal gemixte groepen vertrekken we om de beurt om de aanwijzingen om papier op te volgen. Voor jong en oud valt er genoeg te speuren en meteen wat Fins te leren: de palen van de brug worden geteld, de strepen van een zebrapad, witte stammetjes van een aantal berkjes op een rij, blauwe lintjes en pijlen worden gevolgd. Maar natuurlijk wordt ook onze sportieve gesteldheid op verschillende manieren op de proef gesteld: we gooien dennenappels in een frisbeekorf, we lopen trappen op en af en op en af en … inderdaad, we doen work-outs op de metalen groene toestellen en hangen als een aapje op zijn kop en we rennen lekker door het bos een heuveltje af.

Terug op de camping wordt er door de kinderen lekker gespeeld en nagepraat, terwijl aan de picknicktafel de handen ineen worden geslagen om allerlei lekkers voor de barbecue voor te bereiden. De spinaziepannenkoekjes met jam zijn voor ons gezin een nieuwe ontdekking. En die gevulde champignons zullen we na dit kamp ook nog meer dan eens maken, op de barbecue of in de oven. De vegetarische bonenburger zullen we trouwens ook nog weleens maken, als welkom smaakvol alternatief op vlees.

Om 19.00 uur is het tijd voor de vrouwensauna. We zitten hutjemutje bij elkaar en de eerste ronde wordt de rust geëerd. Sterker nog, ik prijs de jonge meiden hardop, omdat ze zo rustig zijn. En vervolgens komen diezelfde meiden in de tweede ronde enthousiast kletsend na een flink koude onderdompeling in het meer en met nieuwe zwemplannetjes de sauna in. De hitte en daarna de kou geven duidelijk een adrenalinestoot. Maar het belangrijkste: er wordt genoten, door jong en oud. Terwijl de ondergaande zon een prachtig plaatje creëert boven het meer, stappen de mannen en jongens met 10 minuten vertraging (diegenen die onze excuses gemist hebben: sorry!) ook in de sauna.

Dampende jongenslijfjes lopen of rennen vervolgens verschillende keren uitgelaten over de loopplank onder het verkondigen van een show. De dames staan intussen schoon en relaxt met een drankje in de hand om deze show te aanschouwen. De bommetjes creëren spectaculaire golven, zeker als de kinderen met zijn drieën tegelijk gaan en ook wat meiden aansluiten. Ook de eendjes genieten (of was dat nou van de golven van de speedboot die voorbij kwam?).

Zondagochtend grijpen onze kinderen de kans om bij het ontbijt Nederlandse producten zoals peperkoek en hagelslag uit te wisselen met degenen die naast ons zitten. Na de afwas is het tijd voor sport en spel. In een kring wordt er krantenmeppertje gedaan, een goede repetitie van de namen die we vrijdagavond voor het eerst hoorden en intussen wel bekend zouden moeten zijn.

Na kwintetten met spullen en moordenaartje zijn de kinderen helemaal geïnspireerd om nog lekker veel samen te spelen. En zo vliegt er tenslotte tijdens de lunch opeens vijfjarige superman met rode broek, shirt en cape langs de lunchtafel, stiekem ondersteund door een groepjes jongens en meisjes. Het toonbeeld van de lol die de kinderen met elkaar gehad hebben en hoe ze zich verenigd hebben!

Nadat allerlei telefoonnummers worden uitgewisseld en vooruitzichten op de mosseldag en Sinterklaasvieringen worden besproken, is het tijd om afscheid te nemen.

Als gezin gaan we nog naar de dichtstbijzijnde koffiezaak om ons eerste jaar in Finland te vieren. Op naar het tweede jaar, waarin we meteen al uit kunnen kijken naar het kamp in 2020. Zien we elkaar daar, in Turku?

Suzanne van der Linden – Kleikers

PS: Groepsfoto’s en andere foto’s zijn op te vragen bij de voorzitter. In verband met privacyverzoeken van enkelen zijn deze niet in het Noorderlicht geplaatst.