Michel de Ruyter

1) Wanneer ben je met je bedrijf begonnen en wat doe je precies?

Voor mijn gevoel heb ik eigenlijk helemaal geen bedrijf: ik ben architect en daardoor maak ik tekeningen. Dat deed ik in Nederland al en dat heb ik vervolgens voortgezet in Finland. Ik ben hier eerst gratis gaan werken bij een architectenbureau in Jyväskylä om werkervaring op te doen. Daar heb ik toen een contract gekregen en een aantal jaren gewerkt, waarbij ik vrij snel steeds meer verantwoordelijkheid kreeg. Maar naast mijn werk deed ik ook altijd dingen voor mezelf. Zo’n 10 jaar geleden ben ik met een collega, die er op een zelfde manier in stond, zelfstandig verder gegaan. Maar mijn bedrijf in Finland heb ik dus al veel langer. Om in het begin te overleven in Finland, heb ik alles beetgepakt wat op mijn pad kwam. Dat gaat van een gasgestookte energiecentrale in Rusland tot woningbouwprojecten. Maar zorginstellingen voor mensen of kinderen met een beperking liggen mij het meest en we zijn nu ook met de renovatie van een prachtige kerk bezig. Mijn Finse compagnon is een goede partner en vult mij qua eigenschappen perfect aan: als we samenwerken is 1 + 1 = 3.

2) Zou je hetzelfde of iets soortgelijks ook in Nederland begonnen zijn?

Ik zou denk ik hetzelfde gedaan hebben, maar dan met oud-collega’s. Die zijn samen een kantoor begonnen, dus misschien had ik me bij hen aangesloten. Maar ik heb al die jaren ook nog altijd klussen vanuit Nederland gedaan, waaronder 25 jaar geleden een woningbouwblok in Rotterdam. De online communicatie verliep toen nog met een inbelmodem. Heel af en toe doe ik nog weleens wat in Nederland, voor familie bijvoorbeeld. Ik heb onder andere gewerkt aan een boerderij en een stal omgebouwd tot zorgboerderij.

3) Wat vind je van het ondernemersklimaat in Finland?

Als je buiten de stad met ambtenaren te maken hebt, word je in zo’n kleine gemeenschap heel snel opgenomen en geaccepteerd. En ook beschermd en ondersteund. Ik kan meestal goed opschieten met mensen in mijn werk. Dat is natuurlijk ook van belang voor mijn eigen activiteiten, want ik moet continu goed communiceren met allerlei partijen. Je hebt vaak te maken met tegenstrijdige belangen tussen gebruikers, opdrachtgevers, commissies en de gemeente, dus daar ben je een belangrijke schakel in. In die zin heb ik een goed klimaat getroffen, maar het hangt ook van je eigen houding af.

4) In hoeverre denk je dat je Nederlanderschap helpt of niet helpt bij je activiteiten?

Ik heb regelmatig het idee dat mijn werk verschrikkelijk veel energie kost, omdat ik het Fins niet goed spreek. Ik heb het gevoel dat ik nog steeds tegen muren aanloop, en tegelijkertijd loop ik er doorheen. De ene dag lijkt het of er niets mogelijk is en de andere dag is er veel ruimte: ik zit daar heel erg tussenin. Je gaat van het begin, waarbij je bijna geen bevoegdheden hebt, naar nu dat je de moeilijkere projecten kunt oppakken. Als je elkaar kent in de buitengebieden, krijg je daar ook de kans voor. In de stad ziet men sneller beren op hun pad.

5) Wat zijn je plannen voor de toekomst?

Ik droom ervan om ooit nog eens les te geven op mijn oude universiteit in Delft, maar ik denk dat ik daar straks te oud voor ben. Het kan ook op een instituut in Finland zijn. Mijn grootste doel is geestelijk rust te vinden en in het nu te leven. Ik ben nu 55, maar door algemene gezondheidsproblemen 15 jaar geleden denk ik niet dat ik nog 10 jaar door kan werken. Ik zal moeten aankijken hoe het verder gaat met mijn werkzaamheden als architect en ik zie wel waar het schip strandt.

Website: https://arkitupa.fi/nl

E-mail: wim.havinga@arkitupa.fi

Op zondag 17 augustus werd er een paar uurtjes gefrisbeegolfd in Munkkiniemi in Helsinki. Het is een opkomende sport die steeds vaker zendtijd krijgt op tv, en al zeer populair is in landen als Amerika, Japan en Nieuw-Zeeland. Wereldwijd worden frisbeegolfers steeds meer betaald als professionele atleten, al is het natuurlijk niet vergelijkbaar met andere populaire sporten. Meestal wordt de sport trouwens discgolf genoemd.

Uiteindelijk was de opkomst met zo’n 10 man prima en het weer zat gelukkig ook mee, afgezien van een straf windje.

Voor de meesten was het de eerste keer, maar het niveau werd na een aantal ‘holes’ of banen al snel beter. We begonnen er zelfs plezier in te krijgen, al moesten we een aantal keren flink op zoek naar de discs in het struikgewas.

Vanwege onze prestaties was het uitroepen van een winnaar alleen ongepast, dus we sloten het evenement zonder huldigingsceremonie af bij een nabijgelegen terras.

Frisbeegolfen is laagdrempelig en een stuk makkelijker te doen dan het gewone golfen, zeker gezien de kosten. Voor zo’n 20 euro heb je al een volledige set met discs. Je loopt in de buitenlucht en vaak een mooie groene omgeving, terwijl er onderweg genoeg tijd is om te socializen.

Kon je dit keer niet, maar wil je het graag eens proberen? Het is de bedoeling om dit evenement rond of na de zomer jaarlijks te organiseren.

Maar je kunt natuurlijk zelf ook alvast op pad. Hier vind je alle informatie over de banen in Finland: https://frisbeegolfradat.fi

Bekijk hieronder de korte video van Jefunne Gimpel:

1) Wanneer ben je met het bedrijf begonnen en wat doen jullie precies?

Afgelopen oktober 2024 ben ik als zelfstandige begonnen. Het was niet mijn oorspronkelijke plan, maar ik merkte dat het lastig was om hier in Finland werk te vinden – zeker als je de taal nog niet goed spreekt. Ik heb wel gesprekken gevoerd, maar om verschillende redenen zijn die niet doorgegaan. De taal speelde daarin zeker een rol.

Met mijn bedrijf ondersteun ik drukke professionals en ondernemers, zowel in Finland als in Nederland. Ik neem backofficetaken uit handen: van management- en officesupport tot administratie, HR en klantcontact. Dingen die nodig zijn, maar vaak blijven liggen.

Ik had nooit gedacht dat ik in het buitenland een eigen bedrijf zou starten. Je kent de regels niet goed, en alles is toch net even anders. Maar ondernemerschap zit in de familie, dus ik heb daar wel advies bij gekregen. En ik denk ook: als het niet lukt, kan ik altijd nog in loondienst.

2) Zou je hetzelfde of iets soortgelijks ook in Nederland begonnen zijn?

In Nederland ben ik altijd secretaresse van beroep geweest, dus wat ik nu doe sluit daar goed op aan. Alleen werkte ik toen altijd in loondienst. Zelf ondernemen was toen niet aan de orde, maar sommige dingen lopen gewoon zo. Hier kreeg ik de kans om iets voor mezelf te beginnen en dan zie ik wel hoe het gaat.

3) Wat vind je van het ondernemersklimaat in Finland?

Het ondernemerschap vind ik hier eigenlijk superpositief. In het begin was het wel even uitzoeken – vooral naar de praktische zaken zoals de inschrijving en administratie. Veel informatie is in het Fins en Zweeds, talen die ik niet spreek. Maar Business Helsinki heeft me goed op weg geholpen. Ze hebben bijvoorbeeld een groot netwerk van accountants.

Verder ligt het ook aan jezelf hoe actief je bent, of je zelf het initiatief neemt om contact te maken met Finse bedrijven. Je moet die eerste stappen zelf ondernemen. Daarnaast leer je ook direct om te gaan met de gebruiken hier.

4) In hoeverre denk je dat je Nederlanderschap helpt of niet helpt bij je activiteiten?

Eigenlijk wat ik net zei. Je moet wel zelf initiatief nemen, dan staan ze er meestal wel voor open. Ik vind mezelf ook vrij open en benaderbaar. Het is vooral belangrijk om te laten weten dat je er bent en waar je je mee bezig houdt. Als ze erop inhaken, is dat mooi meegenomen. Tegelijkertijd moet je het hier rustig aanpakken en niet te direct zijn –  dat wordt niet altijd even goed ontvangen, in mijn ervaring.

5) Wat zijn je plannen voor de toekomst?

Ik ben iemand die vooral in het moment leeft, dus dit vind ik een lastige vraag. Ik zit net in mijn eerst halfjaar, dus het is nog een beetje aftasten. Ik hoop een stabiele klantenkring op te bouwen met leuke, afwisselende opdrachten.

Ik organiseer en plan graag, waarbij ik het belangrijk vind om een bijdrage te leveren met een positieve impact. Dat kan voor een bedrijf, omgeving of een land zijn. Ik wil graag ondernemen en tegelijkertijd genieten van de vrijheid van het land. Zonder het gehaaste in Nederland.

Je kunt VIAVIS Support en Lizzy bereiken via:

Telefoon: +358 457 830 8748

E-mail: viavis@proton.me

Afgelopen januari gaf Sustainability Content Agency een workshop Sustainable Storytelling in Helsinki voor negen Nederlandse ondernemers en managers. Het is de bedoeling om elk jaar een mkb-evenement te organiseren. We hadden afgesproken in Thai Vegan Kitchen, dat achterin een gedeelte heeft waar we allemaal net inpasten.

Als ondernemer of CEO wil je je activiteiten zo goed mogelijk uitdragen en diverse kanten ervan belichten. Velen zijn tegenwoordig actief op LinkedIn en andere sociale media en hebben daar een flink aantal volgers. Hoe vertel je je verhaal? Hoe vaak moet je posten? Welke verschillende manieren van storytelling zijn er? Allemaal vragen die aan bod kwamen en we gezamenlijk bespraken. De sessie was zo interactief dat we niet eens zijn toegekomen aan de daadwerkelijke schrijfoefening.

Deze workshop is vooral bedoeld voor bedrijven, organisaties, freelancers en individuen die zich richten op duurzaamheid, sociale impact en gezondheid – of iedereen die deze onderwerpen meer wil benadrukken in hun activiteiten. Iedereen weet tegenwoordig over de klimaatproblemen waar de wereld mee te maken heeft. SCA wil zijn steentje bijdragen door artikelen hierover te schrijven en bedrijven te helpen bij het communiceren van hun duurzaamheidsstrategie.

Foto van Jefunne Gimpel

Hoe vertel je je boodschap in een veranderende wereld? Door interactie te combineren met praktijkoefeningen en het krijgen van handvatten, zijn deelnemers binnen zo’n twee uur veel beter uitgerust om tot echte storytelling te komen.

De workshops worden gehouden op evenementen of online (in het Engels of Nederlands) in kleine groepen van 4-8 personen, zodat iedereen de tijd krijgt om hun verhaal te delen en direct tot de kern te komen.

Wil je graag meer weten over deze workshops? Plan dan een korte meeting in via Calendly of stuur een e-mail naar info@sustainabilitycontentagency.com.

Website: www.sustainabilitycontentagency.com

Ben je mkb’er of CEO/manager van een organisatie en wil je graag wat netwerken of praten over ondernemen in Finland? Sluit je dan aan bij onze mkb-groep. Voor meer informatie kun je een bericht sturen naar mkb_sponsoring@nederlandsevereniging.fi.

In februari reisden diverse Nederlanders binnen Finland en vanuit het thuisland weer naar de Finland Ice Marathon (FIM) in Kuopio, die op zaterdag 22 februari werd georganiseerd. Het is al sinds jaar en dag hetzelfde groepje, met hier en daar wat mensen die erbij komen of om verschillende redenen niet kunnen. Ondanks dat de status van het evenement in de loop der jaren flink is afgenomen, komen er nog steeds allerlei nationaliteiten van heinde en verre op af.

Waar voorheen de langste afstand de 200 km was, heeft de organisatie deze vanwege te weinig animo ingekort tot 100 km. Vaak deden er niet meer dan 20 schaatsers mee. De lokale held Jarkko Koponen, oud-winnaar en iemand om altijd rekening mee te houden in de strijd om de medailles, moest dit jaar verstek laten gaan wegens ziekte. Hij was wel fit genoeg om mee te doen aan de 25 km met stokken, die hij dan ook prompt won.

Naast een aantal Nederlandse hobbyrijders die altijd voor de langste afstand gaan, bevonden good-olds Yoeri Takken en Jan Aalbers zich weer onder de kanshebbers op het hoogste schavot. De snelheid is in de loop der jaren misschien wat minder geworden, maar de techniek en passie zijn nog steeds in ruime mate aanwezig. Aangezien je verslaggever tijdens z’n 50 km de kopgroep meerdere keren voorbij zag komen, was deze onderweg aardig op de hoogte van de stand van zaken. Het ijs was prima en beter dan het jaren is geweest, maar het was wel continu oppassen voor de talloze scheuren. Yoeri Takken ging er uiteindelijk na een eindsprint met de winst vandoor, de Fin Ossi Sippu en Jan Aalbers werden respectievelijk tweede en derde.

Het scheelde niet veel of er kon overigens bijna niet geschaatst worden. Vorig jaar was het evenement al letterlijk en figuurlijk in het water gevallen, en ook nu werd het weer spannend. Het was in de aanlopende weken perfect schaatsweer met temperaturen tussen de -5 en -15 graden, en de organisatie had een mooie baan aangelegd van 7,5 km. Maar naarmate de zaterdag in zicht kwam, lieten de weer-apps alarmerend hoge temperaturen zien. Uiteindelijk sloeg de dooi aan het einde van de laatste afstanden echt in, maar dat was precies laat genoeg om ervoor te zorgen dat iedereen fatsoenlijk hun afstand kon uitrijden.

Op de 50 km deed in de persoon van de Poolse Natalia Czerwonka zelfs een voormalige winnares van een Olympische medaille mee. Zij won in 2014 in Sotsji (Rusland) zilver op de ploegenachtervolging. Ook hier belandde met Eve Lahti een Fin(se) tussen een sandwich qua nationaliteiten op de tweede plek, aangezien haar landgenote Luiza Zlotkowska brons opeiste. Zlotkowska is een trotse oud-winnares van dezelfde medaillekleur op de Olympische Spelen van Vancouver in 2010, ook op de ploegenachtervolging. Er was zelfs een heuse filmploeg met hen meegereisd, maar het doel daarvan werd niet helemaal duidelijk. Omdat het niet echt om een prestigieus evenement gaat en ze beiden inmiddels de middelbare leeftijd hebben bereikt, ligt het voor de hand dat het een documentaire betreft.

’s Avonds werd door de Nederlanders traditiegetrouw samen gegeten en later de kroegen opgezocht. Zondag keerden de meesten weer huiswaarts. Volgend jaar zien we elkaar ongetwijfeld weer. Maar ook dan zal het de grote vraag zijn of de klimaatveranderingen geen roet in het eten gooien.

1) Wanneer zijn jullie met het bedrijf begonnen en wat doen jullie precies?

Desiree: In april 2024 zijn we in Finland aangekomen en vanaf dat moment hebben we try-outs opgezet. We zijn hier nog niet officieel geregistreerd, maar daar zijn we druk mee bezig. Je kunt bij ons teruggaan naar de natuur en jezelf, dat doen we via retraites, therapie, workshops, coaching en scholing. Raymond: We leveren op maat gemaakte pakketten aan voor mensen, waarbij we luisteren naar hun behoeften. Door onze diverse specialisaties kunnen we op verschillende manieren bepaalde dingen aanvliegen en oplossingen bieden.

2) Zouden jullie hetzelfde of iets soortgelijks ook in Nederland begonnen zijn?

Desiree: Ik had fulltime al een praktijk als energetisch-, hypnose- en regressietherapeut en ben systemisch coach. Daarnaast heb ik trainingen in sjamanisme, ademwerk en quantum touch gevolgd. En ik gaf les op de opleiding voor mensen die ook therapeut willen worden. Raymond: Ik ben trance-therapeut en dierentolk en volg momenteel een sjamanistische training. Dus we zijn hier al heel lang mee bezig.

3) Wat vinden jullie van het ondernemersklimaat in Finland?

Raymond: Ten eerste is iedereen heel enthousiast om je te helpen. Je krijgt ook van diverse kanten advies, maar iedereen zegt iets anders. We hebben wel zakelijke ondersteuning gehad van Business Mill in Lappeenranta, dat is een afdeling van de universiteit. We hebben hier meegedaan aan een entrepreneursbootcamp, en daar waren zij ook aanwezig. Daarbij hebben we twee dagen een intensieve training gevolgd.

We hebben alleen nog geen accountant, dat is een beetje lastig. We hebben diverse formulieren ingevuld op het internet, maar krijgen simpelweg geen antwoord. Desiree: ik kan niet heel lang meer ingeschreven zijn in Nederland, maar gelukkig maak ik via mijn bedrijf daar nog genoeg uren, dus ik kan het vooralsnog verantwoorden. We gaan een deel van december besteden om het allemaal uit te zoeken.

4) In hoeverre denk je dat jullie Nederlanderschap helpt of niet helpt bij jullie activiteiten?

Raymond: We richten ons voornamelijk op de internationale gemeenschap, dus dat kan in het Engels of Nederlands. In eerste instantie zullen het denk ik vooral Nederlanders zijn, of expats die hier zitten. We beginnen binnenkort met de taalcursus Suomi 2, maar de meeste Finnen kennen gelukkig goed Engels. Ze zijn wel introvert, maar als je hulp vraagt zie je ze opbloeien. Daarna gaan ze op hun manier weer terug naar hun eigen cocon. Desiree: Op het gebied van spiritualiteit is hier nog veel te ontwikkelen. Retraites zijn hier onontgonnen terrein, dus daar ligt een mooie taak. Tot nu toe krijgen we alleen maar enthousiaste reacties. We hebben van de week ook in de plaatselijke krant gestaan.

5) Wat zijn jullie plannen voor de toekomst?

Desiree: We gaan in ieder geval nooit meer naar Nederland (lacht). We zijn hier natuurlijk afhankelijk van de lente, zomer en het voorjaar. Onze eerste retraite in 2025 is op de laatste dag van april. Je weet niet wat voor weer het dan is, maar dit jaar was het eerder al goed te doen. Raymond: We hebben een houten huisje met stroom, dus dat kunnen we verwarmen. Daarnaast hebben we 2 grote tenten, die moeten begin mei wel warm genoeg zijn. Desiree: Mensen beoordelen deze accommodaties als heel goed. We hopen op de langere termijn in deze periodes redelijk vol te zitten, maar uiteindelijk zullen we met pensioen gaan. Alhoewel, ik ben nu 54 en ik zie mezelf dit nog wel 20 jaar doen.

Website: www.dewittezwaluw.com

E-mail: info@dewittezwaluw.com

1) Wanneer ben je met je bedrijf begonnen en wat doe je precies?

In 2007 ben ik helemaal voor mezelf begonnen met Visual Brand, waarmee we merken en producten in beeld zichtbaar maken. Daarvoor heb ik bij een filmproductiebedrijf gewerkt, waarbij ik merkte dat de zakelijke markt interessant was, en zij daar niet zoveel mee deden. We doen vooral aan marketing via beeld, video en animatie. Ik heb ook zo’n 10 jaar parttime lesgegeven op Avance, een hogeschool in Breda. Dat was een tijdje nadat ik daar zelf een hbo-studie had afgerond. Ik gaf les aan studenten die werkten en daarnaast een hbo-opleiding volgden, vooral commerciële economie en online marketing, maar ook bedrijfskunde. Iedereen kan tegenwoordig een film maken, maar een boodschap overbrengen is wat anders. Dat is mijn kracht denk ik, iets complex op een simpele manier uitleggen.

2) Wat doe je nu vooral na je verhuizing naar Finland?

Ik heb mijn bedrijf in Nederland nog, maar dat is wel op een lager pitje. Ik heb nu een fulltime baan bij Telus International, dus daar gaat mijn meeste tijd naartoe. We houden ons bezig met data voor AI. Ik heb mijn huis in Nederland verkocht en verhuur nu een vakantiehuis in Himos, een ski-oord bij Jämsä. In de zomer worden er ook festivals gegeven, dus dan is het er bijna nog drukker dan in de winter.

3) Wat vind je van het ondernemersklimaat in Finland?

Er zijn wel plussen en minnen in vergelijking met Nederland, ik vind dat je in het algemeen hier meer zelf moet regelen. Je zit hier vaak met huizen in een community, dat is in Nederland ondenkbaar. De regels zijn ook anders. Het vakantiehuis regelen ging daarentegen eigenlijk wel soepel, en de banken zijn hier ook sneller. In Nederland werken ze met allerlei tussenpersonen, wat vaak tijd kost, maar hier krijg je gewoon gelijk een persoonlijk gesprek en kun je ook een beetje onderhandelen.

4) In hoeverre denk je dat je Nederlanderschap helpt of niet helpt bij je activiteiten?

Ik doe zaken in de EU, maar de meeste klanten zitten in Nederland. Die blijf ik bedienen zoals ik nu doe, en via die kanalen verricht ik ook werk in Duitsland, België en Engeland. Ik liep hier wel tegen taaldrempels aan bij het contact zoeken met andere bedrijven, toen ik ging kijken of er mogelijkheden waren om mijn zakelijke activiteiten te continueren. Van Finnen hoor je vaak niks terug, het moet echt via-via gaan.

5) Wat zijn je plannen voor de toekomst?

Ik heb wel plannen. We hebben een huis gekocht, als het goed is krijgen we over 2-3 weken de sleutel. Het is vlakbij in Olari, waar we nu zitten. We hebben momenteel een flat, maar straks gelukkig meer ruimte. Ik ben wel aan het kijken of iets meer in mijn straatje ligt dan ik nu doe, ik hou niet van stilzitten. Ik heb niet veel energie meer gestoken in wat ik in Nederland heb opgezet met het bedrijf, maar ik merk wel dat het makkelijk is om dingen weer op te pakken. De drive is er nog wel om weer iets nieuws te beginnen, maar of dat in dezelfde tak van sport is, weet ik nog niet. Het kan ook coaching zijn of training geven, daar ben ik ook in geïnteresseerd.

Website: www.visualbrand.nl

Op 11 augustus was het dan eindelijk zover, en kon de fietstocht die eerst stond gepland op 9 juni eindelijk van start gaan. Wat stond er op het programma? Een rondje Tuusulanjärvi met een afstand van zo’n 24 kilometer. Er werd verzameld bij station Järvenpää, maar voordat het zo ver was, moesten er nog allerlei dingen worden afgesproken over de tocht daarnaartoe. Verschillende geoefende fietsers uit Espoo en Helsinki besloten om de trein te laten staan en naar het beginpunt te fietsen. Uiteindelijk werd er besloten om in twee groepjes te gaan, waarbij we elkaar zo’n beetje halverwege ontmoetten bij Aktia Areena. Gelijk ook een prima plek om even te pauzeren bij de plaatselijke snackbar.

Vanaf daar gingen we met z’n zessen verder, maar toen alles op rolletjes leek te verlopen en ook het weer meezat, sloeg het noodlot toe. Een kleine accu in de derailleur van de fiets van René, bedoeld voor draadloos schakelen, was leeg. Normaal gesproken hoef je zo’n element maar een keer per jaar op te laden, dus hoe dat kon gebeuren, bleef enigszins een raadsel. Hartstikke mooi de nieuwe techniek van fietsen van tegenwoordig, maar net als bij een Tesla zorgt het bij problemen vaak wel voor wat complicaties. Rob Verbeek, in het dagelijks leven AI-specialist, wierp zich op als probleemoplosser. Maar dat viel nog niet mee. Het was lastig om de versnelling handmatig in een lagere stand te zetten en natuurlijk had René net niet het benodigde kabeltje mee. Afijn, zijn vrouw moest uiteindelijk redding brengen, dus terwijl wij doorfietsten naar station Järvenpää om niet te laat op het afgesproken vertrekpunt aan te komen, bracht zij in allerijl het laadkabeltje. Het mocht de pret niet drukken, en we waren nog op tijd ook.

En toen waren we met z’n tienen. We besloten eerst voor een bakje koffie te gaan bij het plaatselijke winkelcentrum, aangeboden door de vereniging in de persoon van Willemijn. Mark Potze, een Nederlandse local, had ondertussen een bericht gestuurd met de vraag of het leuk was als hij even meefietste. Maar daar bleef het niet bij, want bij gebrek aan een gids wierp hij zich bekwaam op deze taak, en dat nog wel op een heuse professionele triatlonfiets mét zijn twee zoontjes in een karretje erachter gekoppeld. Die zaten heerlijk, maar Mark moest ze wel een ijsje beloven voordat ze meewilden.

De tocht, met wat culturele bezienswaardigheden onderweg, was eigenlijk heel snel voltooid. De stops bestonden onder andere uit de mökki waar de schrijver Aleksis Kivi (1834-1872) is overleden en het huis Ainola, waar de nu (wereld)beroemde componist Jean Sibelius (1865-1957) en zijn vrouw Aino woonden. Ze liggen er nu ook begraven (zie afbeelding hier rechtsonder). Het ligt in de wijk Lepola in Järvenpää, langs de oever van Tuusulanjärvi. Het gebouw, ontworpen door architect Lars Sonck, werd voltooid in 1904 en maakte deel uit van de plaatselijke kunstenaarsgemeenschap.

Verdere mankementen bleven ons tijdens de tocht gelukkig bespaard, maar het tempo was niet van belang en gepraat werd er des te meer. Na afloop belandden we op een terras aan het meer, op een steenworp afstand van het station. Het is zoals altijd een wat ludiek gezicht, en een bekend fenomeen voor mensen die weleens de maandelijkse borrels in Helsinki bezoeken. De altijd wat luidruchtige Nederlanders met verder onopvallende, timide terrasgasten, die af en toe wat vervreemde blikken onze kant opsturen. Iedereen ging vervolgens hun eigen weg. Sommigen namen de trein terug, met nog een laatste korte etappe naar huis, anderen besloten terug te fietsen en in totaal meer dan 100 km af te leggen. Nederland Fietsland, daar deden wij deze dag zeker eer aan. Al was het dan in Finland.

Hieronder kun je de korte video bekijken die Jefunne Gimpel heeft gemaakt.

1) Wanneer zijn jullie met het bedrijf in Finland begonnen en wat doen jullie precies?

We zijn in 1995 begonnen. We waren in het begin allebei nog student maar mijn vrouw Leena was al een bouwkundig architect (rakennusarkkitekti) en studeerde interieurarchitectuur (sisustusarkkitektuuri) en meubelvormgeving op/aan TAIK. Leena had al wat jaren ervaring bij architectuurbureaus voordat ze de studie interieurarchitectuur ernaast oppakte. Tijdens haar studie ontwierp zo ook het interieur van bijvoorbeeld hotels of maakte ze bouwtekeningen voor musea. Je hebt hier in Finland een duidelijke scheiding tussen sisustussuunnittelia (interieur-planner en dit kan een 1 week cursus zijn), sisustusarkkitekti, rakennusarkkitekti en arkkitekti. Leena mag bijvoorbeeld ook grote verbouwingen doen. We hebben ook best veel gewerkt met kantoormeubelfabrikanten in Finland. Ze doet momenteel vooral verbouwingen, waaronder ook landgoederen van bekende mensen, en heeft voorheen ook het best bekende interieurprogramma voor Yle gepresenteerd: Kodin Kääntöpiiri en Muuttohaukantie. In die tijd was het vooral privéhuizen, maar daarna kwamen er grotere projecten.

Ik kom van de Rietveldacademie en studeerde industriële vormgeving. Ik houd me tegenwoordig vooral bezig met een ondersteunde rol binnen het bedrijf. Voorheen heb ik veel lesgegeven en mij onder andere ook beziggehouden met het op basis van patenten op de markt brengen van producten voor bedrijven als Nokia en Metso. Ik houd me nu als kunstenaar vooral bezig met onderzoek, schrijven en schilderen. Onze kinderen zijn ook betrokken bij het bedrijf en die hebben in dezelfde richting gestudeerd, daar ben ik wel blij mee.

2) Zou je dit bedrijf of iets soortgelijks ook in Nederland begonnen zijn?

Op zich wel denk ik. In Nederland had ik een flink netwerk en onder andere een grote competitie gewonnen, en verscheen in publicaties in allerlei nationale kranten. Toen ik naar Finland kwam moest ik alles opnieuw uitvinden en een nieuw leven opbouwen, en nam ik geen geschiedenis met me mee. Een andere wereld met andere kansen.

3) Wat vind je van het ondernemersklimaat in Finland?

Ik ben gekomen in een nieuw netwerk en heb een bestaand netwerk abrupt achter me gelaten. In elk land heb je mogelijkheden en onmogelijkheden. Je moet roeien met de riemen die je hebt en ik heb er verder geen sterke mening over.

4) In hoeverre denk je dat je Nederlanderschap helpt of niet helpt bij je activiteiten?

Het is totaal irrelevant. We hebben hier meer last van de EU dan we er profijt van hebben. De hele bouwsector zit vol met regels. Er zijn soms dingen die voor andere landen en situaties gelden, maar niet voor privéhuizen in Finland.

5) Wat zijn je plannen voor de toekomst?

Ik ben me al jaren aan het voorbereiden en heb nu sinds enige tijd wat te pakken en weet welke richting ik op wil met mijn kunst. Leena en de kinderen gaan verder met architectuur, daar hebben ze de komende jaren genoeg klanten voor. We produceren en gaan gewoon lekker verder met werken.

Websites: https://carelse.com/ en https://jeroencarelse.com

Ieder jaar is het weer een uitdaging om weer iets origineels over het Leidens Ontzet te schrijven. In ieder geval geven de foto’s een goede indruk hoe het in 2023 is. Zoals vele jaren combineert de vereniging de verplichte herfstvergadering over financiën en activiteiten en toekomstvisies, wel bekend als de ALV, met het Leidens Ontzet.

Een combinatie van het nuttige met het aangename. De vergadering is wederom in de zaal van de vrijwillige brandweer in Espoo “Espoon VPK”, ook online via Teams nemen een aantal leden deel aan de vergadering.

Naast de formele zaken die worden behandeld, zoals het vinden van vrijwilligers die de notulen willen controleren, bepalen van de contributie voor 2024 en geplande activiteiten, is één onderwerp benoemenswaardig: Meri vertrekt als penningmeester. Nee, penningmeesteres! Of nog beter “quaestrix” (zij die vraagt om de contributie te betalen enz.). Dank aan haar voor het precieze werk dat zij heeft verricht. De leden die één uur en twintig minuten “te laat” op de vergadering arriveren kunnen nog 4 minuten meedoen met de vergadering. Kort samengevat: de vergadering is gehouden binnen de gestelde tijdslimiet. Lees meer over de feiten en wetenswaardigheden behandeld in de algemene ledenvergadering in de presentatie en in de officiële notulen van de vergadering.

Voor diegenen die de vergadering saai vinden is er de mogelijkheid om boeken uit de bibliotheek van de vereniging te lezen en hun literaire kennis wat te kunnen bijschaven

Na de vergadering stijgt het geluidsniveau aanmerkelijk. En met spoed wordt de vergadertafel omgevormd tot een Leidens Ontzet-buffettafel, met een grote pan hutspot-vlees en een pan hutspot-vegetarisch en natuurlijk de haringen met alles wat daarbij hoort aan attributen.

Wederom steunt de ambassade financieel de aanschaf van de haringen, die weer goed smaken. Ik heb overwogen om minder dan voorgaande jaren te bestellen, omdat er eerder wel wat overbleef. Gelukkig is dat niet gebeurd, want de opkomst is groot, en voor zover ik weet gaat alles op. De haringen smaken ook dit jaar weer goed.

Misschien zijn er ook meer deelnemers gekomen, omdat er vanmiddag ook een bierproeverij is van Salama Brewing Co met verschillende biersmaken, en dat helpt bij het communiceren in verschillende talen die ik her en der aan de tafels hoor gebruiken: Nederlands, Fins, Zweeds en Engels.

Tot slot, wij zijn het ongeveer vergeten dat Leidens Ontzet duidelijk een episode was in de aanloop naar de door ons zo gekoesterde onafhankelijkheid, en dus feestelijk kunnen vieren. Eigenlijk zouden we ook andere stedelijke feesten kunnen vieren zoals Den Briel, Groningen en Alkmaar.

Hoe dan ook volgend jaar vieren we het waarschijnlijk weer.

Arie Oudman