Voorwoord september 2023
Hallo allemaal!
‘’Vertel eens, Wim, waarom moet iemand lid worden van de Nederlandse vereniging?’’
Iemand stelde mij deze vraag, bij een mkb-happening van de vereniging. Daar stond ik met mijn mond vol tanden. Nooit over nagedacht. Gelukkig schoot Guido mij te hulp: ‘’Dat moet helemaal niet.’’
Toen ik zelf nog geen lid was, zei Joanneke bij elke activiteit waar mijn gezin aan meedeed: ‘’Wim, jullie kunnen ook lid worden hoor, dat is goedkoper, dan is deelname gratis.’’ Dat klopte, maar ja, ik betaalde gewoon en het duurde vele jaren voordat ik zelf lid werd. Het kwam er gewoon niet van.
Toen ik 20 jaar geleden in Jyväskylä kwam, leende Pierre (onze Belgische vriend) Sint en Piet van de Belgische ambassade. Hij bracht ze bij de Nederlandse Karel en Marita en daar vierden wij Sinterklaas. Het volgende jaar bij Jari en Suvi, dan weer bij Pierre en Marjut en ga zo maar door. Niks vereniging. Gewoon verschrikkelijk gezellig en fijn om samen iets te vieren. En ja, natuurlijk ook fijn dat vrijwel iedereen elkaar in het Nederlands kon verstaan. Later gingen we met de mijter rond en kocht mijn moeder de kleren in Nederland en bracht ze naar Jyväskylä. Sint en Piet woonden nu bij ons in de koffer op zolder. De groep werd wat groter, en toen huurden we maar een gezellig zaaltje. Daarna namen Joanneke en Jelmer de organisatie op zich, en zo zijn Sint en Piet in Jyväskylä nu onderdeel van de NViF geworden. En ergens onderweg ben ik ook maar lid geworden.
Een vrolijke Maikel mailde mij laatst met de vraag hoe hij en zijn vriendin konden integreren in Finland. Ze staan op het punt om naar Finland te emigreren. Daar kon ik moeilijk op antwoorden. Toch probeerde ik zo goed en zo kwaad als het kon hem iets te vertellen. Gelukkig mocht ik hem het mailadres van Monique geven. Zij heeft recente ervaringen en wilde die wel delen met Maikel.
Hij schreef mij blij te zijn met mijn snelle reactie. Je mag altijd lid worden, schreef ik hem nog terug!
Ik voel mij nog steeds Nederlander, en totaal geen Fin. Echter, laatst zei een dierbare Finse vriendin tegen mij: ‘’Voor mij ben jij net als een Fin, alleen spreek je beter Nederlands.’’ Ben ik zelf dan ook enigszins geïntegreerd? Er is iets in mij veranderd sinds ik hier ben, en tegelijkertijd weet ik dat ik ook echt Nederlander ben en wil blijven. Zou ik daarom lid geworden zijn?
Dan maar eens de statuten erop nageslagen;
Artikel 2 Doel (van de vereniging)
De doelstelling van de vereniging is het verschaffen van informatie aan en het leggen van contacten tussen diegenen, die zich verbonden voelen met de Nederlandse taal en culturen door het organiseren van vergaderingen, excursies, bijeenkomsten, feesten en door het uitgeven van het Nederlandstalige ledenblad. De doelgroep van de vereniging vormen allen, die een sociale binding hebben met Finland en die zich verbonden voelen met het doel van de Vereniging.
Beet! Het antwoord staat al beschreven. Als je dit doel wilt steunen, dan kun je lid worden.
Pierre had een soortgelijk doel toen hij ons die eerste keer uitnodigde voor sinterklaasavond. Merci nog Pierre, het voelde heel speciaal en fijn om in den vreemde welkom te zijn. Nu is het mijn beurt om mensen uit te nodigen voor de volgende bijeenkomst en dat doe ik graag:
Van harte welkom op de volgende ledenvergadering, met aansluitend de viering van het ’Leids Ontzet’.
Ik wens jullie een heel fijne herfst met vrolijke nieuwe ontmoetingen toe!
Wim
PS
Maikel, als je dit leest, ook jij en je vriendin zijn welkom zelfs als jullie (nog:)) geen lid zijn! Er is hutspot en ik hoorde dat er haringen gevangen zijn en speciaal bier gebrouwen is. Meestemmen op de vergadering mag echter alleen als jullie lid zijn!
Alvast welkom in Finland!
Voorwoord juli 2023
Hallo allemaal,
Dit is de eerste keer dat ik als voorzitter een stukje schrijf voor het Noorderlicht. Zoals velen al weten, heeft Guido de voorzittershamer neergelegd en mij gevraagd het stokje over te nemen.
Ik nam met veel plezier deel aan de jubileumreis en ontmoette daar heel veel fijne mensen, die allemaal iets met Nederland en Finland hebben. Zoals Mario en Tarja, die vanuit Nederland naar Finland kwamen om mee op reis te gaan. Wat een aardig stel! Soms heb je meteen een hele speciale klik met iemand … ik mocht Nosje graag plagen en gelukkig kaatste zij de bal meteen vrolijk terug! En dan de kinderen! Een bus vol plezier!
Dit soort evenementen kunnen niet zonder inzet van enthousiaste leden. En zoals jullie misschien al weten is de jubileumreis met plezier en tot in de puntjes geregeld door een groepje mensen onder leiding van Guido!
Na de reis belde Guido. Slecht nieuws maakte dat hij zijn tijd voor de vereniging wilde limiteren, of ik wilde helpen. Voor mij een grote verrassing (dat kan ik toch helemaal niet …). Na een week nagedacht te hebben, heb ik ja gezegd. Gelukkig blijft Guido actief in het bestuur voor de activiteiten.
Veel tijd heb ik ook niet over, naast mijn werk, maar ik heb ervoor gekozen het te proberen. Vooral omdat er al zoveel leuke mensen bij de vereniging en in het bestuur zitten! Samen gaan we door met leuke ontmoetingen regelen.
Het duurde overigens jaren voordat ik zelf lid werd van de vereniging. Jelmer en vooral Joanneke (die in regio Jyväskylä zeer actief zijn voor de vereniging) probeerden mij steeds over te halen. Waarom ik gewacht heb weet ik niet, maar na jaren werd ik toch maar eens lid.
Zelfs na zo’n dikke 20 jaar in Finland merk ik dat ik het toch erg leuk vind met Nederlanders te kletsen en ervaringen te delen.
Dat lukte goed op de koningsdagen waar ik bij kon zijn in Helsinki en Jyväskylä.
Helaas, wat betreft de gezellige kaart(kroeg)avondjes, ik woon niet in de regio Helsinki. Daar komen leden elke maand erg ongedwongen samen. Uit hun app-groep begrijp ik dat het er erg gezellig aan toe gaat (en ja, ik lust ook wel een Trappist op zijn tijd). Ook had ik graag meegefietst op de fietstocht! Maar ja, daartegenover hebben wij in Jyväskylä de gezellige familiecafe’s en wandelingen.
Ook de Nederlandse school, op meerdere plaatsen, brengt jonge mensen die iets met Nederland(s) hebben samen.
Dan zo meteen het zomerkamp! Hebben jullie al gekeken of het past in jullie agenda? Het belooft weer een gezellige boel te worden voor jong en oud daar in Lappeenranta, onder leiding van Suzan en Joanneke. Zie voor meer info elders in dit nummer of op de website of Facebook.
Ik wens jullie een hele fijne zomer met vrolijke nieuwe ontmoetingen toe!
Wim
Zoek de zeep
Vooraf aan de reis vroeg ik me af wat de mensen toch zo magisch aan het noorderlicht vinden. Foto’s en filmpjes zijn vele malen mooier dan wat je met het blote oog ziet. Waarom dan helemaal naar Lapland reizen?
Ik meldde mezelf aan in de hoop nieuwe mensen te leren kennen en met bekenden te kunnen bijkletsen in het Nederlands. Echt niet voor dat vage licht aan de hemel.
In mijn stoutste dromen had ik niet kunnen weten hoeveel leuke mensen ik zou gaan ontmoeten. Want wat was het gezellig!
Het feest begon voor mij al weken voor de reis, toen bleek dat de leuke Teija zich samen met haar dochters voor dezelfde reis had ingeschreven. De reis werd echt iets om naar uit te kijken.
Als chauffeur, op de vertrekdag het huurbusje gehaald, en bij de verzamelplek was het meteen raak. Opeens zat mijn bus vol met jongelui. Voor hen was het natuurlijk een kleine ramp om 4 dagen bij hun ‘saaie’ ouders in een busje te zitten, dus bezetten zij gezamenlijk mijn busje! Teija kon er nog maar net bij. Maar ja, die had een plaats gereserveerd. Toen ik mijn wifi deelde was het feest helemaal compleet. En ik, ik mocht vier lange reisdagen genieten van jullie kinderen. En genoten heb ik, van alle kinderen in mijn bus. Hoe is het mogelijk dat zij vier reisdagen zonder te klagen samen liedjes hebben geluisterd, filmpjes hebben gekeken en enorm veel hebben gekletst. ‘Zoek de zeep’ van Ernie en Bert werd onze hit die luid meegezongen werd.
Steeds na een uur of twee was er een leuke stop, waar we konden bewegen en bijtanken. Guido, wat heb jij het toch allemaal goed gepland en verzorgd!
Het noorderlicht (voor mij pas echt interessant na de lezing van Finn in Inari) werd al gezien op de eerste avond in Kuusamo, waar we heerlijk verzorgd werden.
Zoals velen tijdens de reis hebben gemerkt, groeide er tussen Teija en mij een bijzondere band. Zo werd het noorderlicht voor mij toch magisch en heb ik gevonden wat ik zocht. Al was het niet de zeep.
Een dikke merci voor iedereen!
Wim Havinga
