Van de voorzitter
In wat voor een tijd leven we?
De afgelopen tijd lijkt de wereld op zijn kop te staan. Verhoudingen veranderen pijlsnel, en daar moet ik maar steeds aan denken. Heb jij dat nu ook? Soms lig ik er wakker van.
Een Finse vriend zei me dat we ook gewoon maar door moeten gaan met ons kleine leven. Op de gebeurtenissen op het wereldtoneel hebben we toch maar zeer beperkt invloed. Ik snap wat hij bedoelt, maar toch vind ik het moeilijk om me neer te leggen bij wat er allemaal gebeurt.
Maar inderdaad, ook met onze vereniging zijn er nog genoeg leuke kleine dingen waar we wel samen invloed op kunnen hebben. En die belangrijk zijn voor ons.
De voorjaars-ALV komt er bijvoorbeeld aan. Daar willen we naast het praten over bestuurszaken ook gezellig samen gaan eten en koffie drinken. Dit keer hebben we gekozen om het nu eens in Jyväskylä te doen en natuurlijk ook online. De vergadering vindt plaats in cultureel centrum Gloria.
In Gloria organiseert Joanneke (met haar gezin!) iedere eerste zaterdag van de maand een familiecafé. Al jaren brengt ze daar Nederlandssprekenden (lid of geen lid) bij elkaar.
Vaak ook wordt er iets gegeten, wat iemand dan meebrengt. Ook hebben we weleens patat gebakken, of oliebollen en wafels gemaakt. We krijgen in de Gloria ieder jaar zelfs bezoek van de Goedheiligman.
Toch wordt er vooral op die zaterdagen veel gekletst door de ouderen, terwijl de kleine kinderen lekker samen kunnen spelen. Zo weet Joanneke al jaren jonge ouders met hele kleine kinderen bij elkaar te brengen. Er komen zelfs meerdere baby’s. Als de kinderen dan wat groter worden, willen ze vanzelf met hun Nederlandssprekende vriendjes naar de Nederlandse les. Zo ook gingen mijn kinderen naar wat wij thuis de Nederlandse club noemden. En nu kun je misschien wel raden, wie ook nog eens die les verzorgt!
Wil je dit familiecafé eens meemaken? Kom dan gezellig mee naar Jyväskylä. Geniet van het café bij aankomst, zowel voor als na de vergadering. Trouwens ook tijdens de vergadering kunnen de kinderen hier al lekker spelen.
Voor de cultureel geïnteresseerden is het mogelijk om na de vergadering ‘Aalto2’ te bezoeken.
Aalto2 is een unieke ontmoetingsplek voor architectuur, design en cultureel erfgoed in Jyväskylä en vervult Aalto’s wens voor een gemeenschappelijk forum rondom verschillende kunstvormen. Het verbindt twee door Alvar Aalto ontworpen gebouwen: het Alvar Aalto Museum en het Museum van Midden-Finland. Aalto2 combineert op natuurlijke wijze architectuur, design, cultureel erfgoed, kunst en wetenschap. Het museumcentrum biedt een interessant en veelzijdig tentoonstellingsprogramma en daarnaast ook nieuwe evenementen voor verschillende doelgroepen.
Meer info vind je hier: https://aalto2.museum/
We hebben de vergadering qua tijd zo gepland dat je met de trein vanuit Helsinki netjes heen en weer kunt op dezelfde dag. Van harte welkom in Jyväskylä!
Aanmelden kan via de website: https://www.nederlandsevereniging.fi/event/lente-alv-met-aansluitend-bezoek-aan-vernieuwde-museum-in-jyvaskyla/
Verder komt Koningsdag er natuurlijk weer aan. Dit keer, misschien heb je het al gehoord, op de residentie! Omdat de termijn van de ambassadeur ten einde loopt, organiseert de ambassade dit keer de receptie.
Villa Kleineh
In ieder geval zal ik Govert Jan en Loes gaan missen, zeker als het Wilhelmus voorgezongen moet gaan worden. Merci alvast voor jullie warme betrokkenheid!
Dus alle Nederlanders in Finland zijn uitgenodigd. Hoewel er meer mensen in de residentie dan in Villa Kivi passen, is het aantal gasten wel gelimiteerd. Meld je daarom snel aan en mis deze speciale Koningsdagreceptie niet. Zie elders op de website hoe je je kunt inschrijven.
Info: https://www.nederlandsevereniging.fi/event/koningsdag-receptie-2025-op-de-ambasade-registratie-verplicht/
Tevens vindt er eerder ook nog een kleinschalige voorleesmiddag plaats in Villa Kleineh. Zie ook elders op onze website via https://www.nederlandsevereniging.fi/event/uitnodigin-f-springer-voorleesmiddag-op-de-ambassade-vrijdag-4-april/
Natuurlijk gaan de overige regionale activiteiten ook door. Nu eveneens weer actief in de regio Turku (te volgen op Facebook)! Het lijkt er mij zelfs op dat een totaal nieuwe activiteit is ontstaan. Dit keer niet in regio Zuid-Nederland, maar in de regio Zuid-Finland. Het schijnt dat carnaval gevierd is met een grote groep mensen dwars door het huis van Guido!
Graag tot gauw!
Wim
Van de voorzitter
Elkaar terugzien in het licht
Toen bij mij in 2010 de diagnose kanker werd vastgesteld, veranderde er van alles in mijn gedachten over het leven. Maar vooral dacht ik: hoe gaat mijn 3 jaar oude dochter mij herinneren? Herinneringen aan haar vader zullen vervagen. Dat bracht mij verdriet, in de richting van paniek. De prognoses waren echter redelijk. Na een zware tijd kwam ik er bovenop. Gesteund door gezin, familie en vrienden.
Een goede vriend die mij toen in het ziekenhuis opzocht, bleek jaren later zelf ziek. Zijn prognoses waren moeilijk en een definitief afscheid kwam. Dit voelde zo oneerlijk. We spraken af elkaar in het eeuwige licht weer te zien. Als ik een kaars opsteek bij het ontbijt, is Sies erbij.
Bestuurslid Ata kende ik vaag van enkele MKB-meetings die zij organiseerde. Ook gaf zij een lezing over eenzaamheid, haar ding. Toen ik haar en haar zus op de lustrumreis voor het eerst face-to-face sprak, voelde dat fijn en bleven wij appcontact houden.
Vlak na de lustrumreis kreeg Ata alleen een onmogelijke prognose. Als ik nu in het licht van mijn kaars kijk, zijn mijn gedachten ook bij haar en haar naasten, die het verlies van haar moeten dragen.
Dat licht viert men denk ik ook in de donkerste tijd van het jaar, met Kerstmis.
Als ik denk aan mijzelf, dan hoop ik dat mijn kinderen bij het kerstlicht ook aan mij denken, mocht ik er later niet meer zijn.
Nu ik er zo over nadenk: een hemel op aarde lijkt mij ook een fijn moment waarbij mensen elkaar treffen. En laat dat nou net iets zijn wat we samen proberen te doen met onze vereniging.
De tieners troffen elkaar op het jeugdkamp in Jyväskylä. Sinterklaas kwam onder andere in Helsinki, Jyväskylä, Tampere en ik geloof in Turku langs. De kinderen genoten zichtbaar. De kaart- en borrelavondjes, het familiecafé in Jyväskylä en ga zo maar door.
Straks is er weer de nieuwjaarsreceptie, maar nu eerst zo meteen een bijzondere kerstviering in de Zweedse kerk in Helsinki.
Welkom op de kerstviering, welkom bij de regio-activiteiten, maar vooral welkom bij elkaar.
Wim
Van de voorzitter
Doolhof
Tijdens het kamp van de vereniging ging ik even kijken in de keuken van de camping. Pardoes werd ik gevraagd door een van de jonge kinderen aldaar of ik mee wilde doen met een spelletje. Uit verlegenheid probeerde ik er nog onderuit te komen, met het excuus dat ik het voorgestelde spelletje niet kende. Daar nam Emma echter geen genoegen mee. Meteen werd deze oude man met veel geduld en in perfect Nederlands uitgelegd hoe het spelletje werkt. Even later zaten Finn, Emma en ik Doolhofje te spelen. Het spel werd serieus en fair gespeeld. Ik werd opgenomen in dit groepje, en dat voelde erg fijn!
Van die kleine geluksmomenten, die zijn belangrijk in het leven. Soms voelt het leven zelf als een doolhof en is men de weg even kwijt. Hoe fijn is het als een ander dan even uitlegt wat je moet doen om een uitgang te vinden.
Wat maakte het zomerkamp verder voor mij zo geslaagd? Was het de speurtocht of het kampvuur in de avond of het museum met Nederlandse (!) uitleg of het stadje Kristiina zelf? Volgens mij waren het vooral alle andere aanwezige mensen die het zomerkamp voor mij zo bijzonder geslaagd maakten. Bedankt dat jullie mee waren en natuurlijk ook dank aan Joanneke, Suzanne en Willem voor de organisatie!
Aan iedereen die er niet bij was: jullie hebben echt iets moois gemist! Maar wees niet verdrietig. Volgend jaar kunnen jullie gewoon weer mee hoor!
Wil je niet zo lang wachten? Kom dan op 6 oktober naar de algemene ledenvergadering met de viering van het Leidens Ontzet. Dat wordt weer lekker kletsen en smullen!
Als je hier als jeugd niet zo veel aan vindt, stap dan in november gewoon op de trein naar Jyväskylä om het jeugdweekend van de vereniging mee te maken. Mijn oude Villa Kakelbont schijnt wederom bezet te gaan worden door Nederlandse tieners. Dit keer zelfs voor twee nachten!
Nu ze twee dagen te vullen hebben, ben ik benieuwd wat men naast het ‘weerwolven’ wil gaan doen. In hun appgroep zal de jeugd vast wel weer iets aparts bedenken. Van slapen zal in ieder geval wel niet veel terechtkomen …
Met het zomerkamp liep voor velen van jullie en ook voor mij de vakantie weer ten einde. Na een mooie zomer zijn de dagen inmiddels weer veel korter geworden. De herfst is begonnen en ik heb al een eerste kerstverlichting gezien.
Laatst vroeg een Nederlandse vriendin uit Jyväskylä aan mij hoe ik het in Finland in de winters doe. De donkerte en kou begonnen haar wel zo’n beetje op te breken zei ze. Dit vond ik een moeilijke vraag. Als ik zo ga denken, wordt het inderdaad moeilijk. Op dat moment was ik net terug uit Nederland, waar men altijd over het weer klaagt. Ik antwoordde haar dat als je met en tussen de mensen bent die je gelukkig maken, de kou en de donkerte maar een bijzaak zijn. Zolang ik goede kleren, schoenen, hout en een kachel heb, geniet ik van deze fantastische rust hier in Finland. Eigenlijk verlang ik al een beetje naar de droge knarsende sneeuw onder je voeten.
Vanuit Jyväskylä wens ik jullie een fijne herfst toe, en tot ziens bij de viering van het Leidens Ontzet.
Wim
Van de voorzitter
Hallo allemaal,
En toen was ik te laat met mijn stukje inleveren. Dit terwijl ik me nog zo voorgenomen had altijd op tijd te zijn. Michel doet veel werk voor de opmaak van het Noorderlicht, en als hij dan ook nog de voorzitter achter de broek moet zitten…
Op de voorjaars-ALV, in Serena, werd het financiële jaarverslag weer goedgekeurd, afscheid genomen van secretaris Bonnie en kennisgemaakt met nieuw bestuurslid Willemijn. Nogmaals bedankt Bonnie en welkom Willemijn. Aansluitend werd er van het water genoten en van de glijbanen gegleden. In het bubbelbad werd nog lang Nederlands gekletst.
Trouwens Michel is niet de enige die zich sterk inzet voor de vereniging. Iedereen in het bestuur draagt zijn of haar steentje bij. Toch kan het soms moeilijk zijn om alles gedaan te krijgen. Na het vertrek van Bonnie als secretaris, bleek deze post moeilijk bezet te krijgen binnen het bestuur. Deze belangrijke taak vraagt tegenwoordig ook nogal wat IT-kennis. Binnen onze ledengroep hebben we als bestuur gelukkig Rob Verbeek bereid gevonden om ons bij te staan. Wat fijn dat weer een jong lid ons wil helpen. Rob ondersteunt ons nu, als aspirant bestuurslid, en het bestuur draagt hem op de volgende ledenvergadering voor als achtste bestuurslid!
Over inzet gesproken. Ons lid en foto-/videograaf Jefunne heeft weer een leuk filmpje gemaakt van de geslaagde koningsdagviering, die je hier kunt bekijken:
En wat was het gezellig en wat smaakten de bitterballen, pizza’s en drankjes weer goed. Ook de aanwezigheid van Govert-Jan (de ambassadeur) met partner Loes werd enorm op prijs gesteld. Zijn praatje en het Wilhelmus vond ik als de kers op de taart! Merci!
Merci ook voor Guido en de medebestuurs(gezins)leden voor de organisatie. En natuurlijk de leden bedankt voor de grote opkomst!
Hebben jullie de zomerkamplocatie Kristiinankaupunki al in Google bekeken? Wat een mooi oud plaatsje! Suzanne en Joanneke vonden daar een leuke camping voor het zomerkamp. En natuurlijk zijn jullie allemaal van harte welkom om ook te komen! Het belooft weer een fijn en ontspannen weekend te worden voor jong en oud!
In Uusimaa gaat er weer gefietst worden. Ook worden de (kaart-)avondjes in de kroeg actief bezocht, zo lees ik in de kroeg-appgroep. Dankzij met name Willemijn zijn we steeds zichtbaarder op sociale media. Nu ook op Instagram!
Bekijk dit alles eens rustig op de website die door Kasper steeds bijgewerkt wordt. En kom lekker mee!
Namens het bestuur wens ik iedereen een fantastische zomer en we hopen jullie op het kamp, eerder in de kroeg, op de fiets of bij een andere activiteit weer gauw te zien en te spreken!
Wim
Van de voorzitter
Hallo allemaal,
Zoals velen van jullie was ik ook op de nieuwjaarsreceptie. We konden weer terecht in Villa Kivi en Guido leidde de organisatie in goede banen. Zelfs de ambassadeur had ook weer tijd vrijgemaakt. Dat geeft de receptie toch wel net dat extraatje. Dank voor iedereen die hielp met de organisatie en dank voor iedereen die langskwam. In ieder geval heb ik genoten van de vele ontmoetingen en verhalen.
Zo langzamerhand ontmoet ik meer en meer leden. Soms kletsen we verder waar we gebleven waren en soms is er nieuw contact. Maar altijd komen er verhalen.
Sommige verhalen over moeilijke situaties als buitenlander in Finland herken ik zeer goed. Hoe vaak werd ikzelf niet ook slecht behandeld bij een balie …
Laatst in Nederland sprak ik in een gestreste situatie kort met een advocaat die mij met een sterk buitenlands accent probeerde iets te vertellen. Zij snapte mij niet en dat maakte mij nog gestrester. Ik dacht: “Ga toch eerst Nederlands leren. Wat moet ik nu met jou beginnen.” Toen ik haar een dag later terugbelde, was ik niet gestrest en herkende ik wel het sterke accent, maar hoorde tegelijkertijd dat haar Nederlands best correct was. Het gesprek liep nu wel vlot en vriendelijk. Wat had ik mij vergist in haar!
Terug in Finland moest ik weer aan alle lastige ’baliegesprekken’ in Finland denken. Daar ben ik meestal zelf ook al gestrest. Trouwens, nu ik er nog dieper over nadenk … de meeste Finse mensen zijn juist vaak heel aardig en behulpzaam tegenover mij als Nederlander.
Toen ik laatst weer eens in mijn gebroken Fins een gebouwontwerp moest verdedigen in een zaal vol Finse burgers, bijvoorbeeld. Na afloop kwam er een oud vrouwtje op mij af: “Jullie Nederlanders kunnen dit, wat fijn om te snappen hoe de gemeente dit gebouw heeft opgezet.” Dat was weer een warme douche voor mij.
Als ik mij nu hieraan vasthoud, kan ik er wel weer tegen als een paar mensen mij niet meteen begrijpen. Misschien is dat omdat zij of ik op dat moment vol stress zitten, en vaak ook omdat mijn Fins na 20 jaar nog steeds veel te wensen overlaat.
En ja, die enkeling die niet beter weet … daar probeer ik me maar niets meer van aan te trekken. Dat vind ik erg moeilijk, maar dat is wel mijn goede voornemen voor dit jaar.
Oh ja en dan nog wat. De Finse vrouwen (of mannen) waar we vaak een relatie mee hebben, kozen toch maar zonder vooroordeel voor een Nederlander!
De volgende ALV komt eraan, met activiteiten en zoals ik begrijp, lekker eten. Ik moet wel komen, want ik heb aan Teake uit Jyväskylä al min of meer een lift aangeboden. Tijdens het jeugdweekend zijn er blijkbaar contacten gelegd waardoor ook hij mee wil naar de ALV.
Trouwens, Bonnie, de secretaris, wil het secretarisstokje doorgeven. Daar schrok ik van. Bonnie, wat heb je secuur, correct en met volle inzet deze taak vervuld. We snappen dat je tijd voor curling en andere zaken zoekt. Fijn dat je nog betrokken blijft en wilt blijven helpen met activiteiten. Zeer bedankt alvast.
En voor iedereen: hopelijk tot ziens en sprekens op zondag de 24e, ter plekke of via Teams.
Tot dan!
Wim Havinga
Voorzitter NViF
Van de voorzitter
Hallo allemaal,
De viering van het Leidens ontzet, de ledenvergadering en het jeugdweekend lijken alweer lang geleden. De verlate herfstwandeling, een mkb-café, de kerstviering en de nieuwjaarsreceptie, ze komen er alweer aan. Op het moment dat ik dit schrijf, bezoekt de Sint de Nederlandse school in Helsinki. Ook is hij afgelopen week al langsgeweest in Tampere en was die goedheiligman gisteren in Jyväskylä. Daar heb ik nog wel iets over te vertellen.
Afgelopen week appte onze penningmeester of ik er zaterdag ook bij zou zijn. Ja hoor, antwoordde ik. In het verleden was Willem met zijn dochters uit Lapinlahti vaak van de feestpartij in Jyväskylä bij de Sinterklaasviering, zoals Joanneke (cs) die weer op zaterdag organiseerde.
Mijn partner Teija had ook ons opgegeven, omdat haar tienerdochters toch nog een kadootje wilden van de Sint. Dus ik kwam ook mee naar de viering, maar de penningmeester of zijn dochters kon ik nergens bespeuren …
De kleine en grote kinderen zaten in spanning te wachten, en jawel hoor, de Sint en zijn pieten waren ook naar Jyväskylä gekomen. Alle kleintjes zaten aan zijn voeten te luisteren en wachtten vrolijk vol verwachting wanneer zij een pakje met een praatje kregen. Alle kinderen moesten wachten met het uitpakken van hun pakjes, totdat iedereen zijn of haar pakje gekregen had. De pieten controleerden of iedereen zich hieraan hield. Een klein jongetje naast mij liet mij vol spanning, fluisterend, een heel klein gaatje in zijn pakje zien, dat hij met zijn vinger gemaakt had … hij fluisterde met een gelukkige blik: ‘Ik denk dat ik precies krijg wat ik wil!’
Het gaf mij een heerlijk gevoel dat hij mij dit durfde toe te vertrouwen, nog wel met het risico door de pieten betrapt te worden.
Enfin, na de ’123 uitpakken maar!’ zijn de Sint en zijn pieterbazen weer vertrokken naar het volgende adres en iedereen kon komen eten van het buffet met allerlei lekkernijen dat onder leiding van Joanneke goed gevuld was. Gedurende de maaltijd zag ik opeens onze penningmeester en zijn dochters. Wat fijn, zij waren tòch gekomen, maar hadden helaas de Sint en zijn pieten gemist.
Omdat het best moeilijk is gebleken om iets (wat hen aantrekt) voor de Nederlandstalige tienerjeugd te organiseren, hadden we met het bestuur bedacht om de tieners te laten weten dat er ook budget voor hen is. Verzin zelf maar iets. Jullie mogen bijvoorbeeld mijn huis een weekend gebruiken om in te logeren, had ik de tieners die ik ken al gezegd. Ook kan de vereniging jullie vervoer naar Midden-Finland sponsoren. Zelf kunnen jullie via sociale media met elkaar overleggen hoe het programma eruit moet gaan zien.
Voorzichtige positieve reacties volgden. Toen hebben we binnen het bestuur besloten de knoop door te hakken, een datum geprikt en de jeugd uitgenodigd. We vernamen dat men wilde lasergamen. Ook onze suggestie, het gezamenlijk boodschappen doen en koken, leek hen wel een leuk idee. Van het één kwam het ander en het jeugdweekend van de NViF was geboren. Kinderen kwamen met slaapzak en matje uit regio Helsinki, Tampere, Kuopio en Jyväskylä. Een aantal kwam zonder ouders met de trein. Suzanne had alle treinkaartjes zo geregeld dat men bij elkaar kwam te zitten. Ook had zij met de ouders alles kortgesloten. Ik pikte hen van het station Jyväskylä op.
Ze hebben naast lasergamen allerlei spelletjes gedaan, gezamenlijk boodschappen gedaan en heerlijk gekookt. Ook konden ze twee dagen non-stop Nederlands met elkaar spreken, iets wat voor sommigen met een Finse vader of moeder niet zo alledaags is.
De lange tafel werd door hen supermooi gedekt voor 13 personen en we hebben heerlijk gedineerd. Willem heeft geleerd hoe je moet weerwolven, want dat was toch wel het favoriete spelletje. Ik weet niet meer of ik een jager of het spiekende meisje was, maar zelfs ik ontkwam er niet aan en moest meedoen.
Tijdens het diner kreeg ik een appje van de penningmeester, die aan de andere kant van de lange tafel zat. Hij vond dat de kinderen iets vergeten waren te kopen. Het toetje. Hij stelde dat er nog budget beschikbaar was voor een ijsje bij de Mac. Toen ik aan de kinderen meldde dat ze iets vergeten waren en vroeg of ze het voorstel van Willem wel zagen zitten, steeg er gejuich op. Na 45 minuten zingend door de vrieskou lopen naar de dichtstbijzijnde McDonald’s, een ijsje en 45 minuten teruglopen, hadden we meteen ook een succesvolle avondwandeling gemaakt.
Bij het sinterklaasfeest gisteren hoorde ik een iemand trots vertellen dat ze bijna niet geslapen hadden. Toch stonden twee jongens de volgende ochtend vrolijk de eitjes te bakken of te koken, zacht of hard. Precies zoals eenieder zijn of haar ei bij het ontbijt besteld had. Aan het eind van de ochtend toen de ouders hun kroost weer kwamen oppikken, meldde een meegekomen jonger broertje mij dat hij volgend jaar zeker ook meekomt.
Een traditie lijkt gestart en wij proberen als bestuur zo de Nederlandssprekende jeugd met elkaar in contact te brengen en betrokken te houden. Ook hopen we dat volgend jaar de jeugd wederom zelf meedenkt en natuurlijk meedoet. En geloof me, dat kunnen ze erg goed. Zij zijn de (bestuurs)leden van de toekomst.
Bedankt ouders, ik heb een weekend enorm genoten om jullie lieve jeugd mee te maken.
Bedankt ook Teija en Willem voor de begeleiding ter plaatse en Suzanne vanuit Helsinki voor de organisatie.
Nu waren dit activiteiten met een Nederlands tintje waarbij ik aanwezig was. Maar er gebeurt nog veel meer. Mensen komen samen op allerlei plaatsen in Finland om bijvoorbeeld Nederlandse les te geven en te krijgen, om samen te kletsen, of men organiseert iets anders. Wat dacht u van het zomerkamp bijvoorbeeld. Al die inzet vind ik gewoon super en wordt door velen gewaardeerd.
Aan alle mede-organisatoren en actieve leden: mocht de penningmeester ooit zeggen ’Ik ben toch zeker Sinterklaas niet!’ als jullie budget ergens voor nodig hebben, dan moet hij er nog maar eens een nachtje over slapen.
Ik wens jullie namens het hele bestuur een fijne kerst, een mooi uiteinde en een goed begin van het nieuwe jaar toe. Kortom, een fijne feestmaand met gezellige ontmoetingen. Hopelijk zien en/of spreken we elkaar op de nieuwjaarsreceptie of eerder bij een van de andere activiteiten.
Tot dan!
Wim Havinga
Voorzitter NViF
Voorwoord september 2023
Hallo allemaal!
‘’Vertel eens, Wim, waarom moet iemand lid worden van de Nederlandse vereniging?’’
Iemand stelde mij deze vraag, bij een mkb-happening van de vereniging. Daar stond ik met mijn mond vol tanden. Nooit over nagedacht. Gelukkig schoot Guido mij te hulp: ‘’Dat moet helemaal niet.’’
Toen ik zelf nog geen lid was, zei Joanneke bij elke activiteit waar mijn gezin aan meedeed: ‘’Wim, jullie kunnen ook lid worden hoor, dat is goedkoper, dan is deelname gratis.’’ Dat klopte, maar ja, ik betaalde gewoon en het duurde vele jaren voordat ik zelf lid werd. Het kwam er gewoon niet van.
Toen ik 20 jaar geleden in Jyväskylä kwam, leende Pierre (onze Belgische vriend) Sint en Piet van de Belgische ambassade. Hij bracht ze bij de Nederlandse Karel en Marita en daar vierden wij Sinterklaas. Het volgende jaar bij Jari en Suvi, dan weer bij Pierre en Marjut en ga zo maar door. Niks vereniging. Gewoon verschrikkelijk gezellig en fijn om samen iets te vieren. En ja, natuurlijk ook fijn dat vrijwel iedereen elkaar in het Nederlands kon verstaan. Later gingen we met de mijter rond en kocht mijn moeder de kleren in Nederland en bracht ze naar Jyväskylä. Sint en Piet woonden nu bij ons in de koffer op zolder. De groep werd wat groter, en toen huurden we maar een gezellig zaaltje. Daarna namen Joanneke en Jelmer de organisatie op zich, en zo zijn Sint en Piet in Jyväskylä nu onderdeel van de NViF geworden. En ergens onderweg ben ik ook maar lid geworden.
Een vrolijke Maikel mailde mij laatst met de vraag hoe hij en zijn vriendin konden integreren in Finland. Ze staan op het punt om naar Finland te emigreren. Daar kon ik moeilijk op antwoorden. Toch probeerde ik zo goed en zo kwaad als het kon hem iets te vertellen. Gelukkig mocht ik hem het mailadres van Monique geven. Zij heeft recente ervaringen en wilde die wel delen met Maikel.
Hij schreef mij blij te zijn met mijn snelle reactie. Je mag altijd lid worden, schreef ik hem nog terug!
Ik voel mij nog steeds Nederlander, en totaal geen Fin. Echter, laatst zei een dierbare Finse vriendin tegen mij: ‘’Voor mij ben jij net als een Fin, alleen spreek je beter Nederlands.’’ Ben ik zelf dan ook enigszins geïntegreerd? Er is iets in mij veranderd sinds ik hier ben, en tegelijkertijd weet ik dat ik ook echt Nederlander ben en wil blijven. Zou ik daarom lid geworden zijn?
Dan maar eens de statuten erop nageslagen;
Artikel 2 Doel (van de vereniging)
De doelstelling van de vereniging is het verschaffen van informatie aan en het leggen van contacten tussen diegenen, die zich verbonden voelen met de Nederlandse taal en culturen door het organiseren van vergaderingen, excursies, bijeenkomsten, feesten en door het uitgeven van het Nederlandstalige ledenblad. De doelgroep van de vereniging vormen allen, die een sociale binding hebben met Finland en die zich verbonden voelen met het doel van de Vereniging.
Beet! Het antwoord staat al beschreven. Als je dit doel wilt steunen, dan kun je lid worden.
Pierre had een soortgelijk doel toen hij ons die eerste keer uitnodigde voor sinterklaasavond. Merci nog Pierre, het voelde heel speciaal en fijn om in den vreemde welkom te zijn. Nu is het mijn beurt om mensen uit te nodigen voor de volgende bijeenkomst en dat doe ik graag:
Van harte welkom op de volgende ledenvergadering, met aansluitend de viering van het ’Leids Ontzet’.
Ik wens jullie een heel fijne herfst met vrolijke nieuwe ontmoetingen toe!
Wim
PS
Maikel, als je dit leest, ook jij en je vriendin zijn welkom zelfs als jullie (nog:)) geen lid zijn! Er is hutspot en ik hoorde dat er haringen gevangen zijn en speciaal bier gebrouwen is. Meestemmen op de vergadering mag echter alleen als jullie lid zijn!
Alvast welkom in Finland!
Voorwoord juli 2023
Hallo allemaal,
Dit is de eerste keer dat ik als voorzitter een stukje schrijf voor het Noorderlicht. Zoals velen al weten, heeft Guido de voorzittershamer neergelegd en mij gevraagd het stokje over te nemen.
Ik nam met veel plezier deel aan de jubileumreis en ontmoette daar heel veel fijne mensen, die allemaal iets met Nederland en Finland hebben. Zoals Mario en Tarja, die vanuit Nederland naar Finland kwamen om mee op reis te gaan. Wat een aardig stel! Soms heb je meteen een hele speciale klik met iemand … ik mocht Nosje graag plagen en gelukkig kaatste zij de bal meteen vrolijk terug! En dan de kinderen! Een bus vol plezier!
Dit soort evenementen kunnen niet zonder inzet van enthousiaste leden. En zoals jullie misschien al weten is de jubileumreis met plezier en tot in de puntjes geregeld door een groepje mensen onder leiding van Guido!
Na de reis belde Guido. Slecht nieuws maakte dat hij zijn tijd voor de vereniging wilde limiteren, of ik wilde helpen. Voor mij een grote verrassing (dat kan ik toch helemaal niet …). Na een week nagedacht te hebben, heb ik ja gezegd. Gelukkig blijft Guido actief in het bestuur voor de activiteiten.
Veel tijd heb ik ook niet over, naast mijn werk, maar ik heb ervoor gekozen het te proberen. Vooral omdat er al zoveel leuke mensen bij de vereniging en in het bestuur zitten! Samen gaan we door met leuke ontmoetingen regelen.
Het duurde overigens jaren voordat ik zelf lid werd van de vereniging. Jelmer en vooral Joanneke (die in regio Jyväskylä zeer actief zijn voor de vereniging) probeerden mij steeds over te halen. Waarom ik gewacht heb weet ik niet, maar na jaren werd ik toch maar eens lid.
Zelfs na zo’n dikke 20 jaar in Finland merk ik dat ik het toch erg leuk vind met Nederlanders te kletsen en ervaringen te delen.
Dat lukte goed op de koningsdagen waar ik bij kon zijn in Helsinki en Jyväskylä.
Helaas, wat betreft de gezellige kaart(kroeg)avondjes, ik woon niet in de regio Helsinki. Daar komen leden elke maand erg ongedwongen samen. Uit hun app-groep begrijp ik dat het er erg gezellig aan toe gaat (en ja, ik lust ook wel een Trappist op zijn tijd). Ook had ik graag meegefietst op de fietstocht! Maar ja, daartegenover hebben wij in Jyväskylä de gezellige familiecafe’s en wandelingen.
Ook de Nederlandse school, op meerdere plaatsen, brengt jonge mensen die iets met Nederland(s) hebben samen.
Dan zo meteen het zomerkamp! Hebben jullie al gekeken of het past in jullie agenda? Het belooft weer een gezellige boel te worden voor jong en oud daar in Lappeenranta, onder leiding van Suzan en Joanneke. Zie voor meer info elders in dit nummer of op de website of Facebook.
Ik wens jullie een hele fijne zomer met vrolijke nieuwe ontmoetingen toe!
Wim
Zoek de zeep
Vooraf aan de reis vroeg ik me af wat de mensen toch zo magisch aan het noorderlicht vinden. Foto’s en filmpjes zijn vele malen mooier dan wat je met het blote oog ziet. Waarom dan helemaal naar Lapland reizen?
Ik meldde mezelf aan in de hoop nieuwe mensen te leren kennen en met bekenden te kunnen bijkletsen in het Nederlands. Echt niet voor dat vage licht aan de hemel.
In mijn stoutste dromen had ik niet kunnen weten hoeveel leuke mensen ik zou gaan ontmoeten. Want wat was het gezellig!
Het feest begon voor mij al weken voor de reis, toen bleek dat de leuke Teija zich samen met haar dochters voor dezelfde reis had ingeschreven. De reis werd echt iets om naar uit te kijken.
Als chauffeur, op de vertrekdag het huurbusje gehaald, en bij de verzamelplek was het meteen raak. Opeens zat mijn bus vol met jongelui. Voor hen was het natuurlijk een kleine ramp om 4 dagen bij hun ‘saaie’ ouders in een busje te zitten, dus bezetten zij gezamenlijk mijn busje! Teija kon er nog maar net bij. Maar ja, die had een plaats gereserveerd. Toen ik mijn wifi deelde was het feest helemaal compleet. En ik, ik mocht vier lange reisdagen genieten van jullie kinderen. En genoten heb ik, van alle kinderen in mijn bus. Hoe is het mogelijk dat zij vier reisdagen zonder te klagen samen liedjes hebben geluisterd, filmpjes hebben gekeken en enorm veel hebben gekletst. ‘Zoek de zeep’ van Ernie en Bert werd onze hit die luid meegezongen werd.
Steeds na een uur of twee was er een leuke stop, waar we konden bewegen en bijtanken. Guido, wat heb jij het toch allemaal goed gepland en verzorgd!
Het noorderlicht (voor mij pas echt interessant na de lezing van Finn in Inari) werd al gezien op de eerste avond in Kuusamo, waar we heerlijk verzorgd werden.
Zoals velen tijdens de reis hebben gemerkt, groeide er tussen Teija en mij een bijzondere band. Zo werd het noorderlicht voor mij toch magisch en heb ik gevonden wat ik zocht. Al was het niet de zeep.
Een dikke merci voor iedereen!
Wim Havinga
