Nieuwjaarsreceptie NviF - Verslag

Nieuwjaarsreceptie

Dit jaar een late receptie in Villa Kivi aan de rand van de Töölö-baai in Helsinki. Eindelijk kunnen we met voorzichtigheid het mondkapje achterwege laten. Het kan weer hopen we.

Met het nieuwe jaar hebben sommigen het voornemen met iets te stoppen (roken, drinken), of om iets te beginnen (op dieet gaan, reizen, Fins leren, etc.). Tijdens het rondwandelen verneem ik niets van het falen van het voornemen, integendeel, ik hoor dat sommigen zijn begonnen met het leren en oefenen van de Nederlandse taal. Ik heb het dan over de Finse aanhang. Een prachtig voornemen, en wens hen veel succes daarmee, mogelijk hebben sommige Nederlanders ook het voornemen om alsnog Fins te leren.

Het is voor het eerst dat de nieuwjaarsreceptie geheel door vrouwen is georganiseerd, zo ik begrepen heb van de vicevoorzitter. We heffen het glas en wensen elkaar en de vereniging een goed jaar toe. Ondanks dat het goed georganiseerd is, en er genoeg te eten en te drinken aanwezig is, is de opkomst wat minder massaal. Het weer zit ook niet mee want het schommelt rond het vriespunt, het is nat en glad. Gelukkig is het binnen warm en gezellig en worden we verwelkomd door de vicevoorzitter en een deel van het bestuur. De voorzitter is helaas verhinderd. We zien nieuwe gezichten waarmee we kennis maken, maar ook oude bekenden die we misschien lang niet meer hebben gezien. Op de muur achter in de zaal is een video te zien met foto’s die tijdens de Laplandreis zijn gemaakt. Of iemand daar uitgebreid naar zit te kijken weet ik niet, misschien om in alle stilte een kroket te verorberen en tegelijk naar de foto’s te kijken, om vervolgens weer verder in gesprek te gaan met oude bekenden.

Ook de fotograaf is weer present om een aantal plaatjes te schieten van het evenement. Goed voor het fotogeheugen van de vereniging. Het resultaat is te zien in het fotoverslag. Alhoewel er geen kinderen op de foto’s staan, zijn ze er wel degelijk.

Ruimschoots over tijd vertrekken de meesten weer, na nog snel een snack in de mond te steken en bij de uitgang nog een rol King-pepermunt in de zak te steken. De vrouwen (en een paar mannen) ruimen weer op om het weer netjes achter te laten.

Arie Oudman

 

 

 

 

 

 

 


Zoek de zeep

Vooraf aan de reis vroeg ik me af wat de mensen toch zo magisch aan het noorderlicht vinden. Foto’s en filmpjes zijn vele malen mooier dan wat je met het blote oog ziet. Waarom dan helemaal naar Lapland reizen?

Ik meldde mezelf aan in de hoop nieuwe mensen te leren kennen en met bekenden te kunnen bijkletsen in het Nederlands. Echt niet voor dat vage licht aan de hemel.

In mijn stoutste dromen had ik niet kunnen weten hoeveel leuke mensen ik zou gaan ontmoeten. Want wat was het gezellig!

Het feest begon voor mij al weken voor de reis, toen bleek dat de leuke Teija zich samen met haar dochters voor dezelfde reis had ingeschreven. De reis werd echt iets om naar uit te kijken.

Als chauffeur, op de vertrekdag het huurbusje gehaald, en bij de verzamelplek was het meteen raak. Opeens zat mijn bus vol met jongelui. Voor hen was het natuurlijk een kleine ramp om 4 dagen bij hun ‘saaie’ ouders in een busje te zitten, dus bezetten zij gezamenlijk mijn busje! Teija kon er nog maar net bij. Maar ja, die had een plaats gereserveerd. Toen ik mijn wifi deelde was het feest helemaal compleet. En ik, ik mocht vier lange reisdagen genieten van jullie kinderen. En genoten heb ik, van alle kinderen in mijn bus. Hoe is het mogelijk dat zij vier reisdagen zonder te klagen samen liedjes hebben geluisterd, filmpjes hebben gekeken en enorm veel hebben gekletst. ‘Zoek de zeep’ van Ernie en Bert werd onze hit die luid meegezongen werd.

Steeds na een uur of twee was er een leuke stop, waar we konden bewegen en bijtanken. Guido, wat heb jij het toch allemaal goed gepland en verzorgd!

Het noorderlicht (voor mij pas echt interessant na de lezing van Finn in Inari) werd al gezien op de eerste avond in Kuusamo, waar we heerlijk verzorgd werden.

Zoals velen tijdens de reis hebben gemerkt, groeide er tussen Teija en mij een bijzondere band. Zo werd het noorderlicht voor mij toch magisch en heb ik gevonden wat ik zocht. Al was het niet de zeep.

Een dikke merci voor iedereen!

Wim Havinga