Af en toe wordt mij gevraagd of er niet wat gemakkelijker te lezen boeken bestaan over de Nederlandse geschiedenis, vooral dan boeken over de zeventiende eeuw. Gemakkelijker bijvoorbeeld dan die dikke pillen, die vaak ook nog te uitvoerig, niet zo begrijpelijk en minder vlot geschreven zijn. Dit is een juiste en heel goede vraag, daarom wilde ik nu wat zeggen over de bekende Nederlandse schrijfster Simone van der Vlugt.
Simone van der Vlugt heeft veel geschreven over de Hollandse geschiedenis, vooral dan over de Gouden Eeuw. Of het allemaal goud was wat er blonk in die tijd, dat is maar de vraag. Deze schrijfster wordt overigens regelmatig vergeleken met Thea Beckman, die voor een vorige generatie goede en boeiende boeken (boeken voor de rijpere jeugd en hun ouders) heeft geschreven over Nederlandse geschiedenis.
Simone van der Vlugt is in 1966 in Hoorn geboren en als schrijfster begonnen met al snel heel populaire kinder- en jeugdboeken te produceren. Haar stijl en woordgebruik en ook de structuur van haar boeken zijn rechtlijnig en duidelijk, eenvoudig en prettig te lezen. Haar eerste echt historische roman, haar laatste jeugdroman zou je het kunnen noemen (die vooral ook door volwassenen gelezen werd en dat zelfs graag) heeft als titel: ‘Jacoba, Dochter van Holland’ (geschreven in 2009). Het is het uiterst spannende verhaal van Jacoba van Beieren, Gravin van Holland, zich afspelend in de vijftiende eeuw. Dat was zonder meer een schot in de roos en daarmee werd Simone van der Vlugt van vandaag op morgen alom bekend, en dat niet alleen bij jeugdigen, maar vooral ook bij volwassenen.
Simone van der Vlugt is een schrijfster van vlotte, goed gedocumenteerde en spannend geschreven romans. Dit werden ook de eigenschappen van de boeken, die na ‘Jacoba’ van haar hand verschenen: uitgebreide, maar de zaak dienende documentatie, verkregen via boeken, via archieven en samen met vaklieden, museummensen en collega-schrijvers. Simone weet echt waar ze over schrijft. Maar ook is het duidelijk, dat ze als vervent en eerlijk feministe vrouwen als daadkrachtige persoonlijkheden naar voren haalt. En dat is uiteraard haar recht. Zonder daarbij in onjuistheden of onwaarschijnlijkheden te vervallen.
Simone van der Vlugt heeft behalve jeugdboeken en historische romans ook heel spannende thrillers geschreven, een modern en populair genre, waar Nederland, Zweden en Noorwegen, maar ook Finland duidelijk een vooraanstaande internationale rol in spelen. En daarbij is heel vaak van een vrouwelijke schrijver, een schrijfster dus, sprake. Dus niet alleen maar van Henning Mankell, ofschoon die wel heel goed is, sorry was. De thrillers ‘Het laatste offer’ en ‘Op klaarlichte dag’ van Simone van der Vlugt heb ik echt graag gelezen.
Maar nu verder over de historische romans van haar, die gemakkelijk te lezen zijn en tevens heel goed en zorgvuldig gedocumenteerd, wat ook wil zeggen, dat Simone niet alleen veel gelezen en verwerkt heeft, maar dat ze ook met velen van tevoren erover heeft gediscussieerd, met vakmensen en anderen, die van het thema en van het schrijven in het algemeen op de hoogte zijn.
‘Rode sneeuw in december’ uit 2012 gaat over Leiden in de jaren zeventig van de zestiende eeuw. Leiden in last.
‘De lege stad’ (uit 2015) gaat over Rotterdam, vooral voor en na het bombardement van 1940. Daarmee bevinden we ons dan in de moderne tijd en niet meer in de Gouden Eeuw.
‘Nachtblauw’ uit 2016 speelt zich in de zeventiende eeuw in Delft af. Het gaat uiteraard over het beroemde Delfts blauw, het porselein (uit de plateelbakkerij, zoals Simone haar werkplaatsen noemt) en het boek is, denk ik, min of meer geschreven in opdracht van de stad Delft en haar keramische fabrieken. Dit boekje heeft me erg geboeid.
In 2018 heeft Simone van der Vlugt ‘Het schaduwspel’ geschreven. Deze roman gaat over Eva, de vrouw van Jan Pietersz Coen. Coen, de beroemde maar ook beruchte gouverneur van Nederlands-Indië en tevens de stichter van Batavia. De negatieve en positieve eigenschappen van de mannelijke hoofdpersoon komen hier allebei ter sprake, al kan ik het boek als roman niet erg geslaagd noemen. Te fictief naar mijn smaak, maar de geschiedenis rond Coen komt wel scherp en eerlijk ter sprake. Zowel de sfeer in Amsterdam als de sfeer in het nieuw gestichte Batavia.
In 2019 verscheen ‘Wij zijn de Bickers!’, een boek over het beroemde Amsterdamse Bickers-geslacht; de Bickers, die een grote rol gespeeld hebben in de grote internationale bloeitijd van Amsterdam. Dit boek is niet zonder meer als roman gepland, maar meer als een serie essays over de Bickers in de zeventiende eeuw, waarbij het stuk over Andries Bicker als geslaagde Amsterdamse burgemeester en koopman interessant is en dat over de achternicht Wendela, die de echtgenote werd van Johan de Witt, de raadspensionaris. Dit boek bestrijkt dus een groot gedeelte van de Hollandse historie van de 17e eeuw.
In 2019 verscheen dan ‘Schilderslief’, dat tot nu toe mijn favoriete boek van Simone geworden is. Het gaat hierbij over Geertje Dircxs als zich verdedigende vrouw en sterke hoofdpersoon, de verguisde ex-geliefde van Rembrandt. Onze beroemdste, maar ook van karakter moeilijke schilder heeft deze vrouw niet bepaald elegant behandeld, toen hij uiteindelijk voor Hendrickje Stoffels als geliefde koos. Geertje doet er alles aan om Rembrandt tot rede te brengen, maar verliest het uiteindelijk wel van hem. Deze roman betreft dus een min of meer tragische geschiedenis van een flinke, geëmancipeerde vrouw in de zeventiende eeuw. Een projectie vanuit het nu? Als ik het goed begrepen heb, liepen er toen ook al meerdere van zulke sterke vrouwspersonen rond. En … fijn zo!
Veel van de boeken van Simone van der Vlugt zijn als dwarsligger te krijgen, goedkoop en gemakkelijk in tas of zak mee te nemen. En overal zonder moeite gelezen kunnen worden, in de trein of buiten op een bankje in de zon. Hopelijk heb ik hiermee enigszins aangegeven, wat voor boeken (vaak in romanvorm, maar vooral geen al te dikke boeken) van Simone van der Vlugt de moeite waard zijn te lezen, als de geschiedenis van de Hollandse Republiek van vroeger je interesseert. Bij voorbaat al veel leesplezier toegewenst!
Petrus
