Wat er zich economisch tussen Finland en Nederland afspeelt, kan een doorsnee Nederlander in Finland uiteraard niet precies weten en hoeft hij/zij ook niet te weten. Maar toch … twee namen speelden de laatste tijd in de Finse media (ook op tv, tijdens nieuwsuitzendingen) een beduidende rol: Susan Duinhoven, bedrijfsleider van concern Sanoma en Roeland Baan, bedrijfsleider van Outokumpu.

Mevrouw Duinhoven dit keer, omdat Sanoma het concern Alma Media koopt, een samenwerkingsbond van Finse, plaatselijke kranten. (HS 12-02-2020)

Meneer Baan, omdat hij vier jaar lang de grote Finse staalfirma Outokumpu naar veiliger vaarwater heeft geleid en nu afscheid neemt en plaats maakt voor een opvolger. Een afscheid overigens met veel dank aan Roeland Baan voor zijn goede werk in Finland en zijn geslaagde samenwerking met Finse collega’s. (HS 08-02-2020)

Maar deze twee namen zijn echt niet de enige Nederlandse namen, die een rol spelen in het Finse economische leven. Zij sprongen alleen de laatste tijd opeens naar voren in de Finse media.

 

Nu twee voorbeelden van een soort modelfunctie van Nederland voor Finland speelden in de Finse media de laatste tijd een grote rol.

Een modelfunctie zou ik zo willen omschrijven: het betreft een goed en geslaagd voorbeeld van iets nieuws in Nederland, waarna(ar) in andere landen (in Finland bijvoorbeeld) iets soortgelijks, met de positieve en negatieve ervaring van elders erin verwerkt, kan worden ontwikkeld, uiteraard aangepast aan de verschillende omstandigheden van een ander land, zoals Finland.

Het eerste voorbeeld is van de Nederlandse woonbuurt ‘Hogeweyk’, een stadswijk voor oudere, geestelijk gehandicapte mensen in Weesp. Het gaat hier over een seniorencentrum als open woonbuurt. Het project Hogeweyk (sinds 2009 als afdeling van het verpleeghuis Hogewey) boeit internationaal, want daar wonen oudere mensen met de ziekte van Alzheimer en/of dementie in een groot woningencomplex bijeen met geregelde ziekteverzorging, maar ook met algemeen sociale mogelijkheden zoals een eigen park, een café, een restaurant of een supermarkt, vrij en ongehinderd door onnodige beperkingen. Deze senioren worden dus niet, zoals zo vaak het geval is bij ouderen met geestelijke problemen, geïsoleerd van de rest van de wereld verzorgd. Een dergelijk project wordt nu ook verwezenlijkt in Koskela, een wijk van Helsinki. Daar ging het dus dit keer in de Finse krant vooral over. (HS 11.02.2020)

Een tweede voorbeeld van zo’n modelfunctie van Nederland voor Finland zal gerealiseerd worden in de zomer 2020 door de musicus Marco Ahtisaari, de zoon van president Martti Ahtisaari, en zijn team. Het gaat hier over een komend festival ‘Wonderfeel’, dat bij Hilversum al sinds 2015 jaarlijks succesvol gerund wordt en in Finland dit jaar in ieder geval ook, in het parklandschap van Lapinlahti. Hopelijk wordt zoiets een volgend jaar weer georganiseerd, afhankelijk van het succes ervan nu in 2020 uiteraard. Het gaat over een moderne poging, klassieke muziek op allerhand manieren in de buitenlucht (in grote tenten, in een mooie, parkachtige omgeving) in het kader van een populaire festival-entourage aan te bieden en zo klassieke muziek weer populairder te maken bij het Finse publiek. De samenwerking met de Nederlandse collega’s is intensief en ik kan alleen maar zeggen, dat ik hoop dat het festival echt slaagt. Want klassieke muziek is en blijft mooi en kan zich naast moderne popmuziek zonder meer handhaven, als het goed gepromoot wordt. (HS 10.02.2020)

 

Nu even naar schilderscultuur, ook daar was Nederland de laatste tijd in de media vrij vaak present.

Ik denk hier eerst aan Vincent van Gogh. In dit jaar komt er dus uiteindelijk een aparte tentoonstelling, die alleen maar aan Vincent van Gogh gewijd zal zijn. Het gaat in dit geval vrijwel uitsluitend over grafiek, met eventueel een of twee schilderijen, maar toch … het is cultureel gezien een heel belangrijke en grote gebeurtenis in Finland, zoals onze vorige ambassadeur Cees Bansema op de Finse tv benadrukte.

Begin februari was er op tv ook een uiterst interessante, goed gedocumenteerde BBC-film over een schilderijenroof in 2002 van twee belangrijke, vroege werken van Vincent van Gogh en het terugvinden ervan in 2016. Het ging om twee schilderijen uit de Hollandse periode van Vincent, voordat hij via Antwerpen en Parijs naar het zuiden trok en de beroemde Van Gogh werd.

Ook werd er in Helsingin Sanomat op gewezen, dat er in Londen een originele tentoonstelling wordt geopend over het leven van Vincent van Gogh. (HS 08-02-2020)

 

Iets anders kwam naar voren op het vlak van literatuur.

Ik bedoel het boek van Eddy de Wind over zijn bittere ervaringen in Auschwitz. Een uitgebreid artikel handelde over de inhoud van het boek en vooral opvallend daarbij was, dat dat boek besproken en geïnterpreteerd werd door de zoon van Eddy, Melcher de Wind, die ook vertelde, wat de aan tafel vertelde belevingen van zijn vader in het concentratiekamp Auschwitz en Birkenau voor hem in zijn jonge leven betekend hebben. Het gaat hierbij dus over de traumatische ervaring van de vader, maar ook over de latere traumatische ervaringen van de zoon, van het hele gezin van die vader. (HS 03-02-2020)

Zo’n uitgebreide aandacht heeft een literaire vertaling van een Nederlandse boek in de Finse media (ook op tv en in andere kranten) nog nooit gehad. En dat nu in een periode (al jarenlang) dat er vanuit het Nederlands maar heel weinig literaire werken vertaald worden.

Jammer maar waar, want er is zeer zeker wel meer dan alleen maar de succesvolle boeken van Herman Koch (ook op tv kort geleden vanwege zijn nieuwe boek ‘Finse dagen’) of van Renate Dorrestein, die de moeite van het vertalen waard zijn.

Ik bedoel hier dus niet mee, Koch af te vallen of Renate Dorrestein. Maar wat ik vooral hiermee wil zeggen: er is zoveel de moeite waard in de Nederlandse literatuur, dat zonder veel aarzeling vertaald zou kunnen worden. Maar het gebeurt nu eenmaal niet!

Ik denk dan bijvoorbeeld aan Arthur Japin (waar ik later nog wel eens op terug zal komen) of Bernlef. Maar ook nu zijn er andere, goede en jonge schrijvers in Nederland en Vlaanderen, die heel goed vertaald zouden kunnen worden. Waarom zo weinig vertaald wordt? Vraag me wat makkelijkers! Het zal wel een economische reden hebben. Het gaat toch altijd om geld ;-).

 

Tot slot zijn er ook tussendoor ‘schandaaltjes’ die over Nederland gemeld worden.

Deze week las ik bijvoorbeeld, dat een gevaarlijke en vakkundige afperser op verschillende belangrijke plaatsen als IT-bedrijven, hotels of banken bommetjes tot ontploffing brengt (briefbommen van vermoedelijk dezelfde chanteur, tot nu toe een tiental geladen brieven). Hij/zij wil in bitcoins betaald worden en dreigt nog steeds, maar de politie heeft hem/haar nog niet te pakken gekregen. Hiermee wil ik dit keer dan maar afsluiten. (HS 14-02-2020)

Er is tot nu toe hierbij nog niemand verwond geraakt of gedood, maar toch … het is zoals het coronavirus en andere moderne bedreigingen misschien wel een teken aan de wand van iets gevaarlijks, dat over de hele wereld van nu op de loer ligt. Hopelijk trekken deze donkere wolken zonder al te veel storm en regen aan ons voorbij.

 

Met groet, Petrus.