Het is mijn eerste Koningsdag in Finland, met de Nederlandse Vereniging in Helsinki, en ik voel me een beetje ongemakkelijk; ik heb het niet zo op grote feesten met allemaal onbekende mensen. Ja, tuurlijk, ik had mezelf opgegeven voor dit feest, uit een behoefte me onder Nederlanders te begeven, mijn eigen taal te spreken, en m’n eigen cultuur te proeven (figuurlijk maar ook letterlijk – ik had gehoord dat er bitterballen zouden zijn). Maar aangekomen bij Villa Kivi, in het zonnetje uit de gure wind, komt het idee in me op terug te lopen naar een van de cafeetjes naast de villa en daar op het terras een kopje koffie te drinken alsof ik me nooit voor deze dag had opgegeven. Het idee vervaagt als ik andere Nederlanders naar de ingang zie komen – vandaag voor mij geen koffie maar Koningsdag.

Binnen hangt een gezellige huiskamer sfeer: er hangen Hollandse vlaggetjes en serpentines in de kleuren van de Nederlandse vlag. Ook de ballonnen zijn rood-wit-blauw. Bij de entree staat champagne klaar en in de ruimte naast de entree staan hapjes en Hollandse oude kaas. De bar is een aantal tafels tegen elkaar aangeschoven met daarop flessen frisdrank en wijn en blikjes bier. Kinderen spelen met een ballon en vullen hun hand en mond met het snoep en de chips die in schalen op de bar staan. Door de luidsprekers speelt een Nederlands popdeuntje, niet té luid zodat je elkaar nog kunt verstaan. De ambassadeur doet z’n woordje, de voorzitter van de vereniging z’n bedankje, en we zingen het Wilhelmus. En zoals beloofd, gaat er ook een schaal met vers gefrituurde bitterballen rond. Waar maakte ik me druk over? Het was een reuze gezellige Koningsdag!

Aagje van der Meer