Finland als gelukkigste land ter wereld
Hierbij de reportage Onnea over Finland als gelukkigste land ter wereld, waarbij diverse Nederlanders aan het woord komen.
Auteurs: Maaike Hees, Fontys Journalistiek + Omroep Brabant & Angela de Rijke, Hogeschool Zeeland/University of Applied Sciences HZ.
Geïnterviewden: Jos Verbeek (Kuopio), Laurent Knoops (Helsinki) en Guido Nuijten (Espoo)
Jongeren naar Jyväskylä
NB: Helaas kwam de publicatie van het noorderlicht na de uiterste inschrijfdatum. Indien je toch nog mee zou willen neem dan contact op met de voorzitter (voorzitter@nederlandsevereniging.fi)
Jongeren naar Jyväskylä
Activiteit voor Nederlandse jongeren in Finland
De leukste tieners uit Finland willen elkaar graag vaker dan 1 keer per jaar ontmoeten. De eerstvolgende activiteit zal plaatsvinden in het weekend van 21 en 22 oktober in Jyväskylä. Onze voorzitter Wim Havinga stelt zijn Villa Mankola ter beschikking om de jongeren samen te laten komen en te overnachten. Tijdens dit weekend kan er een gezamenlijke activiteit zijn, zoals bijvoorbeeld lasergamen of een escaperoom. Verder kan de avond gevuld worden met weerwolven en andere spelletjes en natuurlijk gewoon gezellig kletsen. Dat zullen de tieners zelf met elkaar bespreken en ze zullen daar budget voor ontvangen van de Nederlandse Vereniging in Finland.
Compensatie voor de (trein)reis naar en van Jyväskylä wordt in overleg met de ouders door het bestuur van de Nederlandse vereniging in Finland afgehandeld.
Alle jongeren van 12 jaar en ouder vanuit heel Finland zijn welkom! En voor de jeugd/jongeren uit Jyväskylä is de leeftijdsgrens 10+.
Lijkt het je leuk om ook naar dit weekend te komen? Meld je dan vóór 3 oktober aan via onderstaande e-mailadres! Geef als jongere het volgende door:
- je naam
- telefoonnummer
- waar je vandaan komt
- en ook naam, telefoonnummer en e-mail van je ouders.
Zo kunnen we de jongeren met elkaar in contact laten komen via een WhatsApp-groep over de verdere brainstorm van de activiteiten en kan het bestuur met ouders contact opnemen.
Mkb’er in de spotlight: Miel de Jong van MdJ Reporting & Analytics
- Wanneer ben je met je bedrijf in Finland begonnen en wat doe je precies?
Eind 2019 ben ik voor mezelf begonnen, nadat ik ruim 20 jaar lang bij UPM had gewerkt. Dat is een bedrijf in de traditionele Finse pulp- en papierindustrie en ik was daar actief in verschillende rollen rondom verkoopplanning, supply chain en finance. De laatste paar jaar werkte ik daar met business intelligence van Microsoft, dat heet Power BI, waarmee je heel goed inzicht kunt geven in grote hoeveelheden data. Toen realiseerde ik me dat ik dat prima als zelfstandige voor andere bedrijven zou kunnen doen. Momenteel doe ik werk voor diverse internationale ondernemingen, met als doel om hen beter inzicht te geven in hun sales-, supply chain- en financiële data. In principe kan het om allerlei soorten data gaan, als er maar veel gegevens aanwezig zijn. Er is veel werk in deze sector en het zijn vaak meerjarige projecten, dus ik hoef meestal niet actief op zoek naar nieuwe klanten.
- Zou je dit bedrijf of iets soortgelijks ook in Nederland begonnen zijn?
Daar is het antwoord heel duidelijk ‘Ja’ op. Na vele jaren in de bureaucratie van een grote onderneming is het heel prettig om voor jezelf activiteiten te ontwikkelen. Ik geniet ervan om complexe dingen inzichtelijk te maken en iets zo te presenteren dat iemand zegt: nu weet ik hoe ik over bepaalde dingen moet beslissen! Ik begon net vóór corona en had toen nog niet eens mijn eerste klant, maar gelukkig hadden de coronamaatregelen voor mijn bedrijf niet veel invloed, ze waren zelfs eerder een voordeel. Alles kon plotseling namelijk via Teams en omdat ik internationaal werk, was dat alleen maar positief. Ook na corona gaat het werk voornamelijk via Teams.
- Wat vind je van het ondernemersklimaat in Finland?
Ik heb een kantoor op de campus van de Aalto-universiteit in Otaniemi in Espoo, dat is een gebouw waar wel 100 kleine bedrijven in zitten die gebruikmaken van de infrastructuur van de universiteit. Er zijn hier gezamenlijke bijeenkomsten en diverse instanties aanwezig die start-ups ondersteunen met zaken als investeerders vinden en recruitment. Als zzp’er heb ik op dat vlak niet zoveel hulp nodig, maar ik heb er wel een positief beeld van.
- In hoeverre denk je dat je Nederlanderschap helpt of niet helpt bij je activiteiten?
Zelfs bij de klanten die ik in Finland heb gehad, was de voertaal meestal Engels. Ik gebruik eigenlijk alleen privé Fins. Maar het heeft niet echt invloed op wat ik doe, omdat mijn klanten in principe over de hele wereld kunnen zitten.
- Wat zijn je plannen voor de toekomst?
Ik ben destijds begonnen vanuit het onafhankelijk willen zijn, zoals je eigen beslissingen nemen, wanneer je werkt en waar. Er is op mijn gebied ontzettend veel vraag en ik kan makkelijk 4-5 keer meer werk krijgen dan nu. Daarom zou het kunnen dat ik ga uitbreiden en samenwerkingsverbanden aanga met andere mensen, maar daar moet ik nog goed over nadenken. Ik wil graag mijn onafhankelijk behouden, en met andere partijen erbij wordt dat toch anders, maar op een gegeven moment moet ik die afweging wel maken.
Website: www.mdj.fi
Contact: miel.dejong@mdj.fi
‘De buitenwereld ziet iets prachtigs, maar de Samische cultuur sterft’
‘De buitenwereld ziet iets prachtigs, maar de Samische cultuur sterft’
Decennialang zijn de Sámi als bevolkingsgroep achtergesteld en is hun cultuur als folklorisme beschouwd. Hedendaagse Samische kunstenaars verzetten zich in hun werk tegen de stereotypen: ‘Aan ons is niets exotisch’.
Door Toef Jaeger, t.jaeger@nrc.nl , NRC-cultuurredactie, X (twitter): @toefjaeger, origineel gepubliceerd in het NRC d.d. 21 juli 2023. Op verzoek van Guido Nuijten.
Helsinki Biënnale 2023 van 11 Juni tot 17 September: https://helsinkibiennaali.fi/en/
‘’Het was vijftig jaar geleden dat de Zweedse overheid mijn familie als een probleem begon te zien.” In de plaats Kieksiäisvaara in het noorden van Zweden ontmoet ik Anders Sunna (38) en zijn ouders. Sunna was mij opgevallen bij de Biënnale in Venetië vorig jaar. Het Nordic Paviljoen (het gezamenlijke kunstpaviljoen van Noorwegen, Zweden en Finland) was voor de gelegenheid omgebouwd tot een paviljoen van Sámi. Drie Samische kunstenaars stelden hun werk tentoon, waarbij de verschillen weliswaar groter waren dan de overeenkomsten, maar er ook parallellen waren. Naast Anders Sunna gingen de Noorse Máret Ánne Sara en de Finse Pauliina Feodoroff in hun werk namelijk in op de gevolgen van zowel groene en economische als historische kolonisatie.
Sunna maakte indruk omdat hij op houten panelen de geschiedenis van zijn familie had geschilderd. Nu hoeft dat op zichzelf niet zo bijzonder te zijn, maar de kwaadheid die ervan afspatte was dat wel. Wat zat hierachter? Hoe kijken zij aan tegen klimaatverandering en klimaatbeleid? Speelt de discussie van culturele toe-eigening een rol en bestaat er überhaupt zoiets als Samische kunst? Op pad in Noord-Finland en Noord-Zweden probeer ik antwoorden te vinden op deze vragen.
Een jaar na de Biënnale zit ik met Anders Sunna aan tafel. Hij oogt vermoeid, en als we het over zijn familiegeschiedenis hebben zegt hij: ‘’Alle Sámi worstelen met koloniale structuren, maar hier is het extremer. Mijn familie moest niet alleen de strijd aangaan met overheidswetten die ons beknotten in ons bestaan, maar ook strijd leveren met andere Sámi.”
Hij legt geduldig uit dat toen in de jaren twintig van de vorige eeuw houtbouw steeds belangrijker werd, de overheid een onderscheid maakte tussen de Sámi in laaglanden en die in de bergen. Het land in de bergen was minder bruikbaar. ‘’De behoefte dat land te koloniseren was dus minder groot. De overheid wees de Sámi in de bergen aan als de ‘echte’ Sámi. Ze kregen meer rechten wat behoud van hun land en gewoonten betreft, en in de media werden ze neergezet als ‘authentiek’. Als je dat lang genoeg volhoudt, dan gaat de groep die meer rechten krijgt zich ook beschouwen als de ware Sámi en kijken ze neer op de Sámi die op het laagland wonen. De verhoudingen worden anders en als Sámi van het laagland krijg je het idee dat je minder waard bent.”
Het idee niet als volwaardig gezien te worden binnen de samenleving, zal meerdere malen tijdens het gesprek terugkeren.
Politieverhoor
In de jaren zeventig begonnen de wetten voor de Sámi in de Zweedse laaglanden nog verder te veranderen. Ook niet-Sámi mochten er rendieren houden. ’’Dat was in feite een vorm van kolonisatie. Toen er mijnbouw in dit gebied kwam, hadden de niet-Sámi die hier hun rendieren hadden geen interesse meer in hun beesten. Wij kregen de opdracht ze te verzorgen. Voorheen was dat ook zo, maar toen kreeg je er nog voor betaald. Nu was het wettelijk zo geregeld dat wij wel het werk moesten doen, maar er niet meer voor betaald werden. De Zweedse overheid bepaalde wat er met het gebied moest gebeuren, en in feite werd vastgelegd dat Sámi altijd moesten gehoorzamen aan de Zweden, waarmee we dus hiërarchisch gezien nog nadrukkelijker onder de Zweedse meerderheid kwamen te staan. Na enkele jaren werd zelfs besloten dat de Sámi moesten betalen voor het land waar ze de rendieren op hielden, en ook voor de rendieren die ze er nu bij verzorgden. Dat is het moment waarop mijn familie zei: nee.”
Met de weigering van zijn vader begint het verhaal dat Sunna op de Biënnale liet zien. (https://vimeo.com/616778561). Het gevolg was dat hun rechten om rendieren te houden in 1980 werden ontnomen en dat ze zes jaar later gedwongen werden hun woongebied te verlaten. Elke keer dat zijn ouders nog naar de rendieren terugkeerden werden ze opgepakt en meegenomen naar het politiebureau. ‘’In de jaren tachtig en negentig zijn ze wel vierhonderd keer meegenomen voor verhoor. Ik ben geboren in 1985, en ik wist eigenlijk niet beter dan dat de politie mijn ouders soms meenam.” Eind jaren negentig werd verordonneerd dat alle dieren gedood moesten worden.
De mythe van de goede Sámi maakt verzet onmogelijk. De ouders van Sunna, en Sunna als kind, kwamen terecht in een soort woonpark. Minstens zo pijnlijk was het dat andere Sámi die nog wel hun rendieren hadden hun mond hielden, zegt Sunna. ‘’Iedereen in onze buurt wist wat er gebeurde, maar niemand deed iets. Ik denk dat ze dachten ‘als ik stil blijf dan overkomt mij dat niet’. Door sommige Sámi rechten te ontnemen en anderen niet, is er vanaf begin vorige eeuw een wig gedreven in de gemeenschap.”
Terwijl Anders Sunna zijn verhaal vertelt, luistert zijn vader geëmotioneerd mee. Hij spreekt vrijwel geen Engels, maar soms breekt hij in het gesprek in om zijn zoon te zeggen wat er gebeurde. Anders Sunna vertaalt zijn woorden, dat het nog dagelijks pijn doet dat iedereen hen zo in de steek liet: ‘’Dit is een democratisch land, maar dat mensen zo buitenspel worden gezet, daar zegt niemand wat van”, zegt vader Sunna. Zijn zoon is met zijn kunst de enige die aan de buitenwereld vertelt wat er gebeurd is en wat hun ontnomen is. De hoop om gehoord te worden via de kunst wordt op de schouders van de zoon gelegd, die last zie je terug in de vermoeidheid bij Anders Sunna.
Samische tovenaars
Het gebied van de Sámi, Sapmi, loopt dwars door de grenzen van Noorwegen, Zweden, Finland en een stukje Rusland heen. In de Scandinavische landen wonen er bij elkaar zo’n 80.000 Sámi. In Rusland leven er naar schatting nog zo’n 1.500, van wie slechts enkelen nog rendieren houden. Ten tijde van de Sovjet-Unie werden ze gedwongen te leven in een kolchoz, een collectieve boerderij, waar ze afstand moesten doen van hun tradities en levenswijze. Inmiddels wonen de meeste Sámi daar in flats.
Zo straf als in de Sovjet-Unie ging het er in de andere Sapmi-gebieden niet aan toe, maar ook daar was er tot in de jaren zestig in de vorige eeuw sprake van gedwongen assimilatie. Zowel Noors, Zweeds of Fins onderwijs werd afgedwongen, en er werden wetten opgelegd die dit nomadenvolk ‘beschaving’ moesten brengen.
Typerend is hoe Zweden dat aanpakte in de zeventiende eeuw, waarover het volgende verhaal bestaat. Tijdens de Dertigjarige Oorlog (1618 – 1648) boekte het Zweedse leger veel successen, waarna het gerucht de ronde deed dat ze hun winsten te danken hadden aan Samische tovenaars. Hier waren Zweedse vorsten niet blij mee, ook lang na de oorlog niet. De gedachte dat de Zweden niet christelijk waren, maar zich zouden laten helpen door barbaren, zagen ze als een bedreiging van de nationale veiligheid, schrijft Rognald Heiseldal Bergesen, docent Taal en Cultuur aan de Arctic University of Norway, in een bundel over Samische kunst. De machthebbers besloten tot een tegenoffensief en gaven de Zweedse humanist Johannes Schefferus de opdracht meer informatie over de Sámi op papier te zetten. In 1673 verscheen Lapponia, waarin de Sámi als een opvallend christelijk volk naar voren kwamen.
Boeken konden al in die tijd niets uitrichten tegen het heersende beeld: het idee dat Sámi samenspanden met de duivel bleef bestaan. Missionarissen die er vanaf de zeventiende eeuw naartoe reisden, vernietigden de ‘satansplekken’ en -voorwerpen. De verhalen verdwenen; de stem van de Sámi werd gesmoord.
Toen er in de twintigste eeuw weer meer aandacht kwam – ook omdat het gebied waar de Sámi woonden wel erg aantrekkelijk was voor bosbouw – werd er voor het hele Sapmi beleid gemaakt. In alle drie de landen moesten kinderen na de Tweede Wereldoorlog intern naar school waar ze alleen Noors, Zweeds of Fins mochten praten. Het houden van rendieren werd steeds meer aan banden gelegd en met het meten van schedels en het turven van tradities bepaalden wetenschappers wat een Sámi was.
‘’De geschiedenis van de Sámi is er een van verdeeldheid”, vertelt Matti Aikio (43). Zijn videokunstwerk Oikos is een van de opvallendste werken op de Helskini Biennial, (https://helsinkibiennaali.fi/en/) een kunstbiënnale die op een eiland buiten Helsinki wordt gehouden en waarvan hij een van de 29 deelnemende kunstenaars is. We zitten aan een meer dat op de poolcirkel ligt, even buiten de Finse stad Rovaniemi. Terwijl hij uitgebreid vertelt, snijdt hij gedroogd rendiervlees en brood.
Zijn rendieren zou hij die ochtend bezoeken, maar dat ging niet door. Er is een wolf die het gebied onveilig maakt, en zich niet laat zien. Alleen de sporen van dode rendieren geven aan waar hij was. Er wordt jacht gemaakt op de wolf, en dat is ook hoe je de Sámi met hun gebied moet laten omgaan, legt Aikio uit. ‘’Je gebruikt je gebied op een duurzame manier. Je doet dat niet vanuit een ideologie, maar gaat uit van de omstandigheden. Dat betekent dat je een wolf doodschiet als die te dichtbij komt, of een ander dier. Waar het om gaat is dat je niet het hele ecosysteem vernietigt. In de westerse samenleving is die houding tegenovergesteld: daar maak je hele ecosystemen kapot om een bepaalde soort te redden. Met het beschermen van delen van je ecosysteem gooi je het geheel overhoop. Onze zelfbeschikking in dit gebied staat constant onder druk, of het nu gaat om de mijnen, de groene-energievoorzieningen of het toerisme.”
Deze visie is ook terug te zien in Oikos: rendieren worden verdreven door andere elementen: windmolens en grondstofwinning verstoren het gebied – zowel industrieel als groen kolonialisme. ‘’Je moet bedenken,” vertelt Aikio „dat de Sámi een nomadische samenleving vormden. Tot aan de Tweede Wereldoorlog waren er niet echt dorpen.” In de laatste oorlogsjaren is het grootste deel van noord-Finland verwoest tijdens de Laplandoorlog, waarna de Duitsers alles vernietigden vlak voordat ze zich terugtrokken. Met de ‘opbouw’ van het land werd ook besloten dat vanaf 1947 Samische kinderen verplicht naar school moesten, vaak naar een internaat.
Ook de vader van Aikio. ‘’Die school was zo ver weg dat hij onmogelijk bij zijn ouders kon blijven”, legt hij uit. ‘’Hij is door zijn jaren in dat internaat getraumatiseerd: hij moest afstand doen van zijn taal en zijn omgeving. Het ging niet op elke school zo, maar je kan over het algemeen we zeggen dat die internaten niet alleen bij hem, maar bij de hele generatie erna hun sporen hebben nagelaten.”
Aikio’s werk is geëngageerd, net als dat van Sunna. Beiden moeten er echter niets hebben van het leggen van verbanden tussen Samische kunst (zoals overal: sommige kunstenaars zijn goed en anderen zijn dat niet). ‘’Ik vind het verschrikkelijk wanneer de Sámi als een inheems, mystiek, exotisch volk worden neergezet. Er is aan ons niets exotisch of mystieks. De kennis die wij van natuur hebben, heeft iedereen. Alleen is die van ons niet in de loop der tijd zoekgeraakt, maar hebben we die weten te behouden.”
Het gevaar van exotiseren zie je ook in de fascinerende video Doll Cage die Aikio maakte. Daarin zie je een pop in Samische klederdracht in plastic verpakt. Terwijl de pop ronddraait, hoor je geluiden van hoe ze stikt. Soms klinkt er nog wel een Samisch lied doorheen, maar het stikken lijkt het te winnen van het behoud van de eigen cultuur. Het werk geeft uiting aan culturele toe-eigening, duidt Aikio zijn kunstwerk, met enige tegenzin want hij vindt dat het voor zichzelf moet spreken. ‘’Dit is hoe het voelt als je cultuur wordt ingezet voor de toe-eigening in een land, als je voortdurend als exotisch wordt neergezet terwijl je cultuur en leefwijze worden bedreigd of afgepakt, of als je gedwongen wordt te assimileren aan de meerderheid van een land. Onze cultuur stikt en sterft, maar voor de buitenwereld zien we er nog steeds prachtig uit, zoals die pop in plastic.”
Ook Anders Sunna heeft een werk over de mythe die wordt opgehangen aan de cultuur van de Sámi: in een video verandert een Samische vlag in een strijder met een AK47. Het leverde hem veel kritiek op, ook binnen de Samische gemeenschap, omdat hij zo niet met de vlag kon omgaan. Het ging Sunna er vooral om de beeldvorming door te prikken. ‘’Je moet je afvragen waar de vlag voor staat. Die wordt nu voor toerisme gebruikt in plaats van voor de geschiedenis. Als je de vlag koppelt aan de mythe van de goede Sámi die elke toerist welkom heet en het geld aanneemt voor de grondstoffen, dan maak je verzet tegen plannen op den duur onmogelijk. Het opplakken van het stereotype van de vredelievende Sámi maakt het makkelijker om als staat over hen heen te walsen.”
Waarheidscommissie
Van alle Scandinavische landen is Zweden volgens Sunna het ergste geweest in de gedwongen assimilatie van de Sámi: ‘’Ze zijn doortrapter en arroganter dan de rest.” Hij licht toe: ‘’In alle drie de landen is een Samisch parlement ingesteld om de cultuur te waarborgen.’’ Dat lijkt een goed initiatief, maar het ligt volgens Sunna anders. ‘’Ze hebben ook het land nodig. Dus wat zie je gebeuren? De Zweedse overheid geeft veel subsidie voor taal en cultuur en laat het parlement wetgeving regelen die de cultuur behoudt. Maar voor het behoud van de rendieren en het land is er nauwelijks subsidie – terwijl beide onderdeel uitmaken van de cultuur. Tegelijkertijd zijn er zo veel leden, dat er nooit overeenstemming is.”
Naast het Samische parlement stelden de drie landen ook een Waarheids- en Verzoeningscommissie in, om het verleden te onderzoeken en er wellicht ook meer mee in het reine te komen. Noorwegen deed dat in 2019, Finland en Zweden volgden. ‘’Dat die commissie in Zweden alleen Waarheidscommissie heet, is veelzeggend voor de houding van de Zweedse overheid naar de Sámi”, merkt Sunna fijntjes op. Hij verwacht er weinig van.
Ook Aikio heeft zijn bedenkingen bij de commissies. ‘’Waarom is die per land? Die grenzen zijn onderdeel van de kolonisatie van de Sámi, hierdoor is hun gezamenlijke geschiedenis en cultuur doorgesneden. Hoe kan het dat de grenzen zo bepalend zijn geweest? Dat is een vraag die de commissie boven tafel moet krijgen. Nu richt je je op de generatie die nog kan praten, terwijl het kwaad al veel langer geleden is geschied. In de jaren twintig van de vorige eeuw zijn er vele Sámi vermoord in Finland, daar is nooit iemand voor verantwoordelijk gehouden, er zijn zelfs nooit vragen over gesteld. Dat gaat zo’n commissie ook niet doen, want het gaat om de verhalen van de mensen die nu nog leven. Ik ben bang dat de echt belangrijke vragen niet aan bod zullen komen, en dat dit een manier is om de geschiedenis van de Sámi teniet te doen.”
Ook bij het idee dat het goed is als de verhalen die er zijn op z’n minst vast komen te liggen, heeft Aikio zijn twijfels. ‘’Mijn vader heeft ook weinig geloof in de opzet, maar zal wel getuigen, vanuit het idee dat het maar ergens vastgelegd kan zijn.”
De vader van Anders Sunna gaat eveneens, al verwacht ook hij er niet veel van. Op het punt van vertrek uit zijn huis vraagt hij zijn zoon nog één ding te vertalen, om duidelijker uit te leggen wat de situatie is, en hij begint te huilen als hij de zinnen heeft uitgesproken. Anders Sunna vertaalt: ‘’Ons bestaan is genegeerd. Ik leef alsof ik al vijftig jaar autorijd, maar geen rijbewijs krijg. Niet omdat ik niet goed rijd, maar omdat ik niet de moeite waard ben om een document aan te geven, alsof ik niet besta.”
Mkb’er in de spotlight: Aaltje Bos
1) Wanneer ben je met je bedrijf in Finland begonnen en wat doe je precies?
Ik ben zo’n 7 jaar geleden met mijn bedrijf begonnen. Wat ik in eerste instantie wilde doen, was mensen helpen die last hebben van eenzaamheid. Maar dit bleek niet echt een goed businessmodel te zijn. Op een gegeven moment is dat overgegaan op lesgeven en kennis verspreiden onder andere hier aan de universiteit in Oulu maar ook op een hbo-opleiding voor verpleegkundigen. Soms word ik gevraagd om te spreken tijdens evenementen. Daarnaast was ik bezig met een MBA en ik zou afgelopen herfst beginnen met mijn master thesis, waarin ik onderzoek wilde doen naar de visie van leiderschap op eenzaamheid op de werkvloer. Maar ik ben nu met ziekteverlof. Ik heb trouwens eerder een thesis geschreven over eenzaamheid onder immigranten. Ik lees alle literatuur erover en hou alles bij wat erover bekend is.
2) Zou je dit bedrijf of iets soortgelijks ook in Nederland begonnen zijn?
Ik denk het eerlijk gezegd niet. Het is eigenlijk begonnen toen ik me meer dan 12 jaar geleden realiseerde dat ik me best eenzaam voelde. Dat verbaasde mij, want ik ben sociaal en heb genoeg vrienden. Finland is het vierde land waar we wonen, we hebben ons bijvoorbeeld prima gered in Canada en Duitsland. Toen ben ik me gaan verdiepen in het verschil tussen emotionele en sociale eenzaamheid. Sociale eenzaamheid is in principe eenvoudig op te lossen door bijvoorbeeld activiteiten op te zoeken om nieuwe mensen te leren kennen. Maar emotionele eenzaamheid ligt veel dieper, dat komt voort uit je opvoeding en andere ervaringen. Het is een grote zoektocht geweest die eigenlijk nog steeds voortduurt. Ik heb de afgelopen jaren veel kennis vergaard.
3) Wat vind je van het ondernemersklimaat in Finland?
Ik werk voor een gemeentelijk ondernemerskantoor dus ik ben redelijk op de hoogte van hoe dingen gaan in Finland. Ik heb ook zelf plaatselijk een groep opgezet waar we allerlei dingen rond ondernemerschap bespreken. Zoals hoe doe jij dat? Hoe pak je dit aan? Ik heb gemerkt dat als mensen je iets gunnen, ze je ook vaak aanbevelen bij nieuwe klanten.
4) In hoeverre denk je dat je Nederlanderschap helpt of niet helpt bij je activiteiten?
Ten eerste onthouden mensen mijn naam heel gemakkelijk. Daarnaast zijn mijn activiteiten redelijk uniek, dus daar onderscheid ik me in. Ik heb hier een heel groot netwerk, dat heb ik in Nederland nooit eerder gehad. Oulu is groot genoeg, maar ik kom ook op andere plaatsen in Finland. En ik ga jaarlijks naar een congres over eenzaamheid dat in Nederland wordt georganiseerd, waarbij ik een aantal keren op uitnodiging heb gesproken.
5) Wat zijn je plannen voor de toekomst?
Het is, als alles goed gaat met mijn gezondheid de bedoeling om door te gaan met mijn bedrijf en in augustus weer het laatste stukje van mijn studie op te pakken. Ik zou graag CEO’s van bedrijven willen benaderen om te kijken hoe managers eenzaamheid op het werk kunnen aanpakken, of nog beter, eenzaamheid kunnen voorkomen, omdat het de productiviteit op het werk aantast. Tevens hebben we een klein bedrijfspand gekocht wat we momenteel opknappen. Hier hoop ik later workshops over eenzaamheid te organiseren.
Website: www.context-care.com
Nieuws van de ambassade Juli 2023
Graag houden wij je op de hoogte van nieuws en activiteiten van de Nederlandse ambassade in Finland.
World Circular Economy Forum in Helsinki
Eind maart vond in Helsinki het World Circular Economy Forum plaats. Het WCEF is een initiatief van Finland en Sitra, het Finse innovatiefonds. Het forum is een van ’s werelds toonaangevende evenementen op het gebied van circulaire economie.
WCEF brengt leiders uit het bedrijfsleven, de overheid, de academische wereld en het maatschappelijk middenveld samen om mondiale problemen te bespreken en circulaire oplossingen te bedenken voor de uitdagingen waarmee de wereld wordt geconfronteerd. Het biedt een platform om kennis en expertise te delen, netwerken en partnerschappen op te bouwen en de transitie naar een circulaire economie te bevorderen.
Het Nederlands Ministerie van Infrastructuur en Waterstaat is een partner van het WCEF. Samen met het ministerie, Holland Circular Hotspot en de Nederlandse ambassades in Finland en andere Noordse landen werd de Nederlandse deelname aan het forum georganiseerd. Staatssecretaris Vivianne Heijnen was spreker tijdens diverse sessies waaronder de openingssessie en een meer specifieke sessie over ‘circular financing’. Daarnaast had zij diverse bilaterale gesprekken en bezocht zij een bouwplaats van het Finse bouwbedrijf YIT. De Nederlandse delegatie bestond uit zo’n 70 personen. Er werd volop genetwerkt, kennis gedeeld en kennis opgehaald. Een voorzichtige conclusie is dat men vaak wel weet ‘waarom’ een circulaire economie belangrijk is, maar de vraag is nu ‘hoe’ kan het concreet gemaakt worden en hoe kunnen de doelstellingen bereikt gaan worden!
Consulaire pop-upbalie in Tallinn
De Nederlandse ambassade in Tallinn beschikt normaliter niet over een consulaire balie. Voor het aanvragen van Nederlandse paspoorten en identiteitskaarten kan men terecht bij de Nederlandse ambassade in Helsinki. In mei organiseerden we een zogeheten ‘pop-up’ als consulaire balie in Tallinn. Nederlanders woonachtig in Estland kregen zo de mogelijkheid om een nieuw reisdocument aan te vragen en/of hun huidige reisdocument te verlengen in Estland. De consulaire medewerkers van de ambassade in Helsinki namen de ferry en reisden naar ‘de overkant’. De animo was groot en de twee dagen waren dan ook helemaal volgeboekt met afspraken.
Vorig jaar vond de Pop-Up consulaire balie plaats in Rovaniemi in Lapland. Woon je ver weg van Helsinki en heb je ook behoefte aan het aanvragen van een reisdocument bij je in de buurt, stuur ons dan een mailtje. We onderzoeken graag of de animo om naar een bepaalde regio groot genoeg is. En wie weet komen we dan wel bij je in de buurt!
Fiets parkeerplaats
Van oudsher is het ontstaan dat een ambassade parkeerruimte voor de deur heeft, zodat diplomaten hun auto kunnen parkeren. Dit zijn de zogenaamde CD (‘Corps Diplomatique’)-parkeerplaatsen. De stad wijst deze toe en beheert deze. Voor de deur van de ambassade in Helsinki waren 2 CD-parkeerplaatsen. Zo’n 10 jaar geleden ontstond het idee om één van de twee CD-plekken terug te geven aan de stad en deze te gebruiken voor het parkeren van fietsen. Nederland, fietsen, de voordelen voor gezondheid en milieu; je begrijpt het wel! De stad heeft toen een fietsenrek geplaatst waar op de plaats van 1 auto 12 fietsen geparkeerd kunnen worden. In verband met sneeuw en onderhoud in de winter wordt het fietsenrek elk najaar weggehaald en in het voorjaar weer teruggeplaatst. Elk jaar is het weer een feestelijk moment wanneer het fietsenrek weer terug is van weggeweest. Dit jaar was het fietsenrek van een verse lik oranje verf voorzien en nu staan zelfs de logo’s van Nederland en van Helsinki vermeld! #letsgocycling
Innovatieve zorgoplossingen
Naast het bezoek van staatsecretaris Heijnen bracht ook minister Helder een bezoek aan Finland. Conny Helder is minister voor langdurige zorg en sport. Samen met een delegatie reisde zij af naar Stockholm en Helsinki om zo meer te leren over hoe diverse dingen georganiseerd zijn in deze landen. Zij waren met name op zoek naar slimme en passende woonoplossingen en innovatieve en technologische mogelijkheden om het probleem van de vergrijzing en het tekort aan zorgmedewerkers het hoofd te bieden. Nederland en Finland kampen beide met de grote uitdaging van een sterk vergrijzende bevolking. Tijdens het bezoek werd gesproken met diverse experts van Finse ministeries en werden bezoeken gebracht aan zorginstellingen en het ‘virtual care centre’ in Helsinki. Diezelfde week verscheen er ook een uitvoerig artikel in het AD, Algemeen Dagblad, en minister Helder was te gast in het actualiteitenprogramma Nieuwsuur.
Zomer!
En toen was het ineens zomer. Alles groeit en bloeit en het lijkt wel alsof de bomen/struiken elke dag groener worden. Hopelijk heeft iedereen de mogelijkheid om te genieten van de zomerperiode, het weer, het buiten zijn. Wellicht meer tijd en energie voor gezelligheid en het ontmoeten van vrienden en familie. Haal alles eruit wat erin zit want voor je het weet is de zomer weer voorbij! 😊
Wij wensen je een goede zomer!
Een vriendelijke groet van het ambassadeteam.
Blijf op de hoogte
Blijf op de hoogte van nieuws gerelateerd aan Nederland/Finland en volg onze sociale media kanalen. Je leest er onder andere over activiteiten in Finland met een Nederlandse component op het gebied van cultuur, handel & innovatie en publieksdiplomatie.
Facebook: netherlandsembassyhelsinki
Twitter: @NLinFinland
LinkedIn: embassy of the kingdom of the netherlands in finland
Website: https://www.nederlandwereldwijd.nl/finland
Fietsenrek voor de deur van de ambassade
NL-delegatie op WCEF
NL-meetingpoint op WCEF
Consulaire pop-upbalie in Tallinn
Aurora Song
wind
This is a song
Aurora song
The rental bus
Is squeezing us
To the north we go
Through the ice and through the snow
This is a song
Aurora song
This is a song
Aurora song
If you speed up
They'll make you stop
From break to break we drive
Keeping good spirits alive
This is a song
Aurora song
This is a song
Aurora song
Although it's dark
It'll make you spark
Food and coffee are so good
It'll keep you in the mood
This is a song
Aurora song
whistle
This is a song
Aurora song
And if you dance
We dance along
Put your hands up and cheer
If you see a reindeer
This is a song
Aurora song
This is a song
Aurora song
And if you sing
We sing along
If there are no clouds
We will see the northern lights
This is a song
Aurora song
This is a song
Aurora song
The smokey sauna
will keep us strong
Diving in the snow and ice
Makes you scream and feel so nice
This is a song
Aurora song
We squeeze, we drive, we eat
We dance, we sing, we scream (2 times)
This is a song
Aurora song
If you freeze
Smile and say cheese
Now we’ve seen the northern light
And we hold each other tight
This is a song
Aurora song
Now we’ve seen the northern light
And we hold each other tight
This is a song
Aurora song
This is a song
Aurora song
This is a song
Aurora song
This is a song
Aurora song
Samengesteld door Šárka
Tekst door Šárka, Meri, Suzanne, Merijn en Thijmen
Nieuws van de ambassade Maart 2023
Nieuws van de ambassade:
Graag houden wij u op de hoogte van nieuws en activiteiten van de Nederlandse ambassade in Finland.
Verkiezingen Eerste Kamer
In maart konden ook Nederlanders die in het buitenland wonen stemmen voor de Eerste Kamer. Het betrof de verkiezing voor het kiescollege niet-ingezetenen voor de Eerste Kamer waarmee kiezers in het buitenland een indirecte stem krijgen voor de Eerste Kamer. Om te kunnen stemmen, had je je vooraf moeten registreren. Wil je alvast voor een volgende verkiezing registreren, kijk dan hier voor meer informatie voor stemmen vanuit het buitenland: https://www.nederlandwereldwijd.nl/stemmen-buitenland.
Nederlandse deelname aan Lux Helsinki
Lux Helsinki is een jaarlijks lichtfestival in Helsinki dat altijd begin januari plaatsvindt. Dit jaar waren we verheugd om te vernemen dat er ook een Nederlandse installatie te zien was. Het was een installatie van Hypar Collective genaamd 'Piece by piece!' Hypar Collective is een groep van 12 jonge creatievelingen met een passie voor interactief licht. Zij studeren, of hebben gestudeerd, aan de technische universiteit in Eindhoven.
Nieuwe uitgave van het Villa Kleineh-boek, de residentie
We hebben een reprint gemaakt van het originele boek over Villa Kleineh, de residentie van de Nederlandse ambassadeur in Finland. Hierbij delen wij het voorwoord van het boek dat geschreven is door de huidige ambassadeur.
Voorwoord:
Het is twintig jaar geleden dat ambassadeur Jacobus van der Velden het voorwoord schreef bij de eerste editie van dit boek. Hij was de eerste Nederlandse ambassadeur in Finland die, zoals hij het zelf terecht omschreef, het voorrecht had om Villa Kleineh te bewonen en er Finse, Nederlandse en andere gasten te verwelkomen. Dat was kort na de succesvolle renovatie van dit markante, historische pand.
We kunnen vaststellen dat Villa Kleineh als residentie van de Nederlandse ambassadeur in Finland in de afgelopen twintig jaar aan haar doel heeft beantwoord: een ontmoetingsplaats te zijn voor Finnen en Nederlanders op een aansprekende locatie in de stad, in een historische omgeving die een bezoek voor de meeste gasten tot een bijzondere ervaring maakt. Een ervaring waar mensen met plezier aan terugdenken. Villa Kleineh is het decor geweest van talloze ontmoetingen op allerlei verschillende manieren: van recepties en diners tot seminars en presentaties. En elke keer bleek weer hoe graag mensen hier te gast zijn en hoe bijzonder ze deze plek vinden.
Het was voor het team van de Nederlandse ambassade in Helsinki reden genoeg om te besluiten het boek uit 2001 opnieuw te laten drukken, met toevoeging van foto’s van het huidige interieur van het huis. Daarop ziet u onder meer bijzondere wandkunst van de Nederlandse kunstenares Claudy Jongstra, die van de wol van haar eigen schapen in een duurzaam creatief proces prachtige vilt- en weefwerken maakt.
Wij verwachten dat het ook in de komende jaren in een behoefte zal voorzien. Het is een uitgave over het verleden, maar met het oog op de toekomst. Want binnen deze historische muren gaan de gesprekken nu over de thema’s van vandaag en morgen: de ‘groene transitie’ in Finland en Nederland en hoe we elkaar daarbij kunnen helpen, over digitalisering, over waterstof. Maar ook over de toekomst van Europa en hoe we het beste kunnen inspelen op toekomstige uitdagingen op het gebied van vrede en veiligheid. En op al die terreinen werken Finnen en Nederlanders nauw samen in een sfeer van vriendschap en wederzijds begrip. We voelen ons thuis bij elkaar.
Als u na uw bezoek benieuwd bent naar de historische achtergrond van het monument waar u net geweest bent, dan wens ik u met deze nieuwe oude uitgave veel leesplezier. Geniet van een korte tijdreis dicht bij het hart van het moderne Helsinki!
Govert Jan Bijl de Vroe
Ambassadeur van het Koninkrijk der Nederlanden in Finland
De komende periode …
De komende maanden staan er veel inkomende bezoeken op de planning van de ambassade. Dit varieert van kleinere delegaties die Finland bezoeken in het kader van specifieke onderwerpen, zoals bijvoorbeeld veiligheid, EU, NATO-lidmaatschap, cyberbeveiliging en de energietransitie tot grotere delegaties die geleid worden door een minister of staatssecretaris. Vaak is de ambassade betrokken bij de inhoudelijke voorbereiding, de planning en de logistiek.
Van winter naar voorjaar?
Vooralsnog is het nog volop winter met frisse temperaturen en een wit landschap. Toch staat ook het voorjaar alweer voor de deur. Wat zou het fijn zijn weer wat kleur en bloemen in de tuin! 😊 Tot die tijd: geniet van het winterse weer en droom alvast over de aanstaande lente/zomerperiode.
Blijf op de hoogte
Blijf op de hoogte van nieuws gerelateerd aan Nederland/Finland en volg onze Facebookpagina en/of Twitter. U leest er onder andere over activiteiten in Finland met een Nederlandse component op het gebied van cultuur, handel & innovatie en publieksdiplomatie.
Facebook: netherlandsembassyhelsinki
Twitter: @NLinFinland
Website: https://www.nederlandwereldwijd.nl/finland
Nieuwe uitgave van Villa Kleineh Boek
Verkiezing
Mkb’er in de spotlight: Sirpa Vänttinen-van Rij en Sanja van Rij
Mkb’er in de spotlight: Sirpa Vänttinen-van Rij en Sanja van Rij
-
Wanneer zijn jullie met het bedrijf in Finland begonnen en wat doe jullie precies?
We zijn in 2020 begonnen maar eerst deden we het ernaast, dus vooral in het weekend. Uiteindelijk kregen we steeds meer aanvragen voor interieurdesign en het ontwerpen van tuinen en zijn we in maart 2022 helemaal fulltime doorgegaan, dus precies een jaar nu. We hebben ook net een webshop opgezet voor zijden bloemen. Ons werkgebied is de hoofdstedelijke regio, maar alleen online design is ook mogelijk.
-
Zou je dit bedrijf of iets soortgelijks ook in Nederland begonnen zijn?
Sanja: Dit is iets wat eigenlijk altijd een familiedroom is geweest, om met tuinen en interieur bezig te zijn. Sirpa: De Nederlandse kant van de familie houdt zich bezig met projecten ontwikkelen en toen we in Nederland woonden, heb ik bij een projectontwikkelaar gewerkt. We wonen inmiddels meer dan 30 jaar in Finland en onze eigen huizen en tuinen hebben we zelf opgeknapt en aan de huidige trends aangepast. Sirpa: We kopen meubels uit Nederland en Scandinavië, die combinatie willen we graag mixen, dus dat verzorgen we ook. Daar houd ik me voornamelijk mee bezig en Sanja doet vooral design.
-
Wat vinden jullie van het ondernemersklimaat in Finland?
Sanja: We doen grotendeels zaken vanuit Finland met Scandinavische en Nederlandse ondernemers, maar we hebben hier bijvoorbeeld gebruikgemaakt van de starttiraha (beginkapitaal vanuit de Finse overheid, red.), dat vind ik heel goed en heeft ons echt geholpen. De plaatselijke ondernemersvereniging deelt ook veel kennis en dat heeft ons ook goed gedaan. Sirpa: Ik heb ook een ondernemersopleiding (Yrittäjän ammattitutkinto) van een jaar in Careeria gevolgd en daar heb ik enorm veel van geleerd. Als je ondernemer bent, kun je dat gratis doen. Het is helemaal online als je wilt, maar je kunt het min of meer zelf indelen. Daarnaast heb je ook nog Uusyrityskeskus (https://uusyrityskeskus.fi/en), wat een organisatie is die ondernemers (gratis) advies verleent.
-
In hoeverre denken jullie dat jullie kennis van de Nederlandse cultuur geholpen heeft bij jullie activiteiten?
Sirpa: We hebben vaak gezegd dat het zonder de Nederlandse achtergrond veel moeilijker zou zijn. We gaan regelmatig naar Nederland, huren dan een auto en gaan overal naartoe. Dat gaat allemaal veel makkelijker omdat je de Nederlandse cultuur kent. Sanja: Mensen vinden het vaak ook heel leuk als een klein bedrijf uit Finland contact met hen opneemt. Wij kunnen bovendien hier ook iets speciaals bieden, omdat onze tuinen en interieurs anders zijn dan wat ze hier normaal hebben. Sirpa: We proberen het gezellige van de Nederlandse interieurs te mengen met Scandinavische invloeden.
-
Wat zijn jullie plannen voor de toekomst?
Sanja: We willen gewoon zo doorgaan en groter worden. De zijden bloemen zijn nu iets nieuws en dat werkt bijvoorbeeld goed voor mensen die veel weg zijn. We zien soms nieuwe dingen en ontwikkelen ons continu. Sirpa: We zien soms gaten in de markt en daar spelen we dan op in. We willen ons ook toeleggen op een circulaire economie en staan de hele tijd open voor nieuwe ideeën, wat natuurlijk wel bij onze strategie moet passen. Sanja: Op dit moment doen we het met de familie, maar op termijn zullen we medewerkers aan moeten nemen. Sirpa: Zoals het nu gaat, groeien we heel snel. En we willen ons meer richten op bedrijven dus B2B.
Website: www.rivin.fi
Contact: info@rivin.fi