In het weekend van 7 t/m 9 augustus jl. werd er nieuw hoofdstuk toegevoegd aan de lange traditie van het jaarlijkse zomerkamp in de Nederlandse vereniging. Voor mij en mijn zoon Christian de eerste keer dat we meededen. Normaal gesproken werd onze behoefte voor een zomerkamp vervuld door het zomerkamp van de Nederlandse school. Helaas om de bekendste reden van 2020 kon dat dit jaar geen doorgang vinden.
De locatie was dit jaar erg bijzonder: een eigen eiland gelegen in de schitterende archipel van Turku. We waren te gast op het eiland Björkholm dat gerund wordt door de Nederlandse Matthijs en zijn Finse vriendin Johanna.
Vroeg in de morgen vertrokken we vanuit Espoo westwaarts voor de ruim 2 uur durende reis. Het was belangrijk om op tijd te zijn want we hadden een reservering voor de ferry. Ondanks dat het programma pas ’s avonds van start zou gaan wilde wij deze dag benutten om meer te kunnen zien van dit voor ons onontdekte stukje Finland. Veel positieve verhalen over gehoord en gelezen en door veel Finnen toch beschouwd als het mooiste kustgebied van het land.
Door het schitterende weer werd gedurende de 15 minuten durende ferrytrip de archipel op zijn mooist aan ons gepresenteerd. Het groene heldere water met de steile rotswanden uit het water stekend afgewisseld met de bekende houten huisjes verscholen tussen de bomen. Ondanks dat de elementen hetzelfde waren vergeleken met onze ‘huis’-archipel (Espoonlahti – Suvisaaristo) was het toch duidelijk een eigen gebied. Wellicht de rotspartijen en stenen bodem waardoor het water ook helderder lijkt? Of was het toch de invloed van het mooie weer waardoor je alles van de zonnige kant bekeek?
Bij het aanleggen van de ferry aan de kleine kade stond Matthijs en voorzitter Guido ons al op te wachten. Naast de kade lag een klein baaitje met een mini-strandje in de schaduw en een aanlegsteiger. Het water zag er uitnodigend voor een verkoelende duik. Ondanks deze lokroep installeerden we ons eerst in onze eigen riante mökki met zeezicht. Hierna gingen we op verkenning uit om aan de andere kant van het eiland een stop te maken bij Guido en Anniek. Hun mökki was mooi gelegen met op korte afstand een eigen baaitje met eigen zwemsteiger waar het lekker zwemmen was. Een relaxte start van een relaxed weekend.
Rond half acht ging het weekend officieel van start door organisator Rein met een uitdagend spelletje met als doel elkaar beter te leren kennen. Gezien het hoge aantal deelnemers van dit jaar (45 personen) een behoorlijke uitdaging. Een soort overtreffende trap van omroep MAX geheugentrainer. Al met al een leuke start van het weekend.
Zaterdagochtend was er een uitdagende speurtocht. Groepjes kinderen en volwassenen zwierven over het hele eiland over de wandelpaden en langs bijzondere plekken. Er was zelfs een heuse kapel gelegen op een hoog punt waar binnen voor corona tijd makkelijk 50 mensen konden zitten en genieten van het uitzicht over het water. Ook werd er kennis gemaakt met de veestapel. Kippen, paarden en schapen ieder met een eigen naam liepen er vrij rond, waarbij de schapen zich regelmatig koest hielden onder de kiosk.
Voor de lunch was het ook tijd de jarige in ons midden te feliciteren. Jarno had een mooie leeftijd bereikt, hetgeen natuurlijk niet overgeslagen kon worden.
Na een Nederlandse lunch, waar boterhammen met hagelslag en/of pindakaas een belangrijk onderdeel van het menu waren, vermaakten de kinderen en volwassenen zich prima bij de zwemsteiger. Naast de bommetjes en salto’s waren er sportievelingen die de kustlijn al zwemmend verkenden. Norbert had voor een serieuze verkenning zelfs zijn eigen kajak meegenomen. Uiteindelijk was het tijd voor het meest uitdagende onderdeel van het programma: leren zeilen voor de kinderen.
Op de minibaai stond een heuse simulator van een Optimist (voor de niet-zeilers onder ons dit is een modelletje notendop met zeil waarin vele Olympische zeilers hun eerste schreden in deze sport hebben gezet). Onder de gepassioneerde leiding van Matthijs en Johanna werden na de peddelwedstijd de basisbeginselen aan de kinderen uitgelegd. Klap op de vuurpijl was dat deze nieuwe kennis direct in de praktijk gebracht kon worden. Verdeeld over twee vissersbootjes met daarachter een Optimist namen de kinderen plaats. Eén voor één mochten ze zelf de zeilboot besturen in de flanken ondersteunt door de enthousiaste aanwijzingen van de instructeur. De gezellige dag werd in stijl afgesloten met een barbecue en sauna.
Zoals altijd vliegt de tijd voorbij als je het naar je zin hebt en was voor de meeste de laatste dag alweer aangebroken. Op zondagochtend was baancommissaris Matthijs onverbiddelijk: het boerengolf kon onder deze omstandigheden niet doorgaan. Na een grondige inspectie van het veld was het oordeel dat het niet voldeed aan de minimale normen van de internationale federatie. De lichte teleurstelling die zich bij sommige dreigde meester te maken werd de kop ingedrukt door sentimentele jeugdherinneringen uit een vorig millennium, toen het alternatief werd voorgesteld – het good-old stoepranden.
Een populair naoorlogs Nederlands tijdverdrijf in de toen nog autoloze straten, waarbij aan beide kanten van de straat een speler staat opgesteld om een bal zodanig op de rand van de stoeprand te mikken dat deze bal terugkomt zonder het asfalt te raken. Bij het goed mikken en opvangen van de bal werd het aantal verkregen punten van verdubbeld van 1 naar 2. Diegene die niet meer helemaal op de hoogte waren van de ‘ins’ en ‘outs’ van deze toch enigszins onderschatte Nederlands volksport kregen een snelle introductiecursus. Maar hoe vertaal je dit in een Fins werkwoord? ‘hillitällä’? – minä olen hillitällyt hyvin? – Hillitällään! Ook kon er in de brandende zon buiten gedamd worden en aldus gebeurde.
De officiële afsluiting was een onvervalste Kahoot-quiz onder de kordate en ervaren leiding van multitasker Matthijs. Gezien de duidelijke communicatie vooraf omtrent mogelijkheden voor protest aantekenen (geen) was het duidelijk dat deze quizmaster zijn Nederlandse pappenheimers goed kende. Na elke vraag was er een update van de stand. Al snel werd duidelijk werd dat de strijd ging tussen de echtelijke partners Suzanne en Sander waarbij aan het einde de dame definitief weg demarreerde en man en peloton op een onoverbrugbare afstand zette. Hiermee werd het laatste onderdeel onder luid applaus en gejoel afgesloten.
We kijken terug op een relaxed weekend waarbij het voor ieder wat wils was en het spreekwoordelijke ‘alles mag, niets moet’ van toepassing was. Persoonlijk vond ik het fijn dat er de mogelijkheid was om een mökki te huren. Dit jaar werden we ruim beloond door de weergoden maar uiteindelijk valt of staat het met een goede voorbereiding en organisatie. Namens de 45 deelnemers wil ik Rein, Matthijs en Johanna hartelijk bedanken voor het leuke afwisselende weekend op het eiland.
Mocht je als lezer nog een idyllische en coronaproof bestemming zoeken voor een leuke Finse vakantie (mökki + sauna + zwemmen) of voor je feest een eiland willen afhuren waar groepsactiviteiten kunnen worden georganiseerd in afwisseling met privacy voor de gasten dan is Björkholm een uitstekende optie waar jong en oud zich uitstekend kunnen vermaken. Voor meer informatie: www.visitbjorkholm.com/fi/ en info@visitbjorkholm.com.
Ronald Kneppers
Espoo, 18-8-2020
