Noorderlicht maart 2019

Als de wind uit het zuiden waait, kun je in Merentuoma de zee ruiken – precies zoals je je het zou wensen in een zaak gespecialiseerd in maritiem antiek en andere spullen die aan de scheepvaart zijn verwant. Merentuoma is sinds april 2018 gevestigd op de hoek van de Pietarinkatu en de Neitsytpolku in Ullanlinna (Helsinki), op twee huizenblokken van de zee.

Het is alweer enige tijd geleden dat er iets is georganiseerd in Turku, maar op 9 februari kwamen er na lange tijd een twaalftal Nederlanders (inclusief kinderen) bijeen in het saunadorp van Caribia in Turku dat speciaal voor de Nederlandse Vereniging was gereserveerd. Vooral de rooksauna werd druk bezocht en er werd gezellig met elkaar gepraat om vervolgens buiten de sauna af te koelen met een lekker drankje. Voor de kinderen (en natuurlijk ook voor de volwassenen) was er ook het zwembad met een paar snelle glijbanen.

Dit verzoek is geen verzoek om te hard te gaan rijden, maar het heeft er wel mee te maken. In Nederland schijnen er mensen te zijn, die van mening zijn, dat het Finse systeem van verkeersboetes uitschrijven ook in Nederland geïntroduceerd zou moeten worden. Dit bracht ons op een idee.

In Oulu vierden we het begin van het nieuwe jaar bij Aline, onze kersverse contactpersoon voor Oulu en omstreken, en Jaco in Jääli.

Buiten, bij een knapperend vuur, genoten we van heerlijke zelfgemaakte oliebollen, appelflappen en Sallandse kniepertjes oftewel ijzerkoeken of nieuwjaarsrolletjes, onder het genot van dampende glögi. We bewonderden de inmiddels wereldberoemde cockpit van Boris in de achtertuin, compleet met KLM-veiligheidsriemen, -stuurknuppel en vele vele andere knopjes, waarover Boris ons uitgebreid uitleg gaf. Zijn dappere zusje liet de andere Nederlandse en Finse kinderen zien hoe je met een skateplank de berg af kunt zoeven, zonder daarbij te vallen.

In het weekend van 22 tot en met 24 februari vond weer het jaarlijkse schaatsevenement in Kuopio plaats, wat zich overigens niet alleen beperkt tot schaatsen maar ook mountainbiken op vrijdag. Er waren weer een flink aantal Nederlanders aanwezig, met altijd een vaste groep waar ik inmiddels ook deel van uitmaak, en altijd wat nieuwe gezichten die komen aanwaaien. Ik moest het even nakijken in mijn e-mailgeschiedenis, maar dit was voor mij de 4e keer. Hoe beter je elkaar leert kennen, hoe meer je hoort over hun (schaats)geschiedenis, en eerlijk gezegd kom ik ook daar voor, want dat schaatsen is hartstikke leuk, maar is voor velen vooral ook bijzaak. Zo komt Bert van der Stoep, inmiddels de zestig jaar gepasseerd, er al zo’n dertig jaar. En gewoon elk jaar even een 200 km rijden, al valt dat de laatste jaren niet mee, maar niet alleen voor hem. Ook dit jaar was niet alleen de afstand een uitdaging, maar de omstandigheden waren van dien aard, dat fatsoenlijk schaatsen eigenlijk niet meer mogelijk was.

”Heb je al gehoord van de zilveren vloot …?”
Jaja, in 1952 hebben de Nederlandse sportmannen en sportvrouwen bij de olympische winterspelen in Oslo in februari en bij de zomerspelen in Helsinki in juli en augustus alles bij elkaar wel acht zilveren medailles gewonnen. Is dat echter veel, als andere landen zoals Rusland, Amerika, Duitsland, Noorwegen, Zweden en zelfs Finland stukken meer punten en medailles verdiend hebben met hun prestaties? Prins Bernhard zei op 4 augustus na terugkeer op vliegveld Soesterberg in Nederland: ”Uit alles is gebleken, dat in Nederland op de scholen van begin af aan veel te weinig aan sport wordt gedaan.”  Jong geleerd, is oud gedaan, dat steekt achter deze opmerking. En dat was toen in Nederland volgens de prins niet zo.