Mosseldag 1 september 2019
Het begon in mei met zeven vrijwilligers: Sabine, Kasper, Joyce, Geert, Sanne, Anniek en Guido (van wie 5 van buiten het bestuur) die zich opwierpen om op zondag 1 september een mosseldag te gaan organiseren met en voor de vereniging. Na een enquête via de mail bleek er genoeg animo te zijn voor een mosseldag en konden de voorbereidingen beginnen: mosselen, frieten, saus en een lekker drankje voor 50 personen. Na de definitieve aankondiging in augustus stonden er binnen anderhalve week 50 namen op de lijst en daarna ook nog een aantal op de wachtlijst. Likkebaardend keken we uit naar september. Even werd het nog spannend, toen de visboer op vrijdag liet weten niet zeker te weten wanneer die mosselen zouden komen. Uiteindelijk werden ze op zaterdagmiddag om 16 uur geleverd en was de mosseldag een feit.
Op een zonovergoten eerste zondag van september komen mosselliefhebbers met harde, zachte en Finse ‘G’ van heinde en ver (een enkeling kwam rechtstreeks vanuit Istanboel overgevlogen!) naar Poliisien kesäkoti op Lauttasaari. Elke gast krijgt een welkomstdrankje en een lot, dat bepaalt wie wanneer kan gaan eten.
Nadat Guido, die als enige het bestuur vertegenwoordigde, iedereen heeft welkom geheten, krijgen we een opdracht. Deze bestaat uit drie vragen, waar we gedurende de middag het antwoord op moeten vinden. 1) Welke drank is gebruikt voor de bereiding van de mosselen? 2) Wat zijn de namen van de mensen van de organisatie? 3) Wat is de afkomst van deze mensen?
Dan is het tijd voor de eerste groep om aan tafel te gaan. Op elk lot staan twee codes met telkens twee cijfers. Met 14/31 ben ik met de kinderen aan de beurt in de eerste en de derde ronde. Het tweede cijfer van de code wijst telkens op het tafelnummer. Wie niet aan de beurt is, kan met een drankje op het terras genieten van het mooie weer en het uitzicht op de glinsterende baai of een pijltje gooien.
De aanwezige kinderen genieten van de klim- en klauterfaciliteiten en enkele jongens ontdekken zelfs een heuse ‘geheime tunnel’ in de struiken. Wat kun je ook anders verwachten van een ‘Poliisien’ kesäkoti?
In de eetzaal staan vier tafels mooi versierd met Zeeuwse mosselpotten en Nederlandse vlaggen op ons te wachten. In de keuken werkt het vrijwilligersteam zich uit de naad om de carrousel van mosselen en frieten op tijd op de tafels te krijgen. Zelfs de mosselgroenten zijn zelf gesneden!
De Deense mosseltjes vallen wat kleiner uit dan de Zeeuwse jumbo’s, maar ze smaakten heerlijk. De dipsaus op basis van kermaviili geeft een romige Finse toets aan de mosselen. Wie traditioneler wil eten, kan zich bedienen van Hollandse mosselsaus.
Sommige van de aanwezige kinderen vinden de schelpdieren op hun bord wat spannend, maar de ruime porties friet met ketchup worden erg gewaardeerd. Aan het einde van elke ronde ruimt iedereen zijn eigen tafel af en wordt alles snel klaargezet voor de volgende groep. Zo draait de carrousel de hele middag door en na 4 rondes tafelen en smullen is het tijd voor koffie met een stroopwafel.
Uw reporter ter plaatse peilde aan het einde van de middag naar reacties van de aanwezigen. Hier volgen er enkele: “Ik kom uit Zuid-Limburg en dit is echt zoals thuis”, “Lekker!”, “Todella hyvää!”, “Dit is helemaal zoals ik het ken van thuis”, “Ja, lekker, gewoon lekker”.
De eerste mosseldag was dus zeker een succes en ons gezin kijkt alvast uit naar volgend jaar.
tekst: Evelien Boven
foto’s: Arie Oudman
Uitje naar EK-kwalificatiewedstrijd Estland-Nederland
Maandag 9 september om 21.45 stond de uitwedstrijd voor Nederland tegen Estland op het programma. Na de eclatante en toch verrassende overwinning in Hamburg op Duitsland de vrijdag ervoor, was het belangrijk om dit potje ook te winnen. Via Facebook had de groep ‘Dutch and lost in Finland’ (DaliF) een evenement georganiseerd en er ging een flinke groep heen. Zij kwamen een paar uur voor de wedstrijd aan. Omdat ik de reis combineerde met het kijken naar een voetbaltoernooi bij HJK in Helsinki van mijn jongste zoon, namen wij (mijn middelste zoon Jim en ik) zondag al de boot naar Tallinn in plaats van maandag eind van de middag. Het was heerlijk weer toen we de boot afstapten, en dat zou het afgezien van wat regenbuien tussendoor ook blijven.
De vorige keer ging ik wel mee met DaliF, deze wedstrijd in 2013 eindigde toen in 2-2 (met een penalty van Van Persie in de laatste minuut), maar Nederland kwalificeerde zich toen moeiteloos. Als ze dat nu weer willen doen, na twee toernooien gemist te hebben, dan was zoals gezegd een overwinning broodnodig. Na wat rondslenteren in de stad op maandagochtend besloten we de rode hop-on-hop-off-bus te nemen, in de hoop wat meer dan de oude stad, die overigens prachtig maar klein is, te zien. Dit viel eerlijk gezegd een beetje tegen, aangezien er buiten het centrum simpelweg weinig andere bezienswaardigheden zijn. Dat was dus wachten op de wedstrijd ’s avonds, en lekker eten en drinken, en nog wat meer rondwandelen. Ondertussen hadden we er een sport van gemaakt om Nederlanders te spotten. In het oranje was natuurlijk een eitje, maar ook zonder voetbalkleren hadden we het best vaak bij het rechte eind. Hoe kan dat toch? Nou, vaak de lengte natuurlijk, en soms zijn ze … eeh we misschien wat luidruchtiger.
We hadden na aankomst een goed restaurant gevonden in een tussenstraatje vanaf ons hotel naar het centrale plein, wat uit de drukte, waar de gerechten simpel maar goed waren, en de prijzen redelijk schappelijk. We besloten al vroeg richting stadion te vertrekken. Op zoek naar de tram zag ik drie Nederlanders, twee heren en een dame, een taxi aanhouden. Ik zei dat het heel eenvoudig moest zijn met de tram, dus gingen we met zijn vijven op zoek naar de opstapplaats. Het bleek dat we hier niet zomaar met wat Holland-supporters te maken hadden. Sinds de zeventiger jaren hadden de heren geen groot toernooi, oefenwedstrijd of WK- en EK-kwalificatiewedstrijd gemist. Als je de volgende keer bij een wedstrijd van het Nederlandse Elftal een spandoek met ‘Stadskanaal’ ziet hangen, dan weet je dat ze er weer zijn. Enfin, je zou denken dat zulke ‘oude rotten in het vak’ inmiddels heel relaxed naar de wedstrijd toeleven. Maar niets was minder waar, de spanning zat er al flink op en ze moesten zo vroeg mogelijk bij het stadion zijn. We moesten zelfs wachten tot de poorten opengingen – de drie gingen na enig voordringen als eerste naar binnen.
Er stond even later een rockband te spelen. En Nike had voor het stadion een voetbalchallenge georganiseerd, waarbij je drie onderdelen succesvol moest afwerken om drie polsbandjes te verzamelen. Hooghouden met meerdere pogingen tot je de honderd had bereikt, voetgolf met één hole en voetbaldarten op een heel groot pluizig dartbord. Uiteindelijk kreeg iedereen drie bandjes. Naderhand moest je je naam en telefoonnummer invullen op een briefje en dan maar hopen dat je tijdens de wedstrijd hoorde of je gewonnen had. Helaas, wij niet. Het stadion begon al aardig vol te lopen en we hadden goede plekken aan de zijkant van het strafschopgebied op de derde rij. Ik kijk de laatste tijd vooral jeugdwedstrijden en het viel me op hoe groot de spelers waren toen ze het veld opkwamen voor de warming-up. Laten we eerlijk zijn, vooral Van Dijk is een dijk van een vent. Maar het kon ook aan de diepte van het veld liggen en het feit dat we zo dicht op het veld zaten. Het werd al snel duidelijk dat Estland een muur optrok voor het doel. Ze hadden nog geen schamel puntje behaald en waren duidelijk bang voor het ‘grote’ Nederland. Het was daarom lastig doorkomen voor de mannen van Koeman en toen na iets meer dan een kwartier dan toch de eerste goal viel, was dat voor alles wat Nederlands was een aardige opluchting, in ieder geval bij ons. De wedstrijd vertoonde daarna continu hetzelfde spelbeeld, waarbij Nederland uiteindelijk toch nog drie keer een gaatje wist te vinden en de wedstrijd daarom in 0-4 eindigde.
Het liep bijna tegen twaalf uur en we besloten snel een taxi naar huis te nemen. De volgende dag zag ik op de boot terug foto’s op Facebook staan van Ilona Jääskeläinen, medewerkster van de ambassade, met haar zoontje die een selfie met Van Dijk had gemaakt. En hij had het shirt van De Ligt gekregen. Hoe fantastisch is dat? Jammer dat we niet ook hebben staan wachten, maar we dachten dat het veel te lang zou duren voordat ze naar buiten zouden komen. We hadden een mooie reis gehad, met leuk voetbal, alle hedendaagse Nederlandse voetbalsterren gezien, dus wat wil je nog meer. Maar volgende keer toch nog maar even blijven rondhangen …
Michel
Verla, de voorjaarsexcursie van de vereniging
Meestal zijn de evenementen van de vereniging een gebeuren van eten, drinken en elkaar ontmoeten met ieder zijn eigen verhaal. 
Ik geloof ook dat dit een van de belangrijkste functies van de vereniging is. Echter dit keer denken we iets te organiseren om wat van de rijke Finse geschiedenis te ontdekken, en van de mooie natuur te genieten. De keuze valt op de omgeving van Kouvola om ook de weinige leden in die regio iets te kunnen bieden. De ontmoetingsplaats voor de excursie is in Kymen Paviljonki, gelegen langs de Kymijoki, en vlak bij de kruising van de weg van Lahti naar Kouvola en de weg van Porvoo naar Lappeenranta. Het is zaterdag (25 mei) en de afspraak is 11 uur. Het blijkt echter toch te vroeg te zijn, want rond 11.30 uur was het gezelschap compleet. Het aantal aanmeldingen is beperkt, doordat er andere activiteiten in Helsinki-regio worden georganiseerd, en een paar afzeggingen. Na een kop koffie met wat daarbij maken wij een korte wandeling naar de rivier Kymijoki, die zich ter plaatse diep insnijdt door de vermaarde Salpausselkä, een eindmorenewal uit de ijstijd. Dat betekent een afdaling via een lange houten trap naar beneden. Lang kunnen we niet blijven want het gaat regenen. De weergoden werken ons deze dag tegen.
Met twee auto’s rijden we richting Verla. We zijn met ons zessen, dus tijd genoeg om met elkaar te praten. Ondanks dat we verlaat zijn begonnen, hebben we genoeg tijd om door het vers groen getooide landschap via een bochtige weg naar Verla te rijden. Verla is een oud gehucht gebouwd rond de fabrieksmuseum die we willen gaan bezoeken. 
Op een kaart van 1877 wordt het gehucht al genoemd, maar op de kaart van 1855 staan alleen wat eenvoudige boerderijen. Het lijkt erop dat dorpje ontstaan is door de fabriek. Dat de locatie echter al vroeger bewoond was, blijkt uit de ongeveer 7000 jaar oude rotsschilderijen. Helaas van dichtbij bekijken is geen sprake en op een plakkaat kunnen we ontdekken wat we zouden moeten kunnen zien. Fantasie is wel nodig.
Waarom naar Verla? Daar staat de eerste fabrieksmuseum. Het is niet zomaar een museum; het is een belangrijke museum bekroond met de status Unesco-erfgoed. In de fabriek werd tot 1964 van hout pulp gemaakt en van dat pulp werden kartonnen platen gemaakt, welke in Rusland en in Europa, en later over de hele wereld werden afgezet. De platen werden voor allerlei doeleinden gebruikt, zoals de schoolplaten die wij van heel vroeger kennen, verpakkingsmateriaal en zo zijn er meerdere producten. Langzaam, al pratend lopen we naar de kaartverkoop. 
De rondleiding om 2 uur begint in Verla. Gelukkig zijn we net op tijd binnen, want het gaat weer regenen. 
Een jonge gids vertelt in het Engels het verhaal van het werken in de fabriek. Hoe het hout aangevoerd werd, hoe het wordt geschild en vermalen en waar de pulp naar toe gaat. Het gebeurt allemaal mechanisch. De veiligheidsvoorschriften die we nu kennen waren er niet. Of te wel goed opletten, anders ben je zo je vingers kwijt bij het verwerken van het hout. De machines werkten allemaal op waterkracht. We doorlopen het hele productie proces. Trappen op, trappen af. Aan het einde zien we een film hoe het werk en het leven in Verla was. En dan weer naar buiten. Tijd voor een consumptie en de winkeltjes bezoeken. Druk is het niet. Vermoedelijk door het regenachtig weer, waardoor we nergens in de rij hoeven te staan. Om 4 uur gaat het winkeltje met de kaartverkoop dicht, waar ook boeken en andere snuisterijen met betrekking op de fabriek te koop zijn. Peter wil nog graag wat ansichtkaarten kopen maar het is al 2 minuten over 4. Nederlanders hebben daar wel een oplossing voor: op de deur te rammelen. En, jawel de winkel ging nog even voor Peter open.
Niet alleen de techniek is interessant, maar ook de architectuur. Zoals de directeurswoning, een prachtige villa. Een heel interessant bezoek. En dan weer terug richting Kouvola. Het begint even spannend te worden. De benzinetank is bijna leeg, en een benzinepomp in de buurt is er niet. Wordt het nog lopen? Gelukkig loopt het nog goed af en kunnen we verfrist door de regen weer naar huis met een ervaring rijker.
Arie Oudman
Zomerkamp, 2 t/m 4 augustus 2019
Spelletjes, speurtocht, sauna en show in Sysmä
Vrijdagmiddag 2 augustus. De afgelopen anderhalve week had de kofferinhoud van drie vrolijk gekleurde kleine koffers en twee grote koffers haar weg door het huis net weer gevonden, via de wasmachine voornamelijk. Op dit moment staan er alweer twee koffers klaar bij de voordeur, met alles wat je nodig hebt als gezin van vijf voor een weekendje Nederlands kamp. Onze eerste activiteit met de Nederlandse vereniging, een jaar nadat Finland ons nieuwe thuisland is geworden.
We verlaten om 16:00 uur ons zogenaamde hoofdstedelijk gebied. Twee uur later en een luisterboek verder belanden we in het koffiehuis van de camping in Sysmä om de sleutel op te halen voor ons houten hutje van 15m2 met twee stapelbedden en een sofa. Dit is ons verblijf voor de komende twee nachtjes. De camping ligt heerlijk aan het water, Majutvesi, en aan die waterkant zien we de tent met beloofde oranje t-shirt als herkenningsteken al staan. Andere Nederlandse gezinnen zijn ook al aangekomen en hebben zich verzameld, leuk!
Nadat onze spullen in onze tijdelijke mökki zijn gezet en de voorgesmeerde broodjes zijn gegeten, zoeken we de picknickbanken bij de gezamenlijke campingkeuken op. Daar kunnen we de eerste Nederlanders of NederFinnen de handen schudden. Omdat ik altijd beter ben in gezichten dan in namen, zijn de kennismakingsspelletjes die Joanneke vanuit de NViF in Jyväskylä verzorgd heeft, heel welkom. Als je grabbelt in een zak M&M’s, wordt aan de hand van één getrokken M&M kleur bepaald wat voor vraag je over jezelf moet beantwoorden. De kleinste van de groep, die nog niet zoveel te kletsen heeft, weet wel raad met de hele zak M&M’s en pakt er niet één, maar graait natuurlijk een lekker handje vol uit de zak om in één keer in zijn mond te stoppen. Aangenaam kennismaken, dat willen we stiekem allemaal wel! In de loop van het volgende spel, de namenbingo, komen we er onder andere achter wie graag op klompen loopt, wie goed piano kan spelen, wiens naam met een ‘h’ erin is, wie van nasi houdt, wie kan zeilen, wie broers en zussen heeft en wie er les geeft. Ik geloof niet dat ik iemand ‘Bingo’ heb horen roepen, het was een mooie uitdaging om de hokjes voor 21 kinderen en hun ouders in te vullen, maar er ontstaan leuke gesprekken en het kamp is zo gezellig en speels begonnen.
Na een mooi weekje met zomers weer van rond de 30 graden is het dit weekend in de omgeving van Sysmä een stukje koeler en winderiger met rond de 12 graden. ’s Avonds kruipen we dan ook diep onder onze dekens en ik ben blij met een extra slaapzak aan het voeteneind. Op zaterdagochtend eten we onze boterhammen met kaas, jam en pindakaas, lekker warm in de campingkeuken. Dit is onze eerste ervaring met een Finse camping, geweldig om te zien dat er zoveel keukenspullen in de keuken aanwezig zijn en dat je binnen je eigen eten kan maken en verorberen. Geen overbodige luxe wanneer het zo frisjes is buiten.
Zaterdagochtend na ieders ontbijt verzamelen we achter een schuurtje met barbecueplekken voor een spelletje Levend Ganzenbord. Met in mijn team drie volwassenen en twee kinderen proberen we op een plastic zak te staan en deze om te draaien, terwijl we erop blijven staan. Ook leggen we op het dekzeil van een boot op de kant in grassprietjes het woord ‘grassprietjes’. Bedankt voor de uitdagingen, wind! We maken een papieren hoedje en zingen ‘1, 2, 3, 4, hoedje van papier’, terwijl dit hoedje natuurlijk gedragen wordt door een van onze teamkinderen. We blazen bellen en bewijzen aan Joanneke op een foto dat we er zes tegelijk hebben gemaakt. En we maken een heus zandkasteel, compleet met torens, grachten en brug. Ons hoogtepunt is duidelijk dat wij wel zeventien pogingen doen om twee minuten volgepraat te krijgen over bananen zonder ‘Uh’ te zeggen. We bedenken complete fruitsalades en andere heerlijke recepten bij elkaar. Mijn team gaat duidelijk niet voor snelheid, maar voor kwaliteit. En daar zijn we trots op!
Daarna is er ruimte voor iedereen om zelf te spelen, boodschappen te doen of, hoewel het dan Finse koffie is, koffie te drinken.
Terug bij de picknickbanken achter het schuurtje met de barbecueplekken hebben we een lekkere lunch met allerlei soorten brood, komkommer, paprika, tomaat en natuurlijk vooral hagelslag, fruithagel, feestelijkheden met funnies en pindakaas. De ruim 20 kinderen van dit weekend weten daar wel raad mee en allerlei combinaties vooral in het zoete spectrum worden, gecombineerd en wel, op het brood gestrooid. En intussen wordt er gezellig gekletst.
Zo hebben we een goede Nederlandse bodem gelegd om de Finse grond hier verder te gaan verkennen. Het organiserende gezin heeft gistermiddag een speurtocht naar de overkant van het meer voor ons uitgezet. In een aantal gemixte groepen vertrekken we om de beurt om de aanwijzingen om papier op te volgen. Voor jong en oud valt er genoeg te speuren en meteen wat Fins te leren: de palen van de brug worden geteld, de strepen van een zebrapad, witte stammetjes van een aantal berkjes op een rij, blauwe lintjes en pijlen worden gevolgd. Maar natuurlijk wordt ook onze sportieve gesteldheid op verschillende manieren op de proef gesteld: we gooien dennenappels in een frisbeekorf, we lopen trappen op en af en op en af en … inderdaad, we doen work-outs op de metalen groene toestellen en hangen als een aapje op zijn kop en we rennen lekker door het bos een heuveltje af.
Terug op de camping wordt er door de kinderen lekker gespeeld en nagepraat, terwijl aan de picknicktafel de handen ineen worden geslagen om allerlei lekkers voor de barbecue voor te bereiden. De spinaziepannenkoekjes met jam zijn voor ons gezin een nieuwe ontdekking. En die gevulde champignons zullen we na dit kamp ook nog meer dan eens maken, op de barbecue of in de oven. De vegetarische bonenburger zullen we trouwens ook nog weleens maken, als welkom smaakvol alternatief op vlees.
Om 19.00 uur is het tijd voor de vrouwensauna. We zitten hutjemutje bij elkaar en de eerste ronde wordt de rust geëerd. Sterker nog, ik prijs de jonge meiden hardop, omdat ze zo rustig zijn. En vervolgens komen diezelfde meiden in de tweede ronde enthousiast kletsend na een flink koude onderdompeling in het meer en met nieuwe zwemplannetjes de sauna in. De hitte en daarna de kou geven duidelijk een adrenalinestoot. Maar het belangrijkste: er wordt genoten, door jong en oud. Terwijl de ondergaande zon een prachtig plaatje creëert boven het meer, stappen de mannen en jongens met 10 minuten vertraging (diegenen die onze excuses gemist hebben: sorry!) ook in de sauna.
Dampende jongenslijfjes lopen of rennen vervolgens verschillende keren uitgelaten over de loopplank onder het verkondigen van een show. De dames staan intussen schoon en relaxt met een drankje in de hand om deze show te aanschouwen. De bommetjes creëren spectaculaire golven, zeker als de kinderen met zijn drieën tegelijk gaan en ook wat meiden aansluiten. Ook de eendjes genieten (of was dat nou van de golven van de speedboot die voorbij kwam?).
Zondagochtend grijpen onze kinderen de kans om bij het ontbijt Nederlandse producten zoals peperkoek en hagelslag uit te wisselen met degenen die naast ons zitten. Na de afwas is het tijd voor sport en spel. In een kring wordt er krantenmeppertje gedaan, een goede repetitie van de namen die we vrijdagavond voor het eerst hoorden en intussen wel bekend zouden moeten zijn.
Na kwintetten met spullen en moordenaartje zijn de kinderen helemaal geïnspireerd om nog lekker veel samen te spelen. En zo vliegt er tenslotte tijdens de lunch opeens vijfjarige superman met rode broek, shirt en cape langs de lunchtafel, stiekem ondersteund door een groepjes jongens en meisjes. Het toonbeeld van de lol die de kinderen met elkaar gehad hebben en hoe ze zich verenigd hebben!
Nadat allerlei telefoonnummers worden uitgewisseld en vooruitzichten op de mosseldag en Sinterklaasvieringen worden besproken, is het tijd om afscheid te nemen.
Als gezin gaan we nog naar de dichtstbijzijnde koffiezaak om ons eerste jaar in Finland te vieren. Op naar het tweede jaar, waarin we meteen al uit kunnen kijken naar het kamp in 2020. Zien we elkaar daar, in Turku?
Suzanne van der Linden – Kleikers
PS: Groepsfoto’s en andere foto’s zijn op te vragen bij de voorzitter. In verband met privacyverzoeken van enkelen zijn deze niet in het Noorderlicht geplaatst.
September 2019
Fins voorzitterschap Europese Unie
Van 1 juli tot en met 31 december 2019 vervult Finland het voorzitterschap van de Raad van de Europese Unie. Finland volgde hiermee Roemenië op. Finland is voor de tweede keer voorzitter van de Raad; de eerste keer was in juli t/m december 2006. De laatste keer dat Nederland voorzitter was, was in de eerste helft van 2016.
De prioriteiten van het Finse voorzitterschap zijn:
1. het versterken van gemeenschappelijke waarden en de rechtsstaat
2. het ontwikkelen van een Europese economie die concurrerender en inclusiever is
3. het versterken van de positie van de EU als een internationale leider in het klimaatbeleid
4. het beschermen van de veiligheid van burgers
Alle officiële bijeenkomsten vinden plaats in Finlandia Talo in Helsinki. De afgelopen maanden hebben we reeds vele Nederlandse ministers en delegaties in Finland mogen ontvangen, waaronder Stef Blok, Minister van Buitenlandse Zaken, Ank Bijleveld, Minister van Defensie, Fred Grapperhaus, Minister van Justitie en Veiligheid, Eric Wiebes, Minister van Economische Zaken en Klimaat en Sander Dekker, Minister voor Rechtsbescherming.
Voor meer informatie over het Fins voorzitterschap: www.eu2019.fi/en
Climate Cycling
De eerste editie van het ‘Climate Cycling’-evenement vond plaats op 11 september. Het klimaat is een hot topic en klimaatverandering is een van de meest urgente kwesties van de huidige tijd en de aanpak hiervan vereist onmiddellijke actie. De ambassade vond het belangrijk om deel te nemen aan dit event en daarom verschenen wij met 3 medewerkers aan de start. Voor het fietsen gebruikten wij de officiële houten ambassadefietsen van het Nederlandse merk Bough Bikes. Deze fietsen trekken altijd veel aandacht. Daarnaast zijn ze ook een stuk klimaatvriendelijker dan de doorsnee fiets. Het hout dat gebruikt is voor deze fietsen is verantwoord en de fietsproductie verbruikt aanzienlijk minder energie dan staal. In totaal deden 75 zeer uiteenlopende teams mee aan de fietstocht. Deze varieerde van Taco Bell tot het Wereld Natuur Fonds. Van verschillende ambassades tot een team van de professionele Finse bokser Edis Tatli. De route besloeg ongeveer 12 kilometer, begon bij café Carusel, ging langs meerdere hoogtepunten van de stad en kwam uiteindelijk weer terug bij het beginpunt. Met honderden deelnemers, de Finse President Niinistö als de beschermheer van het event én de voorspelde regen die uitbleef was het al met al een zeer geslaagde eerste editie. Mocht er een tweede editie komen, dan doen wij als ambassade zeker weer mee! U ook?
World Press Photo-tentoonstelling
Van 15 augustus tot 9 september was we¬derom de World Press Photo-tentoonstelling te zien in Sanomatalo naast het centraal station in Helsinki. Het was het zesde jaar op rij dat de tentoonstelling in Helsinki te zien was. In voorgaande jaren was het een mooie samenwerking tussen de ambassade, Helsingin Sanomat en Canon. Canon was jarenlang de wereldwijde sponsor van de World Photo Press-organisatie. Sinds begin dit jaar is de samenwerking met Canon wereldwijd tot een einde gekomen. Dit zorgde helaas ook voor een grote uitdaging om de tentoonstelling naar Helsinki te krijgen. Gelukkig is het uiteindelijk toch gelukt; Helsingin Sanomat en Sanoma hebben het samen voor elkaar gekregen, met een klein beetje hulp van de ambassade.
World Press Photo organiseert jaarlijks ‘s werelds grootste en meest prestigieuze fotografiewedstrijd. Na de wedstrijd worden de foto’s bijeengebracht in een reizende expositie die door meer dan één miljoen mensen in 40 landen wordt bekeken. De World Press Photo-organisatie is opgericht in 1955 en zetelt in Amsterdam.
Helsinki Design Week
Nederland was wederom vertegenwoordigd tijdens de Helsinki Design Week (HDW). Dit jaarlijkse designfestival vond plaats van 5 tot 15 september. Het festival, dat zijn 15-jarige jubileum vierde, is gericht op design en de creatieve industrie en bestond uit meer dan 250 verschillende evenementen. In de residentie van de ambassadeur vond het Design Diplomacy-event plaats. De aanmelding was open voor iedereen en het event was binnen 3 dagen volgeboekt. Tijdens het event gaan een Nederlandse designer en een Finse designer aan de hand van een kaartspel met vragen met elkaar in gesprek. Soms komt er een blanco kaart en dat is het moment voor het publiek om hun vraag te stellen. Dit concept werd vier jaar geleden door de HDW geïntroduceerd en de ambassade was destijds de eerste ambassade die hieraan deelnam. Dit jaar werd er voor het eerst ook een fysieke tentoonstelling aan gekoppeld. Een product van alle deelnemende designers was te zien in de HDW tentoonstelling aan Erottaja 2. De Nederlandse sprekers waren Koen Meerkerk en Hugo Boon van het Rotterdamse bedrijf Fruitleather. Fruitleather is het eerste bedrijf ter wereld dat het afval van fruit, in combinatie met natuurlijke additieven, verwerkt tot een duurzaam leerachtig materiaal, met diverse toepassingsmogelijkheden zoals schoenen, tassen en lampenkappen.
Fruitleather sprak ook tijdens een seminar georganiseerd door Design Forum Finland genaamd Design Forum Talk <3 Circular Economy. In de zaal zaten circa 250 design-professionals die onder de indruk waren van het enthousiasme en ambitie van de jonge ondernemers. Fruitleather is gevestigd in BlueCity, in het voormalig zwembad Tropicana aan de Maasboulevard in Rotterdam. BlueCity biedt plaats aan circulaire ondernemingen en bedrijven die hun afvalloze ambities hier realiseren.
Duncan Laurence treedt op in Helsinki
Sommigen van u denken waarschijnlijk ‘Duncan wie?’ Duncan Laurence won de afgelopen editie van het Eurovisie Songfestival! In 2020 zal het Eurovisie Songfestival dan ook in Nederland plaatsvinden, in Ahoy in Rotterdam. Op donderdag 28 november 2019 treedt hij op in Nosturi in Helsinki. Kaartjes zijn verkrijgbaar via Lippu.fi.
De ambassadeur en het gehele team van de ambassade wensen jullie een hele fijne herfst toe!
Blijf op de hoogte van nieuws gerelateerd aan Nederland/Finland en volg onze Facebook-pagina en/of Twitter.
U leest er onder meer over activiteiten in Finland met een Nederlandse component op het gebied van cultuur, handel & innovatie en publieksdiplomatie.
Juni 2019
World Circular Economy Forum
Begin juni heeft in Helsinki het drie dagen durende ‘World Circular Economy Forum’ plaatsgevonden. Deze conferentie stond geheel in het teken van het werken naar een economie waarbij geen grondstoffen meer worden uitgeput. Op de conferentie waren ongeveer 80 Nederlanders aanwezig. De huidige Nederlandse plannen zijn om te zorgen dat Nederland in 2050 een circulaire economie is, staatssecretaris Stientje van Veldhoven was in Finland aanwezig om over deze plannen te vertellen.
Het thema van het forum was ‘scaling up’, met als doel om bestaande initiatieven op het gebied van duurzaamheid uit te breiden en er zoveel mogelijk mensen bij te betrekken. De ambassade was op de conferentie op verschillende manieren aanwezig. Zo werd de stand van het Holland Circular Hotspot deels bemand door medewerkers van de ambassade. Het Holland Circular Hotspot is een platform dat ondernemerschap op het gebied van circulaire economie probeert te stimuleren.
Bij een grote conferentie horen ook kleinere sessies, waarvan de ambassade er een organiseerde. Dit evenement was gericht op de textielsector waarbij verschillende Nederlandse en Finse initiatieven op het gebied van textiel gepresenteerd werden. Zo is er een bedrijf dat kleding produceert die volledig uit afval gemaakt is en zijn er ook bedrijven die vervolgens zorgen dat het verpakkingsmateriaal waarin deze kleding wordt verstuurd volledig hergebruikt kan worden!
Nederlandse voetballers bij IFK Mariehamn
Tijdens een bezoek aan de Ålandseilanden heeft een medewerker van de ambassade een ontmoeting gehad met twee Nederlandse voetballers die bij IFK Mariehamn onder contract staan. Robin Buwalda en Rick Ketting spelen beide sinds februari 2019 bij de club. Beide spelers staan in de verdediging van het team, dat op dit moment zevende staat in de Veikkausliiga.
Robin Buwalda heeft een verleden bij ADO Den Haag, VVV-Venlo, N.E.C. uit Nijmegen en Go Ahead Eagles uit Deventer. Rick Ketting is opgeleid bij Sparta Rotterdam en speelde ook een seizoen bij Go Ahead Eagles, voordat hij naar Finland vertrok.
Dag van Europa op 9 mei
Op de jaarlijkse Dag van Europa heeft de ambassade dit keer een gesprek met studenten van de Universiteit van Helsinki georganiseerd. Ter voorbereiding op deze discussie, waarbij de toekomst van economische samenwerking in Europa centraal stond, was door alle studenten een essay geschreven. Dit essay was geschreven vanuit het perspectief van een Europees land, wat opvallende uitkomsten opleverde. Een Australische student had zich verdiept in het Nederlandse perspectief op economische samenwerking. Dit was voor de aanwezigen van de ambassade natuurlijk interessant om te horen.
Nieuwe collega op de ambassade
Vanwege het Finse voorzitterschap van de Raad van de Europese Unie dat op 1 juli van start gaat heeft het ambassadeteam tijdelijk een nieuwe collega. Johanna, een Finse die net afgestudeerd is van haar master, zal tot eind september het team ondersteunen. Ze zal onder andere helpen met de vele bezoeken uit Nederland die als gevolg van het voorzitterschap plaats zullen vinden. Het voorzitterschap van de EU-raad roteert iedere zes maanden, Finland zal het stokje overnemen van Roemenië.
Houd de Facebookpagina van de ambassade in de gaten om op de hoogte te blijven van de vele delegaties die Finland de komende zes maanden zullen bezoeken.
De ambassadeur en het gehele team van de ambassade wensen jullie een hele fijne zomer toe!
Maart 2019
Minister-president Rutte bezoekt minister-president Sipilä van Finland
Minister-president Rutte sprak op dinsdag 19 februari 2019 in Helsinki met de Finse minister-president Sipilä. In het gesprek werd vooruitgeblikt op het aanstaande Finse voorzitterschap van de Raad van de Europese Unie in de tweede helft van dit jaar. Op de agenda stonden actuele Europese zaken zoals Brexit, migratie, klimaat, de Eurozone en de Europese meerjarenbegroting en – in aanloop naar de top in Sibiu in mei – de toekomst van Europa en de strategische agenda.
Het gesprek vond plaats voorafgaand aan een bijeenkomst van de Alliantie van Liberalen en Democraten voor Europa (ALDE) in Helsinki.
Ondanks zijn volle programma bracht Mark Rutte een kort bezoekje aan de ambassade (zie foto).
Studio Drift-tentoonstelling in recent geopend Amos Rex-museum in Helsinki
Het is een eer dat een tentoonstelling van een Nederlandse studio als een van de eerste te zien is in het museum voor moderne kunst, Amos Rex, dat vorig jaar eind augustus geopend is. Begin maart opende de tentoonstelling en deze is nog tot 19 mei te zien. Het werk van Studio Drift beweegt zich tussen disciplines als tech art, performance en biodesign. Artistiek duo Lonneke Gordijn en Ralph Nauta snijden actuele thema’s aan als duurzaamheid, de betekenis van natuurlijke processen voor onze huidige omgeving en vraagstukken die met de toepassing van augmented reality ontstaan. Hun werk leidt tot bewustwording van een veranderende maatschappij, waarin de impact van technologie groot is, zonder hierover een oordeel te vellen. Studio Drift doet dat met gebruikmaking van state-of-the-art technologie, waarbij ze de grenzen van wat mogelijk is oprekken. Hiervoor werken ze vaak samen met universiteiten en wetenschappers. In het najaar van 2018 werden hun werken tentoongesteld in het Stedelijk Museum te Amsterdam.
Sharing Economy-evenement
De Nederlandse ambassade in Finland en de Finse ambassade in Nederland werken op verschillende gebieden, en met enige regelmaat, met elkaar samen. In februari vond een evenement plaats op het gebied van ‘sharing economy’, deeleconomie in het Nederlands. De deeleconomie is een socio-economisch systeem waarin delen en collectief consumeren centraal staat. Het gaat om de gezamenlijke creatie, productie, distributie, handel en consumptie van goederen en diensten. Het evenement vond tegelijkertijd plaats in twee steden, verbonden met een livestream. Het thema was ‘How to unlock the full potential of sharing economy in a sustainable manner?’
Zowel Nederland als Finland zijn van mening dat een deeleconomie belangrijke oplossingen biedt voor de toekomst. Tijdens het evenement brachten we ondernemers, beleidsmakers, onderzoekers en NGO’s bij elkaar om met elkaar in gesprek te gaan. Vragen als ‘Wat is de huidige staat van de deeleconomie?’, ‘Hoe kunnen groei- en internationalisatiemogelijkheden worden gecreëerd?’ en ‘Hoe moet de deeleconomie worden gereguleerd om de bijdrage aan een duurzamere samenleving te waarborgen?’. De sprekers kwamen zowel uit Finland als Nederland en zij richtten zich op het aanwezige publiek in beide landen.
Uw AOW in Nederland: weet hoe het zit
Heeft u in het verleden in Nederland gewoond of gewerkt? Dan heeft u waarschijnlijk (later) recht op een AOW-pensioen. Ook als u bent verhuisd naar een ander land. De AOW verandert de komende jaren, waardoor u later AOW krijgt dan u misschien verwacht. Blijf goed op de hoogte van de veranderingen op de website van de Sociale Verzekeringsbank (SVB). Of neem contact op met de SVB.
De AOW-leeftijd verandert in Nederland. Vanaf 1957 ontving iedereen vanaf zijn 65e levensjaar AOW-pensioen. Maar de wetgeving in Nederland is inmiddels veranderd. De AOW-leeftijd gaat in stappen omhoog: naar 66 jaar in 2018, naar 67 jaar in 2021, naar 67 jaar en 3 maanden in 2022. Vanaf 2022 is de AOW-leeftijd gekoppeld aan de levensverwachting
U ontvangt uw eerste AOW-pensioen vanaf de dag waarop u uw AOW-leeftijd bereikt. Uw AOW-leeftijd hangt af van uw geboortedatum. Uw AOW-leeftijd berekenen > bereken uw AOW-leeftijd op www.svb.nl/aow.
Voor ieder jaar dat u in Nederland heeft gewoond, krijgt u 2 procent AOW-pensioen. Woonde u niet in Nederland, maar werkte u wel in Nederland? Dan krijgt u misschien ook 2 procent AOW-pensioen per gewerkt jaar.
U krijgt op uw AOW-leeftijd een volledig AOW-pensioen als u 50 jaar heeft opgebouwd. Bent u (lang) voor uw AOW-leeftijd naar een ander land vertrokken? Dan ontvangt u een deel van het volledige AOW-bedrag.
De SVB regelt het AOW-pensioen. Mensen in Nederland krijgen vlak voor hun AOW-leeftijd automatisch bericht van de SVB. Maar wanneer u in een ander land woont, moet u er zelf aan denken om op tijd uw AOW-pensioen aan te vragen. Hoe u dat doet, verschilt per land. Op www.svb.nl staat onder ‘Zelf regelen’ hoe u AOW aanvraagt buiten Nederland. Vraag uw AOW ruim voor uw AOW-leeftijd aan. Het onderzoek naar uw AOW-opbouw duurt namelijk enige tijd.
Wilt u nu alvast precies weten hoeveel AOW u heeft opgebouwd? Vraag dan met uw DigiD een SVB-pensioenoverzicht aan via www.svb.nl. Heeft u geen DigiD? Dan vindt u op de website onder ‘Hoeveel AOW krijgt u later’ een aanvraagformulier. Deze kunt u uitprinten en opsturen per post.
De SVB informeert iedereen in Nederland die de AOW-leeftijd nadert, of wanneer de AOW-leeftijd verandert. Maar van veel Nederlanders in het buitenland heeft de SVB geen adres. Daarom is het belangrijk dat u op de hoogte blijft via www.svb.nl/aow. Vindt u niet wat u zoekt? Neem dan contact op via de website. U kunt ook bellen: +31 20 656 52 25 (SVB Amstelveen).
De ambassadeur en het ambassadeteam wensen jullie alvast een goed begin van de lente!
Verkeersboetes in Finland
Dit verzoek is geen verzoek om te hard te gaan rijden, maar het heeft er wel mee te maken. In Nederland schijnen er mensen te zijn, die van mening zijn, dat het Finse systeem van verkeersboetes uitschrijven ook in Nederland geïntroduceerd zou moeten worden. Dit bracht ons op een idee.
Sommigen van jullie en ons hebben mogelijk al persoonlijk ervaring, wat een Finse verkeersboete betekent. Ook op internet is van alles te vinden. Informatie over de inkomensafhankelijke verkeersboetes is bijvoorbeeld op de websites van de officiële instanties vinden, zoals:
- https://oikeus.fi/tuomioistuimet/karajaoikeudet/en/index/rikosasiat/seuraamukset/sakko.html
- https://www.finlex.fi/en/laki/kaannokset/1992/en19921257_20111227.pdf
- https://www.lvm.fi/en/home
- https://www.finlex.fi/fi/laki/ajantasa/kumotut/2015/20151081
We zijn op zoek naar iemand, die zich wil verdiepen in deze materie en voor de komende editie van het Noorderlicht een overzichtelijke beschrijving kan geven, wat voor boete je kan verwachten als je je enigszins of veel te hard op de Finse wegen meent te moeten begeven. We zijn niet op zoek naar meningen, of dit systeem al dan niet terecht/rechtvaardig is. Hierover kan je in alle vrijheid op sociale media losgaan. Wij zijn dus op zoek naar een beschrijving van de feitelijke situatie, als je op de weg aangehouden wordt.
Dank alvast en we zijn benieuwd.
Het bestuur van de Nederlandse Vereniging
December 2018
Holland Startup Corner en Prins Constantijn op Slush
Slush, een van de meest toonaangevende start-up- en technologie-evenementen ter wereld, vond op 4 en 5 december plaats in Helsinki. Slush verbindt start-up- en techtalent met investeerders, bedrijven en de media. Het evenement werd voor de elfde keer georganiseerd en heeft 20.000 bezoekers uit meer dan 130 landen aangetrokken, waaronder 2600 start-ups, 1600 investeerders en 600 journalisten.
Meer dan 50 start-ups uit Nederland waren aanwezig op Slush. Ze vertegenwoordigden de beste technologische oplossingen die Nederland te bieden heeft op terreinen als AI, VR, FinTech, mobiliteit, e-commerce en IoT. RVO, de Rijksdienst voor Ondernemend Nederland, organiseerde een heuse handelsmissie die werd geleid door Prins Constantijn van Oranje.
In de Holland Startup Corner kregen de start-ups de mogelijkheid om zich te presenteren. Daarnaast waren er diverse vertegenwoordigers aanwezig van het Nederlandse startup ecosysteem, zoals investeerders, accelerators, incubators en de Nederlandse overheid om kennis te delen en hun netwerk te vergroten.
De ambassade had een grote rol in het organiseren van de handelsmissie. Er vond onder meer een kick-off evenement plaats in de residentie op de dag voorafgaand aan Slush.
“Interns on the Move”-evenement
Onze stagiair Raymond had een wens. Het leek hem heel leerzaam om geheel zelfstandig een evenement op te zetten tijdens zijn stageperiode. Met als voorwaarde dat het evenement relevant zou zijn voor de ambassade, kreeg hij alle ruimte om met een voorstel te komen. Het brainstormen kon beginnen. Allereerst moest er een thema gekozen worden. Aangezien in mei 2019 de verkiezingen voor het Europees Parlement plaatsvinden, leek ‘Europa’ hem een goede optie. Het idee ontstond om een avond te organiseren voor alle stagiairs van de Europese ambassades en de Europese Commissie om de rol van Europa te bespreken. Hij wilde echter voorkomen dat het een seminar werd; er moest namelijk ook ruimte zijn om ervaringen tijdens de stageperiode te bespreken en elkaar te leren kennen. Vanuit zijn studententijd kende hij het concept van een ‘walking dinner’, waarbij het voor-, hoofd- en nagerecht op verschillende locaties werd verzorgd. In plaats van in een studentenkamertje van 10 m2, zouden we het concept wellicht in de residentie van de ambassadeur kunnen laten plaatsvinden, had hij bedacht. Na toestemming van de ambassadeur en twee telefoontjes later waren de Noren en Belgen enthousiast om hieraan mee te werken. Zo was het idee ontstaan van het ‘Interns on the Move’-evenement.
Half november vond het evenement plaats. De groep werd hartelijk ontvangen door de ambassadeurs van ieder land. Onder het genot van zalm bij de Noren, boerenkool met worst bij ons, en chocolademousse bij de Belgen waren er interessante discussies en werden de ervaringen als stagiairs uitgewisseld. Het event werd zeer enthousiast ontvangen bij de deelnemende landen. Het schijnt dat andere ambassades in Helsinki intussen al bezig zijn om hier een vervolg aan te geven!
100 jaar betrekkingen en ‘Open Doors’ in de residentie in Helsinki
Voor veel lezers van het Noorderlicht is dit niets nieuws maar nog even een korte samenvatting: De geschiedenis van Finland hangt nauw samen met de geschiedenis van de buurlanden Zweden en Rusland. Lange tijd (van 1200 tot 1809) was Finland deel van het Zweedse koninkrijk. In het jaar 1809 kwam hier een einde aan, toen Rusland Finland veroverde. Ruim een eeuw lang was Finland nauw verbonden met Rusland.
Hoewel het een eigen regering en grondwet had, was de Russische tsaar ook groothertog van Finland. Na de Februarirevolutie in 1917 verklaarde Finland op 6 december 1917 de onafhankelijkheid. Deze onafhankelijkheid werd al snel door de Russen erkend. Nederland erkende de Finse onafhankelijkheid op 28 januari 1918.
Gedurende het afgelopen jaar organiseerde de ambassade diverse activiteiten rondom de 100 jaar betrekkingen. Een van de activiteiten waren de ‘Open Doors’ in de residentie. Hierbij richtten we ons (via sociale media) op het algemene publiek en schoolklassen (scholen werden rechtstreeks benaderd). Het begon met 8 sessies rondom de datum van de erkenning. Deze sessies waren zo succesvol en populair dat we besloten om het concept later nogmaals te herhalen. Verspreid over het hele jaar vonden er in totaal 24 ‘Open Doors’-sessies plaats, waarbij we in totaal 600 gasten ontvingen! Per sessie was er plaats voor 35 gasten, wat het heel interactief en persoonlijk maakte. De reacties van het publiek waren enthousiast en hartverwarmend. Wat ons betreft een mooi voorbeeld van goede publieksdiplomatie! Ook de scholen maakten dankbaar gebruik van deze mogelijkheid en vaak was het bezoek onderdeel van de vakken geschiedenis, Engels, maatschappijleer of ‘international relations’. Ook namen diverse collega’s van andere ambassades deel. Veelgehoorde reacties waren: ‘what a great example of the Netherlands being such an open country’, ‘you have such a friendly and relaxed atmosphere here’ en ‘what a fantastic opportunity to visit this house and to learn more about your country’.
Villa Kleineh
De residentie, Villa Kleineh, is een monumentale houten villa die gebouwd is in 1840. Sinds 20 jaar is de villa eigendom van de Nederlandse staat. Het is een prachtige residentie met een rijke geschiedenis. Veel Finnen, maar ook-niet Finnen, vinden het een eer om de villa te mogen bezoeken.
Video FI-NL-100
Voorafgaand aan het jubileumjaar hebben we een korte video gemaakt waarbij op informele wijze bekende en onbekende Finnen en Nederlanders werden geïnterviewd. Voetballegende Jari Litmanen en de Finse minister van Buitenlandse Zaken Timo Soini, werkten hier ook aan mee en zongen uit volle borst het Wilhelmus voor de camera. In de video kwamen ook de 3 kernwaarden van Nederland terug: Open – Vindingrijk – Inclusief.
Mini-museum
Daarnaast hebben we in het zijgebouw van de residentie een mini-museum gemaakt met een interactieve expositie over de 100 jaar betrekkingen. Tijdens alle activiteiten die dit jaar in de residentie plaatsvonden, werd vaak ook een bezoek gebracht aan het mini-museum.
Suomi 100 tulpenbollen geplant
Begin november ontvingen we van onze Finse collega’s van de Finse ambassade in Den Haag een grote zak met tulpenbollen. En dat waren niet zomaar tulpenbollen; het waren de Suomi 100 tulpenbollen! Inmiddels zitten de bollen in de grond in de tuin van de residentie.
De Suomi 100 tulp is een initiatief van het comité ‘Finland 100 samen in Nederland’. Dit is een comité bestaande uit de Finse ambassade in Den Haag, het Finse Culturele Instituut voor de Benelux, de Fins-Nederlandse Kamer van Koophandel, de Finse Zeemanskerk in Rotterdam en de Vereniging Nederland-Finland. In samenwerking met Maveridge International uit Sint Maarten en handelsbedrijf C.S. Weijers Bloembollen uit Hillegom werd destijds het plan gemaakt om voor het bijzondere Finland 100 jubileum een speciale tulp te ontwikkelen. Het resultaat is de Suomi 100-tulp; een stevige en sierlijke, witte tulp.
In mei dit jaar werd speciale Suomi 100-tulp aangeboden aan Jenni Haukio, de vrouw van president Sauli Niinistö. Mevrouw Haukio heeft de tulp in ontvangst genomen en symbolisch gedoopt. Ook ambassadeur Cees Bansema was aanwezig bij de officiële ceremonie in Mäntyniemi, de residentie van de president.
De ambassadeur en het ambassadeteam wensen jullie fijne feestdagen en een goed begin van het nieuwe jaar!
Een frisse start
In de vorige editie van het Noorderlicht werd er gesproken over spannende tijden in onze vereniging. Deze spannende tijden hebben er nu toe geleid, dat ik als nieuwe voorzitter dit stukje voor het Noorderlicht mag gaan schrijven.
Alvorens te kijken naar de toekomst van onze vereniging, toch nog eerst een korte terugblik op de afgelopen paar maanden. Enige uitleg lijkt op zijn plaats.
Afgelopen lente in de voorjaarsvergadering heeft een groot deel van het zittende bestuur de taken neergelegd en een veelal nieuwe groep mocht en moest aan de slag. Dit nieuwe bestuur was al bij aanvang te klein en in de herfst bleek het noodzakelijk het bestuur te versterken en werd de herfstvergadering gebruikt een interim-bestuur aan te stellen. Twee van de bestuursleden, Sanne en Suzanne, bleken bereid door te gaan, waarvoor we hen zeer erkentelijk zijn. Zij kregen steun van 5 nieuwe bestuursleden: Mirjam, Bas, Dave, Hendrik en ondergetekende. Dit nieuwe bestuur is nu met goede moed aan de slag gegaan en deze nieuwe situatie wordt gebruikt een frisse wind door onze vereniging te laten waaien.
Allereerst veel dank aan Arie en Robin van onze kascommissie. Zij hebben eind september de koe bij de horens gevat en vooral Arie heeft met veel inzet ervoor gezorgd, dat er een ALV werd opgezet en wij als nieuwe bestuur aan de slag konden. Ook dank aan de recent teruggetreden bestuursleden, Niels en Jelmer. Ze hebben ons veel geholpen om een soepele overdracht mogelijk te maken. In het bijzonder ook hartelijk dank voor onze oud-voorzitter Michael, die tot begin dit jaar met veel inzet de kar heeft getrokken. Hij heeft volledig op de achtergrond van alle gebeurtenissen mij wegwijs gemaakt in het voorzitterschap en de daartoe behorende taken.
Nu kunnen we aan de slag en we hebben er zin in. Ons uitgangspunt is, dat de vereniging van de leden en voor de leden is en dat dit vooral ook zo moet blijven. Laten we het gezellig houden en er iets leuks van maken met leuke activiteiten voor ons allen.
Dit uitgangspunt klink allemaal leuk en aardig, maar lijkt vooralsnog niet echt concreet. Ieder nieuw bestuur begint met goede moed. Binnen het bestuur zijn we de afgelopen maanden druk bezig geweest na te denken over hoe dit vorm te geven, opdat de leden hier ook wat van merken en wat aan hebben.
Ten eerste willen we graag de regio’s er veel meer erbij te betrekken en de regio’s support te bieden in hun activiteiten. De regio’s zijn echter zeer divers. We hebben 6 regio’s zonder leden, 8 regio’s met 1 tot 4 leden en slechts 4 regio’s met meer leden t.w. Oulu (= Pohjois-Pohjanmaa), Jyväskylä (=Keski-Suomi), Tampere (= Pirkanmaa) en Turku (=Varsinais-Suomi). Het overgrote deel, ca. 2/3e van de leden, woont in Uusimaa. Joanneke in Jyväskylä en Johan in Tampere zijn al zeer actief en succesvol. Bij hen op hun sinterklaasfeesten waren zelfs onlangs 55 resp. 27 mensen de Sint komen verwelkomen. In Oulu is Aline bereid de coördinatie van de regioactiviteiten aldaar op zich te nemen na de vele jaren, dat Marina met veel inzet hiervoor zorg heeft gedragen. Wij zullen haar en onze andere regiocontactpersonen hierbij in alles bijstaan.
Alleen in Turku zijn we nog op zoek naar een contactpersoon. Wij proberen hier een en ander in beweging te brengen door 9 februari a.s. in Turku een savusaunamiddag in het saunapark van Caribia te organiseren en we hopen, dat dit de interesse wekt bij onze mede-Nederlanders in Turku en omgeving.
Ten tweede proberen we meer de jongere m ensen te bereiken in en buiten onze vereniging. Er komen meer en meer studenten voor uitwisseling in Finland studeren en bovenal hebben we een hele groep van 2e generaties Nederlanders / half-Nederlanders in Finland, van wie hun ouder of ouders destijds in de vorige eeuw naar Finland zijn verhuisd. Dat zijn de meesten van onze leden. We proberen te zoeken naar activiteiten, die ook juist voor hen interessant kunnen zijn. Voor de echt jeugdigen onder ons hebben we gelukkig al de Nederlandse school, die hun de Nederlandse taal en cultuur bijbrengen. Ideeën zijn altijd welkom, maar hebben al iets om mee aan de slag te gaan (hierover later meer).
Ten derde gaat de wereld meer en meer digitaal. Ook het milieu moet drastisch ontzien worden en ieder beetje helpt. Ook wij als vereniging zullen meer en meer in deze digitale wereld stappen. Onze website in onlangs vernieuwd en meerder nieuwe digitale updates komen eraan (hierover meer verderop in dit Noorderlicht). Ondergetekende is helaas ook meer van de oude garde, die de krant graag nog van papier leest, maar als we op de toekomst en op onze jeugd willen focussen, is er geen andere weg dan meer digitaal. Het is ook een mogelijkheid om de contacten met de regio’s te intensiveren en gezamenlijk dingen te gaan organiseren. We hopen voor de volgende ALV hiervoor concrete ideeën te presenteren.
Ten vierde zullen we natuurlijk doorgaan met die activiteiten, die het geraamte van de vereniging vormen, en die jaarlijks op de kalender terug te vinden zijn. Dat zijn natuurlijk Koningsdag, Leidens Ontzet, Nieuwjaarsborrel en Sinterklaas. We zullen echter ook gaan focussen, dat die acitiviteiten niet per sé op één (en meestal in Helsinki), maar op meerdere locaties dan wel op verschillende locaties gehouden kunnen worden.
Tot slot zijn we ook op de achtergrond bezig. De statuten en het huishoudelijk regelement worden onder de loep genomen en het archief van de vereniging willen we completeren. Als er oud-bestuursleden zijn van de afgelopen 15 jaar, die nog materiaal, notulen of andere mogelijk interessante documenten hebben, nemen we dat graag van jullie over.
Boven alles hopen we jullie bij de komende activiteiten te kunnen ontmoeten en voor nu wens ik iedereen fijne feestdagen en een voorspoedig 2019.
Guido Nuijten
